تحقیق آشنایی با معماری صدر مسیحیت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 14 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

1
‏آشنایی با معماری صدر ‏مسیحیت
‏مقدمه                                     
‏مسیحت همانند بسیاری از کیشهای خاور زمین ‏دینی بود که ادعای نجات بشریت را داشت ،توفیق بی مانند این دین در گروانندن جمعیت ‏های انبوه شهرهای بزرگ روم در عصر امپراتوران به خود ، توجه مقامات رومی را به آن ‏جلب کرد مسیحیان چون از به رسمیت شناختن دین دولتی یا کیش پرستش امپراتور سر باز می ‏زدند و همچنین از شرکت در مراسم سهل انگارانۀآن خود داری می کردند خرابکار سیاسی به ‏شمار میرفتند و شدیداً تحت پیگرد قرار می گرفتند تاسیتوس ضمن بحث در بارۀ گرایشهای ‏روزگار خویش ، مسیحیان را معتقدان به یک آیین فاسد و عمل کنندگان به مراسمی گمراهی ‏آور و زشت می نامید ، که به عقیدۀ وی از ویژگیهای دین های خاور زمین به شمار می ‏رفتند.‏           ‏ سوتفاهم بنیادین میان رومی معتقد به دین روم و رومی معتقد به دین ‏مسیح،‏  ‏ می تواند بازتاب ژرف تری از جهان نگری های انها پنداشته شود به بیان دیگر و ‏به گفتۀ فردیناند لات :«میان انسانهای عصر جدید و انسانهای روزگار باستان ،دیگر فکر ‏مشترکی وجود نخواهد داشت » تضاد بنیادن بین روح شرقی و غربی آنچنان که در کتاب ‏زکریای نبی اعلام شده -«حال که پسرانت را ،ای صهیون ،بر ضد پسرانت پرورانده ام »-یک ‏بار دیگر خشمگینانه در کلام ترتولیانوس مسیحی که پیش از197 میلادی به مسحیت گروید ‏چنین طنین افکن می شود‏ ‏ :«چه وجه مشترکی بین آتن و اورشلیم وجود دارد ؟چه وجه ‏مشترکی بین آکادمی (افلاطون)و کلیسا وجود دارد ؟» با آنکه همۀ مسحیان به هیچ وجه ‏خصومت‏ ‏ مطلق ترتولیانوس را نداشتند ،خصومت بین خاور زمین سامی کهن و دنیای هلنی که ‏آن را به تصرف دراورده بود ،اجتناب ناپذیر بود. ناتورالیسم و خرد گرای یونانی به
2
‏جزء لاینفک فرهنگ دنیای روم غربی تبدیل شده بود و در همان حال زمان تماس با تمدن ‏کهن خاور میانه دگرگونی های پیدا کرده بود . کیشهای سری ، با آن مراسم سری ملهم از ‏بد گمانی ، خدایان نجات دهنده، پیام های رهایی بخش ،افسانه های خورشید شدیداً تحت ‏تاثیر فرهنگ سرزمین های چون مصر ، بابل ، ایران و حتی هند بودند و لو آنکه بسیاری ‏از عناصر خود را از دستگاه فکری فلسفه هلنی گرفته بودند این دستگاه را به یک دستگاه ‏رمزی تبدیل کرد
           ‏مسیحیت با آنکه بر تعالیم و ‏سنتهای یهود مبتنی بود و با بسیاری از کیشهای خام که رومیانی چون تاسیتوس با آن در ‏امیختند تفاوت داشت در واکنش طولانی و تاریخی خود علیه غرب هلنی ‏–‏هم علیه جهان نگری ‏آن هم علیه مظهر مادی آن یعنی امپراتوری پیوسته ستمگر شوندۀ روم ‏–‏با همان کیشها ‏متحد شد.در نظر مسیحیان ، امپراتوری با آن اخاذیها ،قساوت ها ، جنگ ها ، و خدایان ‏دروغینش «قلمرو امپراتور ،یا قلمرو شیطان »نامیده می شد . ولی وقتی کنستانتین در ‏سال 325 میلادی به مسیحیت گروید و آن دین رسمی کشور اعلام کرد ،امپراتوری روم برای ‏مسیحیان به ارث گذاشته شد .                                                                                                      
‏در سدۀ هجدهم ،گیبون در کتاب عظیمش به ‏نام زوال و سقوط امپراتوری روم، مسیحیت را علت اصلی آن تا زمان خودش اعلام ‏کرد.امروزه ما معتقد نیستیم که مسیحیت چنین نقشی داشته است، بلکه در اوایل سدۀ پنجم ‏میلادی اوگوستین کتاب شهر خدای خود را برای دفاع از کلیسا در برابر این اتهام ‏معتقدان به دین روم نوشت که میگفتند غارت شهر روم (سال 410به دست گوتها )مجازاتی ‏بوده است که خدایان باستانی به دلیل مسیحی شدن این شهر بر آن نازل کرده بودند. فرو ‏پاشی امپراتوری ،که با تجزیه اسمی آن به امپراتوری های شرقی و غربی در اواخر سدۀ ‏سوم آغاز شد ،نمی توان گناهش را به پای مسیحیان یا بربر ها
3
‏ ‏–‏قبایل سلت ،ژرمن ، ‏اسلاو ، و دیگر ملتهای که از هزاران سال پیش در جهت دست یابی به حوزه دریای ‏مدیترانه به حرکت در آمده بودند ‏–‏نوشت
‏به هر حال ، از اواخر سده سوم به بعد ، ‏بخش هایی از امپراتوری ، یعنی نه ان امپراتوری یکپارچه بلکه بقایای تکه تکه شدۀ آن ‏تدریجاً به تصرف قبایل پیش گفته در می آمد .غلبه روحی و ایده ئولوژیک مسیحیان به ‏شکل گرایش تودۀ مردم به دین مسیحی ، به موازات رخنه و اسکان تدریجی« بربر ها» یی   ‏پیش می رفت که از این لحاظ ، مدتها پیش در ساخت اداری و نظامی و تصرف رسمی سر زمین ‏های امپراتوری حاظر شده بود ند. امپراتور ی روم شرقی با نام امپراتور ی بیزانس به ‏راه ناگسسته خویش ادامه می دهد و به سنتهای یونانی که خاور معاب تر شده بود بر می ‏گردد دنیای بیزانس ادامۀ امپراتور ی کهن و مسیحیت اولیه است .                                                                    ‏ توجه به مطالب گفته شده می توان دوره  ‏مسیحیت‏ ‏ آغازین را به دو دوره تقسیم کرد. الف:دورۀ پیگرد ‏–‏از تاسیس نخستین اجتماعات ‏در سده نخست میلادی‏ ‏ ب:دوره باز شناسی- از 325 میلادی یعنی وقتی کنستانتین مسیحیت ‏را دین رسمی امپراتور روم قرار داد ،تا حدود 500 میلادی یعنی وقتی ایالتهای غربی ‏امپراتوری به دست شاهان بربر تقسیم شد.