لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 15 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
2
وضعيت خشونت در خانواده در ايران -
در يک دهه اخير در ايران پژوهشها و مطالعات زيادی در باره خشونت عليه زنان، به ويژه خشونت خانگی، انجام شده است. بر اساس آخرين جستجوها ، در ۲۸ مرکز استان کشور حداقل هفتاد پژوهش ميدانی قابل اعتنا در باره خشونت خانگی عليه زنان انجام شده است.
بيشتر اين پژوهشها پس از سال ۱۳۷۰ تاکنون انجام شده که نشان میدهد پژوهشگران و دانشگاهيان ايرانی در سالهای اخير علاقه و توجه ويژهای به بررسی و کنکاش در باره خشونت عليه زنان پيدا کردهاند .
دانشجويان ايرانی هم در دورههای کارشناسی ارشد و دکترا در دو سه سال اخير آن چنان علاقهای به اختصاص دادن پاياننامههای خود به موضوع خشونت عليه زنان، پيدا کردهاند که امسال برخی از دانشگاه ها ناگزير به دانشجويان خود توصيه کرده که "از انتخاب اين موضوع برای پاياننامههای تحصيلی خود، خوداری کنند، که در حال حاضر بسياری از دانشجويان و محققان در سراسر ايران مشغول کار روی اين موضوع هستند ."
گرچه اين ميزان از توجه پژوهشگران ايرانی به موضوع خشونت عليه زنان را بايد به فال نيک گرفت، اما هنوز شيرينی اين اتفاق نيک را خوب مزه نکردهای که يادت میآيد: اين پژوهش های قابل اعتنا يا پاياننامههايی شدهاند که در گوشه کتابخانههای دانشگاهی خاک میخورند و يا گزارشهای محرمانه ای هستند برای مقامات کشور. گزارشهايی قطور که يا در دفتر کار اين مقامات و يا در کتابخانههای دولتی جا خوش کرده
3
اند و کمتر کسی حتی نيم نگاهی به آن انداخته است .
حتما اغلب اين پژوهشگران آرزو داشته اند با استفاده از تجربيات و اندوختههای علمی خود و جمع آوری اطلاعات و بررسی دقيق موضوع، برنامه ريزان و مديران کشور را قادر سازند که از اصول، روشها و چارچوبهای صحيح علمی در برنامهريزیهای اجتماعی بهره ببرند .
آنها میخواستند نتايج پژوهشهایشان راهگشای اقدامی مناسب برای رفع شکلهای متنوع و متعدد خشونت عليه زنان جامعه باشد . اما حالا حتما بسياری از آنها فهميدهاند که پژوهشگران و دانشگاهيان و به طور کلی " آموزش عالی" جايگاه چندانی در نظام تصميم گيری و تصميم سازی کشور ندارد .
نکته ديگری که شيرينی وجود اين تعداد زياد پژوهش را در باره خشونت عليه زنان در ايران کم میکند اين است که تا کنون نتايج اين پژوهشها به ندرت برای عموم مردم وحتی کارشناسان اين عرصه منتشر شده است .
خشونتهای فيزيکی و روانی
دکتر قاضی طباطبايی و همکارانش از يک اصطلاح خاص برای توصيف گروهی از خشونتهای خانگی عليه زنان استفاده کردهاند : خشونت فيزيکی نوع اول .
اين خشونتها شامل گاز گرفتن ، گرفتن و بستن، زندانی کردن، چنگ انداختن و کشيدن مو، اخراج از خانه ، کتک کاری مفصل، محروم کردن از غذا و ... میشود .
از اين لحاظ زنان در خرم آباد در طول يک سال بيش از ساير زنان ايران مورد خشونت واقع میشوند و زنان در شهرکرد دفعه های کمتری مورد
3
خشونت نوع اول قرار میگيرند.
پژوهشگران طرح ملی بررسی پديده خشونت خانگی "سيلی ، لگد و مشت زدن، کشيدن و هل دادن، محکم کوبيدن در، به هم زدن سفره و ميز غذا و شکستن اشيای منزل " را خشونت فيزيکی نوع دوم ناميده اند و وضع زنان ايران را در ۲۸ مرکز استان در اين باره بررسی کردهاند .
در ميان زنانی که تحت خشونت نوع دوم بودهاند، زنان بندرعباس به دفعات بيشتری آن را تجربه کردهاند و زنان کرمانی در طول سال کمتر مورد اين خشونت قرار میگيرند .
خشونتهای روانی و کلامی نوع ديگری از خشونتهايی است که در خانه عليه زنان استفاده میشود، که عبارت است از : به کاربردن کلمات رکيک و دشنام ، بهانهگيریهای پی در پی، داد و فرياد و بداخلاقی، بیاحترامی، رفتار آمرانه و تحکم آميز و دستور دادنهای پی در پی ، قهر و صحبت نکردن و ...
از اين بابت زنان اصفهانی در طول يک سال بيشتر و زنان بوشهری کمتر از ساير زنان ايرانی تحت خشونت بودهاند.
خشونتهای جنسی و ناموسی
در حالی که تعداد بيشتری از زنان بندرعباسی از اول زندگی مشترکشان تا کنون، نسبت به ساير ساير زنان ايرانی قربانی خشونتهای جنسی و ناموسی شدهاند، زنان يزدی در طول يک سال بيش از ساير زنان اين خشونت را تجربه میکنند .
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 15 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
2
وضعيت خشونت در خانواده در ايران -
در يک دهه اخير در ايران پژوهشها و مطالعات زيادی در باره خشونت عليه زنان، به ويژه خشونت خانگی، انجام شده است. بر اساس آخرين جستجوها ، در ۲۸ مرکز استان کشور حداقل هفتاد پژوهش ميدانی قابل اعتنا در باره خشونت خانگی عليه زنان انجام شده است.
بيشتر اين پژوهشها پس از سال ۱۳۷۰ تاکنون انجام شده که نشان میدهد پژوهشگران و دانشگاهيان ايرانی در سالهای اخير علاقه و توجه ويژهای به بررسی و کنکاش در باره خشونت عليه زنان پيدا کردهاند .
دانشجويان ايرانی هم در دورههای کارشناسی ارشد و دکترا در دو سه سال اخير آن چنان علاقهای به اختصاص دادن پاياننامههای خود به موضوع خشونت عليه زنان، پيدا کردهاند که امسال برخی از دانشگاه ها ناگزير به دانشجويان خود توصيه کرده که "از انتخاب اين موضوع برای پاياننامههای تحصيلی خود، خوداری کنند، که در حال حاضر بسياری از دانشجويان و محققان در سراسر ايران مشغول کار روی اين موضوع هستند ."
گرچه اين ميزان از توجه پژوهشگران ايرانی به موضوع خشونت عليه زنان را بايد به فال نيک گرفت، اما هنوز شيرينی اين اتفاق نيک را خوب مزه نکردهای که يادت میآيد: اين پژوهش های قابل اعتنا يا پاياننامههايی شدهاند که در گوشه کتابخانههای دانشگاهی خاک میخورند و يا گزارشهای محرمانه ای هستند برای مقامات کشور. گزارشهايی قطور که يا در دفتر کار اين مقامات و يا در کتابخانههای دولتی جا خوش کرده
3
اند و کمتر کسی حتی نيم نگاهی به آن انداخته است .
حتما اغلب اين پژوهشگران آرزو داشته اند با استفاده از تجربيات و اندوختههای علمی خود و جمع آوری اطلاعات و بررسی دقيق موضوع، برنامه ريزان و مديران کشور را قادر سازند که از اصول، روشها و چارچوبهای صحيح علمی در برنامهريزیهای اجتماعی بهره ببرند .
آنها میخواستند نتايج پژوهشهایشان راهگشای اقدامی مناسب برای رفع شکلهای متنوع و متعدد خشونت عليه زنان جامعه باشد . اما حالا حتما بسياری از آنها فهميدهاند که پژوهشگران و دانشگاهيان و به طور کلی " آموزش عالی" جايگاه چندانی در نظام تصميم گيری و تصميم سازی کشور ندارد .
نکته ديگری که شيرينی وجود اين تعداد زياد پژوهش را در باره خشونت عليه زنان در ايران کم میکند اين است که تا کنون نتايج اين پژوهشها به ندرت برای عموم مردم وحتی کارشناسان اين عرصه منتشر شده است .
خشونتهای فيزيکی و روانی
دکتر قاضی طباطبايی و همکارانش از يک اصطلاح خاص برای توصيف گروهی از خشونتهای خانگی عليه زنان استفاده کردهاند : خشونت فيزيکی نوع اول .
اين خشونتها شامل گاز گرفتن ، گرفتن و بستن، زندانی کردن، چنگ انداختن و کشيدن مو، اخراج از خانه ، کتک کاری مفصل، محروم کردن از غذا و ... میشود .
از اين لحاظ زنان در خرم آباد در طول يک سال بيش از ساير زنان ايران مورد خشونت واقع میشوند و زنان در شهرکرد دفعه های کمتری مورد
3
خشونت نوع اول قرار میگيرند.
پژوهشگران طرح ملی بررسی پديده خشونت خانگی "سيلی ، لگد و مشت زدن، کشيدن و هل دادن، محکم کوبيدن در، به هم زدن سفره و ميز غذا و شکستن اشيای منزل " را خشونت فيزيکی نوع دوم ناميده اند و وضع زنان ايران را در ۲۸ مرکز استان در اين باره بررسی کردهاند .
در ميان زنانی که تحت خشونت نوع دوم بودهاند، زنان بندرعباس به دفعات بيشتری آن را تجربه کردهاند و زنان کرمانی در طول سال کمتر مورد اين خشونت قرار میگيرند .
خشونتهای روانی و کلامی نوع ديگری از خشونتهايی است که در خانه عليه زنان استفاده میشود، که عبارت است از : به کاربردن کلمات رکيک و دشنام ، بهانهگيریهای پی در پی، داد و فرياد و بداخلاقی، بیاحترامی، رفتار آمرانه و تحکم آميز و دستور دادنهای پی در پی ، قهر و صحبت نکردن و ...
از اين بابت زنان اصفهانی در طول يک سال بيشتر و زنان بوشهری کمتر از ساير زنان ايرانی تحت خشونت بودهاند.
خشونتهای جنسی و ناموسی
در حالی که تعداد بيشتری از زنان بندرعباسی از اول زندگی مشترکشان تا کنون، نسبت به ساير ساير زنان ايرانی قربانی خشونتهای جنسی و ناموسی شدهاند، زنان يزدی در طول يک سال بيش از ساير زنان اين خشونت را تجربه میکنند .