تحقیق میکروبها

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 4 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏میکروبها
‏همه میکروبها زیان‌آور نیستند و حتی بسیاری از آنها به ما کمک می‌کنند. پس ‏میکروبهای بیماری‌زا چه هستند و چگونه به بدن آسیب می‌رسانند؟
‏میکروبهای ‏بیماری‌زا،‌ مانند همه موجودات زنده، برای رشد و ‏تولیدمثل ‏به غذا احتیاج دارند. اما ‏نمی‌توانند مانند گیاهان سبز،‌ غذای مورد نیاز را خودشان بسازند. بنابراین باید ‏غذای خود را به طور مستقیم یا غیر‌مستقیم از دیگر موجودات‌زنده به دست آورند. از ‏این رو،‌ می‌توان فهمید که چرا بیماری تولید می‌کنند. بیشتر میکروبهای بیماری‌زا ‏انگل‌هستند؛‌ یعنی در بدن جانداران دیگر به سرمی‌برند و از آنها غذا به دست ‏می‌آورند.
‏پس از آن که میکروبهای بیماری‌زا به جای مناسبی از بدن وارد ‏شدند،‌ به سرعت رشد و تولیدمثل می‌کنند و اگر چیزی جلوی رشد و تولید مثل آنها را ‏نگیرد، از راههای گوناگون به بدن آسیب می‌رسانند. یکی از راهها این است که مواد ‏درون سلولهای بدن را به جای غذا مصرف می‌کنند. مانند ‏انگل‌مالاریا ‏که در گلبولهای‌قرمز رشد و ‏تولیدمثل می‌کند و آنها را از بین می‌برد. ویروسها نیز وارد سلولهای گوناگون بدن ‏می‌شوند و با استفاده از مواد درون آنها زیاد می‌شوند. ویروسها با این عمل، سلولها ‏را از بین می‌برند.
‏راه دیگری که میکروبهای بیماری‌زا به بدن آسیب ‏می‌رسانند، ترشح سم یا “‏توکسین“ ‏است. این سم‌ها، از طریق جریان‌خون ‏در سراسر بدن پخش می‌شود؛ ‌مانند سم میکروب‌کزاز.
‏اشاره شد که اغلب میکروبهای ‏بیماری‌زا،‌ زندگی انگلی دارند و برای رشد و تولیدمثل مجبورند در بدن دیگر جانداران ‏زندگی کنند و از آنها غذا به دست آورند،‌ پس اگر این میکروبها وارد بدن انسان نشوند ‏و کسی را بیمار نکنند،‌ در کجا زندگی می‌کنند؟
‏محل اولیه‌ای که عامل بیماری‌زا ‏در آن وجود دارد، “مخزن“ بیماری نامیده می‌شود.
‏بعضی از بیماریها مانند سرخک،‌ ‏آبله،‌حصبه و اوریون، ویژه انسان است؛‌ زیرا عامل بیماری‌زا خود را فقط با شرایط ‏بدن انسان وفق داده است. بنابراین،‌ انسان تنها مخزن این بیماریها است. از این‌رو،‌ ‏شرط ابتلا به هر یک از این بیماریها این است که فرد سالم،‌ یا با انسان آلوده تماس ‏پیدا کند یا در معرض تماس با مواد و یا وسائلی قرار گیرد که فرد بیمار آنها را ‏آلوده کرده است (مانند لباس،‌ ملحفه و ظرف(.
‏این بیماریها فقط مخزن انسانی ‏دارند؛‌ ولی مخزن بعضی از بیماریهای عفونی که انسان به آنها دچار می‌شود،‌ جانوران ‏مهره‌دار هستند و عامل بیماری‌زا از این جانوران به انسان سرایت می‌کند. پس این ‏بیماریها مخزن حیوانی دارند.
‏بیماریهای‌ عفونی جانوران مهره‌دار، که در شرایط ‏طبیعی به انسان قابل انتقال هستند،‌ "بیماری‌های‌مشترک‌انسان‌و‌حیوان" یا "‏زئونوز" ‏نامیده‌می‌شوند.
‏بیماریهای ‏مشترک انسان و حیوان به چند صورت انتقال می‌یابند:
‏هنگامی که قسمتهائی از بدن ‏یک جانور آلوده برای غذا مورد استفاده انسان قرار می‌گیرد؛ مانند دچار شدن به ‏کرم‌کدو ‏که از راه خوردن گوشت نیمه پخته‌ ‏گاو یا خوک آلوده ایجاد می‌شود.
‏گاهی حشره‌ای عامل بیماری‌زا را از طریق نیش ‏زدن، از جانور مهره‌دار بیمار به انسان منتقل می‌کند. مانندکک که عامل انتقال ‏میکروب طاعون از موش به انسان است. به این حشرات “ناقل“ بیماری می‌گویند؛ زیرا سبب ‏انتقال بیماری می‌شوند. البته ‏حشرات‏، از راه ‏دیگری هم باعث انتقال بیماریها می‌شوند. برای مثال، مگس از حشراتی است که درون و ‏بیرون بدنش اغلب آلوده به میکروب است و هنگامی که روی غذا یا ظروف غذاخوری بنشیند ‏مقداری از میکروبها را به آنها منتقل می‌کند. به این نوع انتقال،‌ انتقال‌مکانیکی ‏می‌گویند.
‏اما همانطور که اشاره شد پشه، کک، شپش و کنه به طریق دیگر سبب ‏انتقال بیماری می‌شوند. این حشرات،‌ بیماران را نیش می‌زنند و خون آنها را می‌مکند ‏و عامل بیماری‌زا را وارد بدن خود می‌کنند. بعد از آن وقتی که این حشرات فرد سالمی ‏را نیش می‌زنند تعدادی از این میکروبها را به بدن او وارد می‌کنند.
‏کک‌ها ‏بیماری طاعون و نوعی بیماری “تیفوس“ را منتقل می‌کنند. مگسها هم سبب انتشار ‏بیماریهائی مانند فلج‌اطفال،‌ حصبه و مسمومیتهای‌غذائی می‌شوند. پس ناقل عامل ‏بیماری‌زا موجود زنده‌ای است که معمولا حشره یا بندپا است.
‏راه دیگر انتقال ‏عامل بیماری‌زا،‌ گازگرفتن است مانند بیماری “هاری“‌که از راه گازگرفتن سگ یا ‏گرگ‌هار در انسان به وجود می‌آید. بیماری هاری هم از بیماریهای مشترک انسان و حیوان ‏است.
‏هنگامی که جانوران مهره‌دار آلوده، عامل بیماری‌زا را از راه ادرار،‌ ‏مدفوع یا شیر خود دفع می‌کنند، محیط‌زیست یا مواد‌غذائی مورد استفاده‌ انسان آلوده