صهیونیسم تجدید نظرطلب در اسرائیل

صهیونیسم تجدید نظرطلب در اسرائیل
1. مقدمه
جریان تجدید نظرطلب و یا همان جریان ریویژنیسم یکی از سه جریان اصلی و تأثیرگذار در ساختار دولتی اسرائیل می باشد. جریانی که در آغاز حیات خود بر اساس تفکرات و اندیشه های شخصی به نام ولادیمیر (زِئِو) ژابوتینسکی استوار و برای خود نام و آوازه ای دست و پا کرد. اگر بخواهیم عمق اندیشه های ژابوتینسکی را مورد بررسی قرار دهیم به یک پنج ضلعی برخورد می کنیم. ملی گرایی افراطی و وحدت ملت یهود حول محور یک دولت یهودی در اسرائیل (فلسطین)، اعتقاد به داشتن قدرت نظامی برتر و نیروی مسلح یهودی برای دفاع از ملت یهود، تعیین حدود قلمرو دولت آینده یهود در طرفین رود اردن (کشور اردن و فلسطین اشغالی امروزی)، حمایت از طبقه متوسط یهود و نفی شعارهای کارگری و سوسیالیستی و در نهایت چشم دوختن به اخذ حمایت قدرت های بزرگ جهانی. توضیح و تشریح هر یک از پنج عنصر بنیادین اندیشه های ژابوتینسکی به عنوان زیربنای اقدامات جاری و حال حاضر راست گرایان سکولار در طول فصل مورد بررسی و کنکاش قرار خواهد گرفت.
جریان ریویژنیسم در طول قریب به یک قرنی که از آغاز فعالیتش می گذرد فراز و نشیب های مختلف و متنوعی را پشت سر گذاشته است. در طول این دوران پرتلاطم بخشی از آراء پدر ریویژنیسم یعنی زیو ژابوتینسکی دچار ریزش و حذف قرار گرفته و بخش بیشتری از اندیشه های بنیادینِ آغازینِ ریویژنیسم همچنان محکم و مستحکم پا برجا باقی مانده است. حسن مطلع اندیشه های ژابوتینسکی را می توان امروزه به عینه مشاهده کرد چرا که در حال حاضر وارثان اندیشه های او هستند که اریکه و طناب قدرت را محکم در اختیار گرفته و این مسیر پر پیچ و خم را هدایت کرده و به پیش می برند. ریویژنیسم حتی در زمان هایی که در رأس قدرت قرار نداشت نیز دارای قدرت تعیین کنندگی و اعمال نفوذ زیادی بود.

2. ریویژنیسم چیست؟
ریویژنیسم در لغت به معنای تجدید نظرطلبی است. جنبش ریویژنیسم از این جهت که رویه و تاکتیکی متفاوت از جریان اصلی حاکم در سازمان جهانی صهیونیسم اتخاذ نموده، ریویژنیست یا تجدید نظرطلب نامیده می شود. جریان ریویژنیسم بخشی از جنبش صهیونیسم می باشد که با جدایی و خروج از سازمان جهانی صهیونیسم در دهه بیست میلادی، تأسیس گردید. هدف اصلی این جریان تسهیل مهاجرت یهودیان از سراسر جهان به فلسطین و بازسازی دولت – ملت یهود در فلسطین می باشد. این جریان از نظر ایدئولوژی و بر اساس تقسیم بندی های سنتیِ سیاسی در جناح راست قرار گرفته و همواره مشی و منش غیر مذهبی یا سکولاریستی را سرلوحه اقدامات خود قرار داده است. به دیگر عبارت جریان ریویژنیسم را باید در دسته ایدئولوژی های راستِ سکولار در نظر گرفت.
بنیان گذار، تئوریسین و اصلی ترین ایدئولوگ و نظریه پرداز این جریان بدون تردید کسی نیست جز زیو ژابوتینسکی که آراء و اندیشه های وی الهام بخشِ جمعیت قابل توجهی از یهودیان گردید. وی قصد داشت نگاهی جدید و ایده ای نو را به شریان های جنبش صهیونیسم تزریق کند. ژابوتینسکی قصد داشت تا با تجدید نظرطلبی مسیر جنبش صهیونیسم را که متأثر از افکار و اقدامات چایم وایزمن و دیوید بن گورین بود تغییر داده و راه جنبش را بر مبنای اندیشه ها و راهکارهای مد نظر خود به پیش ببرد. این جریان علی رغم تلاش های بسیاری که برای اتحاد و آزادی قوم یهود و تأسیس دولتی یهودی در فلسطین به کار بست، نتوانست در بدو تولد اسرائیل، دولت و قدرت را در دست گرفته و تا نیمه دوم دهه هفتاد میلادی، که توانست پس از قریب به سه دهه قدرت را از دست جریان کار خارج کند، در نقش اپوزسیون و مخالف اصلی و شماره یک جریان حاکم فعالیت می کرد. این جریان علی رغم افت و خیزها و فراز و نشیب هایی را که از سر گذرانده، توانسته است همواره خود را به عنوان وزنه سیاسیِ سنگینی در سپهر سیاسی اسرائیل نگه دارد. لازم به ذکر است در حال حاضر نیز حزب لیکود اصلی ترین و مهم ترین نماینده این جریان به حساب می آید.

3. زئو ژابوتینسکی
بدون تردید راه شناخت جریان ریویژنیسم از شناخت اندیشه ها و ایده های زیوژابوتینسکی می گذرد. بدون شناخت آراء وی نمی توان جریان ریویژنیسم را مورد کنکاش و بررسی قرار داد. ژابوتینسکی بنیان گذار، ایدئولوگ و نظریه پرداز اصلی ریویژنیسم بوده و آراء و اندیشه هایش الهام بخش فعالیت های بسیاری از ملی گرایان یهود و حتی تا حدی جامعه مذهبی یهود بوده است. هر چند او هرگز نتوانست آرمان و آمال اصلی خود را که همان تأسیس دولت – ملتی یهودی و اتحاد یهودیان حول محور آن بود را ببیند و لمس کند ولی پایه گذار اندیشه و جریانی بود که آن جریان حدود سه دهه پس از استقلال اسرائیل توانست قدرت را تصاحب کرده و امروزه نیز بدل به اصلی ترین و قدرتمند ترین جریان سیاسی اسرائیل شده است. با توجه به اهمیت اندیشه های ژابوتینسکی و نقش و جایگاه بی نظیر وی در میان پیش قراولان نهضت صهیونیسم و جهت آشنایی و شناخت این نحله فکری راه و چاره ای وجود ندارد جز اینکه مستقیماً به سراغ آراء، افکار و نظریات وی رفته و با نگاهی ریزبینانه و ژرف اندیش آن ها را مفصلاً مورد کنکاش و تجزیه و تحلیل قرار دهیم.

3-1. زندگی نامه ژابوتینسکی
ولادیمیر ژابوتینسکی (1940 – 1880)، ملقب به زئو (در زبان عبری به معنای گرگ) ژابوتینسکی، نویسنده، اندیشمند، شاعر، سخنران و مؤسس جریان تجدید نظرطلب و یا همان جریان ریویژنیسم است. ژابوتینسکی متولد شهری بندری به نام اُدِسا در جنوب اکراین (اکراین در آن زمان زیر مجموعه امپراتوری روسیه بود) و در شمال غرب دریای سیاه می باشد. او در سال 1880 و در خانواده ای با طبقه متوسط و کاملاً یهودی چشم به جهان گشود. پدرش یِونو ژابوتینسکی عضو انجمن و تجارت روسیه و از تاجران گندم بود. ژابوتینسکی در پنج سالگی و در سال 1885 به خاطر بیماری پدرش به همراه خانواده به آلمان رفت ولی سال بعد و پس از مرگ پدرش به زادگاهش برگشت. او در روسیه تحصیلات ابتدایی، راهنمایی و متوسطه را طی کرد و در همان سنین کودکی زبان عبری را نیز آموخت. در سال 1896 و در حالی که تنها شانزده سال سن داشت، فعالیت خود را به عنوان نویسنده در یکی از ژورنال های روسیه آغاز کرد و بدین ترتیب رسماً وارد وادی نوشتن و حوزه فکر و اندیشه شد. او به شدت انسانی با استعداد، باهوش و به معنای حقیقی کلمه یک نخبه بود. او که به نُه زبان زنده دنیا تسلط کامل داشت، با قدرت بیان و فصاحت کلام بالای خود توانست بر قلوب بسیاری از یهودیان، مخصوصاً جوانان، حکمرانی کند. دو سال بعد، 1898، به عنوان خبرنگار به سوئیس رفت و در پاییز همان سال برای ادامه تحصیل به دانشکده حقوق در دانشگاه رم رفته و تحصیلات آکادمیک خود را آغاز کرد. زندگی در ایتالیا یک نقطه عطف مهمی در زندگانی او به حساب می آمد چرا که به گفته خودش عقاید و باورهای سیاسی و اجتماعی او در این کشور شکل گرفت. ژابوتینسکی سال 1901 به روسیه برگشت و دو سال بعد یعنی در سال 1903 و در ششمین کنگره صهیونیسم و در حالی که جوانی 23 ساله بود به عضویت سازمان صهیونیسم در آمده و فعالیت های سیاسی خود را به شکلی جدید و در قالبی سازمانی آغاز نمود.
ژابوتینسکی به سرعت توانست یکی پس از دیگری پله های ترقی را در سازمان و جنبش صهیونیسم طی کند و در سال 1906 به عنوان یکی از چهره های اصلی این جنبش در کنفرانس هلسینگفرس شرکت و سخنرانی کرده و موفق شد نقشی محوری را ایفا کند. وی در دسامبر 1914 به مصر رفته و از نزدیک با یهودیانی که از مصر به