فقر با تأكيد بر فقر در روستا

فقر با تأكيد بر فقر در روستا
عنوان صفحه

مقدمه 3
- ابعاد مفهومي ونظري فقر 5
تجريه وتحليل فقر 5
كاهش فقر 9
سياستهاي كاهش فقر 11
هزينه هاي عمومي وكاهش فقر 15
شاخصهاي فقر در مناطق روستايي در سطح ملي 18
شاخصهاي فقر روستايي در سطح خانوار 21
شاخصهاي جديد دراندازه گيري فقر 22
استراتژي فقر زدايي در كشورهاي مختلف 23
پيشنهادات و انتقادات 25
نتيجه گيري 27
منابع 28
مقدمه
فقر حيات اجتماعي را به مخاطره مي افكند و كرامت انساني را تهديد مي كند. در روايات اسلامي، نگراني پيشوايان دين با اين ممضون بيان شده كه بعيد نيست كه فقر به كفر بيانجامد. در عمل، جهان امروزه به طور مرتب با اين پديده مواجه است و در حالي كه هدف اصلي جامعه بشري، حفظ شرافت و عزت نفس انسان هاست، فقر مادي و به همراه آن فقر فرهنگي افراد را در برابر يكديگر يا در برابر يك نظام و يا حتي ملت‌ها را در مقايسه با ساير ملت ها به ذلت مي كشاند.
بحث درباره فقر به شكل جدي يكصد سال پيش توسط روانتري مطرح شد كه بيشتر به نيازهاي غذايي و ساير نيازهاي اوليه اشاره داشت. در دهه 60 سطح درآمد موضوع محوري بحث فقر و به تدريج با تكامل مفاهيم مربوط به آن، نهايتاً به بحث فقر انساني و فقر قابليتي در سال هاي اخير منتهي شده است. در واقع، طي دهه هاي گذشته مبارزه با فقر در صدر برنامه هاي توسعه كشورهاي مختلف قرار داشته و موفقيت هاي قابل ملاحظه اي نيز به دست آورده است.
در ايران نيز موضوع فقر و مبارزه با آن سابقه اي طولاني دارد، در گذشته مقابله با اين پديده شوم به صورت سنتي و خودجوش و بر اساس تعاليم انساني صورت مي گرفته است. مروري بر تاريخ اجتماعي و فرهنگ كشور نشان مي دهد كه همواره جوامع محلي در ميان خود تشكل هايي را داشته اند تا بتوانند نيازهاي افراد تنگدست منطقه خود را رفع كنند. اما با گذشت زمان و تكامل ساختارهاي اقتصادي- اجتماعي معرفي نظام‌هاي پيچيده تر حمايتي براي شناسايي و ارايه خدمات به جوامع آسيب پذير وظيفه انكارناپذير دولت ها تلقي شد.
با پيروزي انقلاب اسلامي در سال 1357 اقدامات رشد اقتصادي فراگير همراه عدالت اجتماعي آغاز شد و بر آن اساس علاوه بر تدوين و اجراي برنامه هاي توسعه پنج ساله، برخي اقدامات حمايتي ديگر در مقابل با فقر نيز به طور ويژه طراحي شد و به اجرا در آمد. حاصل اين اقدامات، توسعه گسترده خدمات و زيربناهاي توسعه از يك سو و برخورداري بخش وسيعي از نيازمندان و محرومان جامعه از خدمات حمايتي، از سوي ديگر بود. به بيان بهتر، طي بيست و پنج سال اخير، امكانات آموزش و بهداشت، آب آشاميدني، برق و ارتباطات (مخابراتي و حمل و نقل) در سطح كشور و به ويژه براي روستاها به طور قابل ملاحظ