تحقیق در مورد بهار و معاد

7 صفحه word | قابل اجرا در آفيس 2010 و نسخه هاي جديدتر|قابل ويرايش و آماده چاپ

بخشی از تحقیق

حضرت ابراهيم عليه السلام خروس، كبوتر، طاووس و كلاغ را گرفت و ذبح نمود و گوشتشان را كوبيده و در هم مخلوط كرد و بر سر ده كوه نهاد، سپس هر يك از آن پرنده‏ها را صدا زد، تمام ذرّات گوشت آنها كه بر سر هر قله كوهى بود، به هم متّصل شد و در برابر چشمان او به صورت همان چهار پرنده كامل در آمدند. (115)
آرى، خداوند براى امثال حضرت ابراهيم كه در كلاسهاى ابتدايى و متوسطه قبول شده‏اند، مرحله‏ى بالاترى دارد و آنان را به آزمايشگاه‏هاى مخصوص خود در نظام هستى مى‏برد، ولى براى كسانى امثال ما كه از پلّه‏هاى اوّل هم بالا نرفته‏ايم، از مقام شهود، حضور، معراج، ملكوت (باطن عالم) و يقين خبرى نيست.
بنابراين وسوسه‏ى منكران معاد در دو چيز است:
اوّل اينكه آيا مى‏شود استخوان پوسيده زنده شود؟ «وقالوا ءاِذا كنّا عِظاماً و رُفاتاً ءانّا لَمبعوثون خَلقاً جَديدا» (116) مى‏گويند: آيا هنگامى كه ما استخوان‏هاى پوسيده و پراكنده‏اى شديم، دگر بار آفرينش تازه‏اى خواهيم يافت؟!
دوّم اينكه بر فرض زنده شدن استخوان‏هاىِ پوسيده ممكن باشد، اين كار توسّط چه كسى انجام خواهد گرفت؟ «فسيَقولونَ مَن يُعيدُنا قُلِ الّذى فَطَركم اوّلَ مَرّة» (117) مى‏پرسند چه كسى دوباره ما را برمى‏گرداند؟ به آنها بگو: همان خدايى كه بار اوّل شما را آفريد.
كسانى كه اينقدر بهم پيوستن اجزاى متلاشى مردگان و زنده شدن آنها را بعيد مى‏دانند، چرا در اصل آفرينش شكى ندارند؟ اصل آفرينش كه از دوباره آفريدن مشكل‏تر است! اگر يك كارگر ساده خشت‏مال بگويد كه من خشت خودم را خرد مى‏كنم و دوباره از نو از همان خاك، خشت تازه‏اى مى‏سازم، آيا اينقدر تعجّب مى‏كنند؟! اگر كسى كه هواپيما مى‏سازد بگويد: من اين هواپيما را باز مى‏كنم و درهم مى‏ريزم و دوباره مى‏سازم، آيا بايد در سخن او شك كرد؟ هرگز، زيرا بازكردن و بستن به مراتب از ساخت اوّل آسانتر است و كسى كه كار مشكلى انجام داد، كار آسان‏تر را هم مى‏تواند انجام دهد. (گرچه نزد خدا و قدرت بى‏نهايت او هيچ چيز مشكل نيست.)