مباني نظري و پيشينه پژوهش (فصل دو) کمرویی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 21 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏کمرویی
‏ کمرویی shyness
‏ ‏پدیده‏ ‏ای‏ ‏جهانی‏ ‏است‏. ‏پایه‏ ‏ای‏ ‏ترین‏ ‏یافته‏ ‏ی‏ ‏تحقیقات،‏ ‏راجع‏ ‏به‏ ‏کم‏ ‏رویی‏ ‏رایج،‏ ‏کاملاً‏ ‏گسترده‏ ‏و‏ ‏جهانی‏ ‏است‏. ‏روان‏ ‏شناسان‏ ‏در‏ ‏تعریف‏ ‏می‏ ‏گویند‏: «‏کسی‏ ‏کم‏ ‏رو‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏فاقد‏ ‏جرات‏ ‏است‏»‏ ‏یا‏ ‏به‏ ‏عبارتی‏ ‏کسی‏ ‏که‏ ‏تحت‏ ‏تأثیر‏ ‏فلج‏ ‏روانی‏ ‏قرار‏ ‏گرفته‏ ‏است‏. ‏تأثیر‏ ‏کم‏ ‏رویی‏ ‏در‏ ‏توجهات‏ ‏است‏ ‏در‏ «‏فعالیت‏ ‏های‏ ‏بدنی‏»‏ ‏و‏ ‏در‏ «‏فعالیت‏ ‏های‏ ‏فکری‏»‏ ‏و‏ ‏فعالیت‏ ‏های‏ «‏احساسی‏»‏.
‏ علت‏ ‏کم‏ ‏رویی‏: ‏افراد‏ ‏کم‏ ‏رو‏ ‏عموماً‏ ‏به‏ ‏خاطر‏ ‏عدم‏ ‏تسلط‏ ‏برمهارت‏ ‏های‏ ‏اجتماعی‏ ‏و‏ ‏یا‏ ‏فقدان‏ ‏اعتماد‏ ‏به‏ ‏نفس،‏ ‏کم‏ ‏رو‏ ‏می‏ ‏باشند‏. ‏برخی‏ ‏از‏ ‏افراد‏ ‏بر‏ ‏مهارت‏ ‏های‏ ‏اجتماعی‏ ‏لازم‏ ‏جهت‏ ‏تداوم‏ ‏بخشیدن‏ ‏به‏ ‏حرکت‏ ‏نرم‏ ‏و‏ ‏روانِ‏ ‏ماشین‏ ‏ارتباطات‏ ‏بشری‏ ‏تسلط‏ ‏ندارند‏. ‏آنان‏ ‏نمی‏ ‏دانند‏ ‏که‏ ‏یک‏ ‏گفت‏ ‏وگو‏ ‏را‏ ‏چگونه‏ ‏آغاز‏ ‏کنند‏ ‏یا‏ ‏در‏ ‏کلاس‏ ‏درس‏ ‏چگونه‏ ‏از‏ ‏سخن‏ ‏گو‏ ‏بخواهد‏ ‏بلندتر‏ ‏صحبت‏ ‏کند‏. ‏در‏ ‏فعالیت‏ ‏های‏ ‏بدنی،‏ ‏کم‏ ‏رویی‏ ‏قربانی‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏لحاظ‏ ‏روش،‏ ‏پخمه‏ ‏و‏ ‏چلمن،‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏لحاظ‏ ‏رفتار‏ ‏غیرطبیعی‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏لحاظ‏ ‏حرکات‏ ‏بی‏ ‏دست‏ ‏و‏ ‏پا‏ ‏می‏ ‏کند‏. ‏تا‏ ‏آن‏ ‏جا‏ ‏که‏ ‏شخص‏ ‏بی‏ ‏دلیل‏ ‏سرخ‏ ‏شده‏ ‏و‏ ‏لرزش‏ ‏و‏ ‏طپش‏ ‏قلب‏ ‏می‏ ‏گیرد‏. ‏در‏ ‏فعالیت‏ ‏های‏ ‏فکری‏ ‏هم‏ ‏کم‏ ‏رویی‏ ‏افکار‏ ‏قربانیان‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏مشوش‏ ‏کرده،‏ ‏آنان‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏گفت‏ ‏وگوی‏ ‏منطقی‏ ‏ناتوان‏ ‏می‏ ‏سازد‏. ‏از‏ ‏این‏ ‏جا‏ ‏اشتباهات‏ ‏و‏ ‏خبط‏ ‏هایی‏ ‏حاصل‏ ‏می‏ ‏شود‏ ‏که‏ ‏از‏ ‏همان‏ ‏افراد‏ ‏کم‏ ‏رو‏ ‏سر‏ ‏می‏ ‏زند،‏ ‏هم‏ ‏چنین‏ ‏سبب‏ ‏گنگی‏ ‏و‏ ‏دلسردی‏ ‏آنان‏ ‏می‏ ‏شود‏.
‏ فرد‏ ‏کم‏ ‏رو‏ ‏باید‏ ‏در‏ ‏درجه‏ ‏ی‏ ‏اول،‏ ‏دقیقاً‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏مورد‏ ‏آزمایش‏ ‏و‏ ‏بررسی‏ ‏قرار‏ ‏دهد‏ ‏و‏ ‏قضاوت‏ ‏های‏ ‏غلط‏ ‏و‏ ‏نادرستی‏ ‏را‏ ‏که‏ ‏منشاء‏ ‏ناراحتی‏ ‏اش‏ ‏می‏ ‏باشد‏ ‏پیدا‏ ‏و‏ ‏کشف‏ ‏کند
‏ در‏ ‏فعالیت‏ ‏احساسی،‏ ‏کم‏ ‏رویی‏ ‏مانع‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏می‏ ‏شود‏ ‏که‏ ‏قربانیانش‏ ‏احساس‏ ‏درونی‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏راحتی‏ ‏بیان‏ ‏کنند‏ ‏و‏ ‏ظاهری‏ ‏بی‏ ‏احساس‏ ‏به‏ ‏آن‏ ‏ها‏ ‏می‏ ‏دهد‏. ‏دیگران‏ ‏تصور‏ ‏می‏ ‏کنند‏ ‏که‏ ‏افراد‏ ‏کم‏ ‏رو،‏ ‏فاقد‏ ‏قلب‏ ‏و‏ ‏روح‏ ‏می‏ ‏باشند‏ ‏در‏ ‏حالی‏ ‏که‏ ‏آن‏ ‏ها‏ ‏سرشار‏ ‏از‏ ‏محبتند‏ ‏ولی‏ ‏جرات‏ ‏ابراز‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏ندارند‏. ‏شخص‏ ‏کم‏ ‏رویی‏ ‏می‏ ‏گوید‏: «‏من‏ ‏یک‏ ‏وکیل‏ ‏معروف‏ ‏هستم‏ ‏با‏ ‏این‏ ‏حال‏ ‏هر‏ ‏بار‏ ‏سخن‏ ‏می‏ ‏گویم‏ ‏احساس‏ ‏می‏ ‏کنم‏ ‏که‏ ‏شهرتم‏ ‏در‏ ‏خطر‏ ‏قرار‏ ‏می‏ ‏گیرد‏. ‏این‏ ‏حالت‏ ‏چه‏ ‏در‏ ‏دادگاه‏ ‏یه‏ ‏در‏ ‏یک‏ ‏مهمانی‏ ‏ساده‏ ‏در‏ ‏من‏ ‏ایجاد‏ ‏می‏ ‏شود‏. ‏حضور‏ ‏دیگران‏ ‏اعتماد‏ ‏به‏ ‏نفس‏ ‏مرا‏ ‏از‏ ‏بین‏ ‏می‏ ‏برد‏»‏. ‏شخص‏ ‏دیگری‏ ‏می‏ ‏گوید‏: «‏هنگامی‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏جلسه‏ ‏امتحان‏ ‏شفاهی‏ ‏حاضر‏ ‏می‏ ‏شوم‏ ‏متانت‏ ‏استاد‏ ‏شخصیت‏ ‏مرا‏ ‏خرد‏ ‏می‏ ‏کند‏»‏. ‏از‏ ‏دیدگاه‏ ‏روان‏ ‏شناسان‏ ‏خجالت‏ ‏همیشه‏ ‏نشانه‏ ‏ای‏ ‏از‏ ‏ناراحتی‏ ‏عمیق‏ ‏تر‏ ‏روانی‏ ‏است‏.
‏ كمرويي‏ ‏يك‏ ‏پديده‏ ‏پيچيده‏ ‏و‏ ‏مركب‏ ‏ذهني،‏ ‏رواني‏ ‏و‏ ‏اجتماعي‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏به‏ ‏دلايل‏ ‏بيشمار‏ ‏در طول‏ ‏دوران‏ ‏رشد‏ ‏به‏ ‏تدريج‏ ‏پديدار‏ ‏ميشود‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏دارو‏ ‏برطرف‏ ‏نمي‏ ‏شود‏ . ‏كمرويي‏ ‏اساساً‏ ‏رفتاري اكتسابي‏ ‏و‏ ‏آموخته‏ ‏شده
‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏براي‏ ‏درمان‏ ‏و‏ ‏برطرف‏ ‏كردن‏ ‏آن‏ ‏بايد‏ ‏ياد‏ ‏گيري‏ ‏زدايي Unlearning
‏ ‏صورت گيرد‏ ‏و‏ ‏رفتار‏ ‏تازه‏ ‏و‏ ‏مطلوب‏ ‏اجتماعي‏ ‏در‏ ‏فرد‏ ‏فراگير‏ ‏شود‏. ‏اگر‏ ‏در‏ ‏مورد‏ ‏رفتار‏ ‏غيراجتماعي‏ ‏اين قبيل‏ ‏جوانان‏ ‏چارهاي‏ ‏انديشيده‏ ‏نشود‏ ‏فرد‏ ‏دچار‏ ‏استرسهاي‏ ‏شديد‏ ‏شده‏ ‏و‏ ‏احتمالاً‏ ‏خطرناكترين‏ ‏و حادترين‏ ‏وضع‏ ‏را‏ ‏براي‏ ‏ابتلا‏ ‏به‏ ‏بيماريهاي‏ ‏شديد‏ ‏رواني‏ ‏مانند‏ ‏اسكيزوفرني‏ ‏و‏ ‏يا‏ ‏افسردگي‏ ‏خواهد داشت‏ (‏زيمباردو‏ ‏و‏ ‏رادل Zimbardo & Radle
‏،‏2001‏).
‏كمرويي‏ ‏يك‏ ‏مشكل‏ ‏فردي‏ ‏بي‏ ‏سر‏ ‏و‏ ‏صداست‏ ‏و‏ ‏چنان‏ ‏شايع‏ ‏گشته‏ ‏كه‏ ‏مي‏ ‏توان‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏يك بيماري‏ ‏اجتماعي‏ ‏ناميد؛‏ ‏زيرا‏ ‏كمرويي‏ ‏موجب‏ ‏اضطراب‏ ‏اجتماعي،‏ ‏هراس‏ ‏اجتماعي،‏ ‏عدم‏ ‏اعتماد‏ ‏به‏ ‏نفس،‏ ‏نداشتن‏ ‏مهارتهاي‏ ‏اجتماعي‏ ‏و‏ ‏عدم‏ ‏سازگاري‏ ‏با‏ ‏جمع‏ ‏مي‏شود‏(‏زيمباردو،‏ 2000‏).كمرويي‏ ‏يك‏ ‏ناتواني‏ ‏و‏ ‏معلوليت‏ ‏فراگير‏ ‏اجتماعي‏ ‏است‏. ‏در‏ ‏هر‏ ‏جامعه‏ ‏درصد‏ ‏قابل‏ ‏توجهي‏ ‏از كودكان،‏ ‏نوجوانان‏ ‏و‏ ‏بزرگسالان‏ ‏با‏ ‏اين‏ ‏اختلال‏ ‏رفتاري‏ ‏و‏ ‏بازدارندة‏ ‏رشد‏ ‏شخصيت‏ ‏اجتماعي مواجهند‏. ‏در‏ ‏بسياري‏ ‏از‏ ‏مواقع،‏ ‏كمرويي،‏ ‏اصليترين‏ ‏مانع‏ ‏شكوفايي‏ ‏قابليتها،‏ ‏خلاقيتها‏ ‏و‏ ‏ايفاي مسئوليتها‏ ‏است‏ (‏افروز،‏ 1381 ). ‏زيمباردو(‏1977) ‏بر‏ ‏اين‏ ‏باورند‏ ‏كه‏ ‏كمرويي‏ ‏يك‏ ‏توجه‏ ‏افراطي‏ ‏به‏ ‏خود،‏ ‏اشتغال‏ ‏ذهني‏ ‏به‏ ‏افكار،‏ ‏احساسات‏ ‏و‏ ‏واكنشهاي‏ ‏جسماني‏ ‏خود‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏ميتواند‏ ‏حداقل شامل‏ ‏يك‏ ‏ناراحتي‏ ‏اجتماعي‏ ‏ضعيف‏ ‏تا‏ ‏يك‏ ‏ترس‏ ‏اجتماعي‏ ‏بازدارنده‏ ‏و‏ ‏شديد‏ ‏باشد‏ . ‏زيمباردو (2000) بر‏ ‏اين‏ ‏باور‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏كمرويي‏ ‏احتياط‏ ‏مفرط‏ ‏در‏ ‏روابط‏ ‏بين‏ ‏فردي‏ ‏است‏. ‏به‏ ‏ويژه‏ ‏افراد‏ ‏كمرو‏ ‏از‏ ‏ابراز‏ ‏وجود‏ ‏ميهراسند، دربارة‏ ‏شيوة‏ ‏واكنش‏ ‏ديگران‏ ‏به‏ ‏خود‏ ‏بس‏ ‏يار‏ ‏حساسند‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏سرعت دستپاچه‏ ‏ميشوند‏ ‏و‏ ‏نشانه هاي‏ ‏جسماني‏ ‏اضطراب‏ ‏مانند‏ ‏بالا‏ ‏رفتن‏ ‏ضربان‏ ‏قلب،‏ ‏سرخ‏ ‏شدن‏ ‏چهره‏ ‏و ناراحتي‏ ‏معده‏ ‏را‏ ‏تجربه‏ ‏ميكنند‏.
‏2-2-1-علل‏ ‏کم‏ ‏رویی‏
‏ شخص‏ ‏کم‏ ‏رو‏ ‏یا‏ ‏خودش‏ ‏برای‏ ‏خودش‏ ‏ارزشی‏ ‏قایل‏ ‏نیست‏ ‏یا‏ ‏تصور‏ ‏می‏ ‏کند‏ ‏که‏ ‏دیگران‏ ‏برای‏ ‏او‏ ‏ارزشی‏ ‏قایل‏ ‏نیستند‏. ‏هیچ‏ ‏کس‏ ‏دوست‏ ‏ندارد‏ ‏مورد‏ ‏تمسخر‏ ‏دیگران‏ ‏قرار‏ ‏بگیرد‏ ‏و‏ ‏ترس‏ ‏از‏ ‏این‏ ‏که‏ ‏چنین‏ ‏وضعی‏ ‏پیش‏ ‏بیاید‏ ‏شجاع‏ ‏ترین‏ ‏افراد‏ ‏را‏ ‏هم‏ ‏دچار‏ ‏کم‏ ‏رویی‏ ‏می‏ ‏کند‏. ‏ولی‏ ‏باید‏ ‏گفت‏ ‏که‏ ‏افراد‏ ‏کم‏ ‏رو‏ ‏فاقد‏ ‏ارزش‏ ‏نمی‏ ‏باشند،‏ ‏چنین‏ ‏افرادی‏ ‏نه‏ ‏مضحک‏ ‏و‏ ‏مسخره‏ ‏هستند‏ ‏و‏ ‏نه‏ ‏دست‏ ‏و‏ ‏پا‏ ‏چلفتی‏ ‏و‏ ‏پخمه،‏ ‏فقط‏ ‏تصور‏ ‏می‏ ‏کنند‏ ‏که‏ ‏چنین‏ ‏هستند‏ ‏تا‏ ‏موقعی‏ ‏که‏ ‏این‏ ‏فکر‏ ‏غلط‏ ‏در‏ ‏مغز‏ ‏و‏ ‏نهادشان‏ ‏نقش‏ ‏بسته‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏سر‏ ‏بیرون‏ ‏نکنند‏ ‏و‏ ‏اصلاح‏ ‏نشوند‏ ‏نخواهند‏ ‏توانست‏ ‏از‏ ‏این‏ ‏ضعف‏ ‏و‏ ‏زبونی‏ ‏نجات‏ ‏پیدا‏ ‏کنند‏.
‏نکته‏: ‏بنابراین‏ ‏فرد‏ ‏کم‏ ‏رو‏ ‏باید‏ ‏در‏ ‏درجه‏ ‏ی‏ ‏اول،‏ ‏دقیقاً‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏مورد‏ ‏آزمایش‏ ‏و‏ ‏بررسی‏ ‏قرار‏ ‏دهد‏ ‏و‏ ‏قضاوت‏ ‏های‏ ‏غلط‏ ‏و‏ ‏نادرستی‏ ‏را‏ ‏که‏ ‏منشاء‏ ‏ناراحتی‏ ‏اش‏ ‏می‏ ‏باشد‏ ‏پیدا‏ ‏و‏ ‏کشف‏ ‏کند‏.
‏ انجام‏ ‏چنین‏ ‏تحلیلی،‏ ‏همیشه‏ ‏ساده‏ ‏و‏ ‏آسان‏ ‏نیست‏. ‏مطالبی‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏زیر‏ ‏مطرح‏ ‏می‏ ‏شوند‏ ‏خواننده‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏چنین‏ ‏بررسی‏ ‏و‏ ‏تجربه‏ ‏و‏ ‏تحلیلی‏ ‏کمک‏ ‏خواهد‏ ‏کرد‏. ‏در‏ ‏این‏ ‏جا‏ ‏به‏ ‏خلاصه‏ ‏ای‏ ‏از‏ ‏عقاید‏ ‏و‏ ‏نظرات‏ ‏غلطی‏ ‏که‏ ‏عادی‏ ‏ترین‏ ‏علل‏ ‏کم‏ ‏رویی‏ ‏است‏ ‏اشاره‏ ‏می‏ ‏شود‏.
‏ ‏اولین‏ ‏علت‏ ‏کم‏ ‏رویی‏:‏ ‏تحقیر‏ ‏نابه‏ ‏جای‏ ‏خود‏ ‏است‏. ‏بعضی‏ ‏افراد‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏لحاظ‏ ‏فکری‏ ‏ضعیف‏ ‏و‏ ‏حقیر‏ ‏می‏ ‏شمارند‏. ‏آن‏ ‏چه‏ ‏را‏ ‏می‏ ‏نویسند‏ ‏و‏ ‏می‏ ‏گویند‏ ‏به‏ ‏نظرشان‏ ‏پوچ‏ ‏و‏ ‏بی‏ ‏ارزش‏ ‏می‏ ‏رسد‏. ‏ترس‏ ‏از‏ ‏آشکار‏ ‏شدن‏ ‏حالت‏ ‏معمولی‏ ‏و‏ ‏متعادل‏ ‏خود‏ ‏و‏ ‏ترس‏ ‏از‏ ‏این‏ ‏که‏ ‏با‏ ‏رفتار‏ ‏و‏ ‏گفتار‏ ‏نامعقول‏ ‏خود‏ ‏مورد‏ ‏تمسخر‏ ‏و‏ ‏استهزای‏ ‏دیگران‏ ‏قرار‏ ‏گیرند‏. ‏دهان‏ ‏آن‏ ‏ها‏ ‏را‏ ‏می‏ ‏بندد‏.
‏ ‏دومین‏ ‏علت‏ ‏کم‏ ‏رویی‏:‏ ‏پخمگی‏ ‏خیالی‏ ‏است‏. ‏بعضی‏ ‏افراد‏ ‏معتقدند‏ ‏که‏ ‏ظاهرشان‏ ‏فاقد‏ ‏ظرافت،‏ ‏رفتارشان‏ ‏ناشیانه،‏ ‏چلمن‏ ‏و‏ ‏ورودشان‏ ‏به‏ ‏جایی‏ ‏سبب‏ ‏کنجکاوی‏ ‏مسخره‏ ‏آمیز‏ ‏می‏ ‏شود‏. ‏این‏ ‏فکر‏ ‏و‏ ‏خیال‏ ‏که‏ ‏مبتنی‏ ‏بر‏ ‏هیچ‏ ‏پایه‏ ‏ای‏ ‏نمی‏ ‏باشد‏ ‏بر‏ ‏طرز‏ ‏رفتار‏ ‏آنان‏ ‏تأثیر‏ ‏می‏ ‏کند‏ ‏و‏ ‏آن‏ ‏ها‏ ‏نمی‏ ‏دانند‏ ‏چه‏ ‏بکنند‏ ‏و‏ ‏کجا‏ ‏باید‏ ‏بنشینند‏. ‏با‏ ‏این‏ ‏حال‏ ‏نباید‏ ‏عقیده‏ ‏ی‏ ‏غلط‏ ‏فرد‏ ‏کم‏ ‏رو‏ ‏را‏ ‏با‏ ‏بی‏ ‏اطلاعی‏ ‏واقعی‏ ‏از‏ ‏عادت‏ ‏همگانی‏ ‏اشتباه‏ ‏کرد‏. ‏عادات‏ ‏و‏ ‏رسوم‏ ‏به‏ ‏وسیله‏ ‏ی‏ ‏خانواده،‏ ‏معلم،‏ ‏مطالعه،‏ ‏مشاهده،‏ ‏رفت‏ ‏و‏ ‏آمد‏ ‏در‏ ‏محافل‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏نزاکت‏ ‏فرا‏ ‏گرفته‏ ‏می‏ ‏شود‏.
‏ سومین‏ ‏علت‏ ‏کم‏ ‏رویی‏: ‏ترس‏ ‏بی‏ ‏دلیل‏ ‏از‏ ‏مسخره‏ ‏کردن‏ ‏دیگران‏ ‏است،‏ ‏بعضی‏ ‏از‏ ‏افراد‏ ‏کم‏ ‏رو،‏ ‏حتی‏ ‏جرات‏ ‏نمی‏ ‏کنند‏ ‏لطف‏ ‏و‏ ‏محبت‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏نسبت‏ ‏به‏ ‏افراد‏ ‏خانواده‏ ‏شان‏ ‏ابراز‏ ‏کنند‏. ‏کلمات‏ ‏دوستی،‏ ‏تشکر‏ ‏و‏ ‏سپاس،‏ ‏رحم‏ ‏و‏ ‏شفقت‏ ‏و‏ ‏مهربانی‏ ‏که‏ ‏بر‏ ‏حسب‏ ‏موارد‏ ‏مختلف‏ ‏مطرح‏ ‏می‏ ‏شوند‏ ‏در‏ ‏گلوی‏ ‏آن‏ ‏ها‏ ‏خفه‏ ‏می‏ ‏شوند‏. ‏این‏ ‏نوع‏ ‏افراد‏ ‏اجازه‏ ‏می‏ ‏دهند‏ ‏تحت‏ ‏فشار‏ ‏نوعی‏ ‏شرم‏ ‏و‏ ‏حیای‏ ‏پوچ‏ ‏و‏ ‏بی‏ ‏مورد‏ ‏فلج‏ ‏شوند‏ ‏و‏ ‏خون‏ ‏سردی‏ ‏ظاهری‏ ‏آن‏ ‏ها‏ ‏سبب‏ ‏ناراحتی‏ ‏دیگران‏ ‏شود،‏ ‏همان‏ ‏طوری‏ ‏که‏ ‏خودش‏ ‏هم‏ ‏سبب‏ ‏ناراحتی‏ ‏آنان‏ ‏می‏ ‏شود‏.
‏چهارمین‏ ‏علت‏ ‏کم‏ ‏رویی‏:‏عدم‏ ‏اعتماد،‏ ‏بعد‏ ‏از‏ ‏شکست‏ ‏است‏. ‏چنین‏ ‏افرادی‏ ‏تصور‏ ‏می‏ ‏کنند،‏ ‏تمام‏ ‏مردم‏ ‏دنیا‏ ‏از‏ ‏شکست‏ ‏او‏ ‏خبر‏ ‏دارند‏ ‏و‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏خانه‏ ‏خراب‏ ‏تلقی‏ ‏می‏ ‏کنند‏. ‏این‏ ‏فرد،‏ ‏تعادل‏ ‏ذهنی‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏دست‏ ‏می‏ ‏دهد‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏حضور‏ ‏در‏ ‏جمع‏ ‏نگران‏ ‏و‏ ‏ناراحت‏ ‏می‏ ‏شود‏. ‏حتی‏ ‏جرات‏ ‏نمی‏ ‏کند‏ ‏دیگر‏ ‏با‏ ‏افرادی‏ ‏چون‏ ‏دوستان،‏ ‏هم‏ ‏کاران‏ ‏و‏... ‏که‏ ‏احتمالاً‏ ‏به‏ ‏او‏ ‏توصیه‏ ‏هایی‏ ‏می‏ ‏کنند‏ ‏روبه‏ ‏رو‏ ‏شود‏.
‏پنجمین‏ ‏علت‏ ‏کم‏ ‏رویی‏:‏ ‏مبالغه‏ ‏کردن‏ ‏در‏ ‏اهمیت‏ ‏یک‏ ‏عیب‏ ‏است‏. ‏گاهی‏ ‏عیب‏ ‏واقعاً‏ ‏در‏ ‏کسی‏ ‏هست‏ ‏و‏ ‏همین‏ ‏عیب‏ ‏کم‏ ‏رویی‏ ‏اوست‏ ‏که‏ ‏این‏ ‏عیب‏ ‏برای‏ ‏او‏ ‏بیش‏ ‏ترین‏ ‏احساس‏ ‏بد‏ ‏را‏ ‏ایجاد‏ ‏می‏ ‏کند،‏ ‏بدون‏ ‏آن‏ ‏که‏ ‏صفات‏ ‏خوب‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏خاطر‏ ‏آورد‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏آن‏ ‏ها‏ ‏مباهات‏ ‏کند‏. ‏اولین‏ ‏چاره‏ ‏درمان‏ ‏کم‏ ‏رویی؛‏ ‏شناخت‏ ‏چگونگی‏ ‏ظاهر‏ ‏شدن‏ ‏کم‏ ‏رویی‏ ‏فرد‏ ‏است‏ ‏این‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏چه‏ ‏مواقعی،‏ ‏در‏ ‏برخورد‏ ‏با‏ ‏چه‏ ‏کسانی‏ ‏دچار‏ ‏چه‏ ‏حالاتی‏ ‏می‏ ‏گردد‏. ‏پس‏ ‏اولین‏ ‏شرط‏ ‏معالجه،‏ ‏روشن‏ ‏بینی‏ ‏شخص‏ ‏است‏. ‏مثال‏ ‏زیر‏ ‏شما‏ ‏را‏ ‏کمک‏ ‏و‏ ‏راهنمایی‏ ‏می‏ ‏کند‏.
‏ دیگران‏ ‏تصور‏ ‏می‏ ‏کنند‏ ‏که‏ ‏افراد‏ ‏کم‏ ‏رو،‏ ‏فاقد‏ ‏قلب‏ ‏و‏ ‏روح‏ ‏می‏ ‏باشند‏ ‏در‏ ‏حالی‏ ‏که‏ ‏آن‏ ‏ها‏ ‏سرشار‏ ‏از‏ ‏محبّتند،‏ ‏ولی‏ ‏جرأت‏ ‏ابراز‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏ندارند‏.
‏ فرض‏ ‏می‏ ‏کنیم‏ ‏که‏ ‏شما‏ ‏در‏ ‏کانون‏ ‏خانواده‏ ‏ی‏ ‏خود‏ ‏و‏ ‏بین‏ ‏هم‏ ‏سایگان‏ ‏و‏ ‏دوستان،‏ ‏کاملاً‏ ‏احساس‏ ‏راحتی‏ ‏می‏ ‏کنید‏. ‏در‏ ‏خارج‏ ‏از‏ ‏این‏ ‏چارچوب،‏ ‏محدود‏ ‏افرادی‏ ‏هستند‏ ‏که‏ ‏به‏ ‏هیچ‏ ‏وجه‏ ‏مزاحمتی‏ ‏برای‏ ‏شما‏ ‏ایجاد‏ ‏نمی‏ ‏کنند‏. ‏در‏ ‏عوض‏ ‏به‏ ‏هنگام‏ ‏دیدن‏ ‏فلان‏ ‏شخص‏ (‏خانم‏ ‏یا‏ ‏آقا‏) ‏دچار‏ ‏کم‏ ‏رویی‏ ‏می‏ ‏گردید‏ ‏و‏ ‏دچار‏ ‏بی‏ ‏دست‏ ‏و‏ ‏پایی‏ ‏و‏ ‏نازرنگی‏ ‏می‏ ‏شوید‏ ‏در‏ ‏نتیجه‏ ‏خاموش‏ ‏می‏ ‏شوید‏. ‏بنابراین‏ ‏کدام‏ ‏فکر‏ ‏غلط‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏به‏ ‏عمق‏ ‏وجود‏ ‏شما