خرید ارزان نگاهی به کلاه پارسیان 51 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 35 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

نگاهی به کلاه پارسیان شناسایی کلاه های گوناگون اقوام مختلف تاریخی و باستانی، مبحثی است بسیار شیرین و جالب زیرا در طی مطالعه آن، نکات سودمندی مطرح و روشن می گردد که از دیده تاریخ پوشاک و تاریخ تمدن یک ملت بسیار مهم و ارزنده است و اعتقادات، تشکیلات، ابتکارات و پیشرفتهای آنان را در راه زندگانی نشان می دهد بدین منظور ما در این شماره بخشی از تاریخ پوشاک پارسیان را که همه از روی مدارک محکم تاریخی و باستانی تهیه شده است منعکس می کنیم و امیدواریم بتوانیم در آینده نیز از اینگونه مباحث علمی و فنی که از تاریخ تمدن و باستان شناسی ایران دارای اهمیت بسیار می باشد، بررسی کنیم. تاریخ استعمال کلاه و هرچه بدان ماند، به منظور پوشاندن و نگاهداری سر و صورت از سوز سرما و گرما و حوادث طبیعی دیگر، به روزگاران بسیار کهن باز می گردد، و حتی مدارکی موجود است که نشان می دهد، مردمان وحشی غارنشین نیز کلاه هایی از پشم و پوست جانوران ساخته، بسر می نهاده اند. اقوام باستانی، گذشته از اینکه از کلاه برای پوشاک استفاده می کردند، از آن برای آرایش سر و صورت و نمایش خصوصیات قومی و نژادی و مذهبی و صنفی نیز سود می جستند، و از همان زمانها، این بخش از پوشاک آدمی، نسبت به دیگر بخشها، دارای ارج مخصوص و فراوانی بود و به آن با دیده دیگری می نگریستند، چنانکه هنوز هم آثار این توجه در میان بسیاری از اقوام جهان بازمانده، و کلاه در نزد آنان احترام مخصوصی دارد. از زمانهای بسیار قدیم، نوه مخصوصی از کلاه فرمانروایان و پادشاهان که «تاج» نامیده میشود، رمز و نشانه یی از قدرت و مقام و افتخارات پوشیده آن بود و در ایران نیز از همان زمان باستان، تاج شاهان دارای معنای خاصی بود بدینسان که شکل افسر شاهنشاهان نماینده کره آسمان و خورشید، تابش و درخشش گوهر های گوناگون آن نشانه یی از آتش یعنی سرچشمه زندگانی جاودانی بشر بود. جلوه و جمال تاج و چگونگی آن بیشتر با مقام دینی سلطنت ارتباط داشت و هر یک از بخشها و اشکال و نقوش آن با عقاید مذهبی آن زمان بستگی داشت و به همین علت است که اغلب در ایران آن را بصورت کنونی کره آسمانی ساخته و علائمی از ماه و خورشید و ستارگان و یا رموز مذهبی بر آن نصب می کردند. تاج کنگره دار شاهنشاهان هخامنشی نیز چنان که خواهیم دید بصورت برج و باروی شهر یا کاخ و معبد ساخته می شد و رمز و علامت قدت و حکومت و شهریاری بود. موضوع بستگی تاج به امر سلطنت چنان است که رفته رفته خود شکل تاج و افسر، رمزی از برای مقام سلطنت و پادشاهی گردید، برای نمایش این معنی بکار میرود. تاجها را معمولاً فرمانروایان و شاهنشاهان بسر می نهادند وی از نیم تاجها و دیهیم ها و پیشانی بندها، شاهزادگان و بزرگان و نجبا استفاده می کردند و اصولاً تاج درمیان اقوام مختلف جهان بر دو گونه بوده است یکی «تاج بسته» که دارای کلگی و طاق است و آرایشهایی از زر و زیور بر روی قبه و لبه و دیواره آن انجام می گیرد و سنگها و نگینهای گرانبهای رنگین بر آن افزوده می شود و دیگری «تاج باز » که بدون کلگی و روباز است و گاهی تنها دو بست متقاطع از بالا ، دیواره آن را بهم می پیوندد و آن همان است که ما در این گفتار نیم تاج و دیهیم نامیده ایم . در دربار هخامنشیان نیز مانند تیره های باستانی دیگر ، ارج دار ترین بخش پوشاک شاهنشاهان تاج آنان بود و همیشه یکی از بزرگان معتبر پارسی برای پاسداری و نگهبانی آن گمارده می شد و چنانچه از مطالب تاریخی مربوط به آن زمان بر می آید، استعمال من غیر حق تاج مانند پوشیده جامه مخصوص شاهنشاهان، یک گناه نابخشودنی بشمار میرفت و هر کس مبادرت به این کار میکرد، بی گمان سر و گردن خود را حواله تیغ دژخیم میساخت. کوتاه سخن آنکه، در شاهنشاهی هخامنشی گذشته از کلاههای گوناگونی که مردم و نژادها و تیره های مختلف شاهنشاهی بسر می گذاشتند، خود پارسیان نیز در زمان و مکان و منصب های مختلف از کلاههای گوناگون استفاده می کردند و طبقات گوناگون مردم پارس از شاهنشاهان گرفته تا بزرگان و کارگزاران و لشکریان و توده مردم همه از این رهگذر، جدائیهایی با هم داشتند که اینک شرح مفصل هر کدام در این گفتار خواهد آمد: تاج شاهنشاهان هخامنشی شاهنشاهان هخامنشی در مواقع مخصوص از جمله هنگام نشستن بر اورنگ شاهنشاهی و بار دادن بزرگان و فرستادگان کشورهای دیگر و برخی مراسم ملی و مذهبی کلاه زرین بلند و کنگره داری بر سر می نهادند که برخی از تاریخ نویسان یونانی از زبان پارسیان آنگاه «کوداریس»(kydaris) یا «سیداریس» (Cidaris) نامیده اند لیک هرودت و پلوتارخ آن را «تیاره» (Tiara) نوشته اند. از قرائن و آثاری که در نقوش تخت جمشید باز مانده است چنین پیداست که این تاج از ورقه های زر ساخته می شده است.    / تاج هخامنشی نسبت به کلاه های دیگر بلندتر بوده و لبه بالایی آن مانند ساختمانها و پرستشگاههای آن زمان از 22تا 24 کنگره داشته است. این تاج بی گمان داری آرایش ها و زیورهایی بوده و چنان که هزیکیوس در نوشته های خود آورده با صفحه هایی از زر و گوهر و نگین های رنگین آراسته بوده است، ولی متاسفانه تاکنون، مدرک باستانی برای اثبات این موضوع بدست نیامده است. در نقوش تخت جمشید در جاییکه شاهنشاهان را با تاج زرین نمایش داده اند در دو سوی نقش تاج، در سنگ، برای نصب روکش زرین، اندکی گودی بوجود آورده اند، گاهی نیز در متن برجسته تاج، روزنه هایی کنده اند تا روکش زرین را با میخهایی که در پشت آن بوده بر روی سنگ نصب نمایند. تاج هخامنشی نسبت به کلاه های دیگر بلندتر بوده و لبه بالایی آن مانند ساختمانها و پرستشگاههای آن زمان از 22تا 24 کنگره داشته است. این تاج بی گمان داری آرایش ها و زیورهایی بوده و چنان که هزیکیوس در نوشته های خود آورده با صفحه هایی از زر و گوهر و نگین های رنگین آراسته بوده است، ولی متاسفانه تاکنون، مدرک باستانی برای اثبات این موضوع بدست نیامده است.    تاج زرین شاهنشاهان هخامنشی که با نقوشی بر مبنای تزئینات دوره هخامنشی، آرایش یافته است.     در نقوش تخت جمشید در جاییکه شاهنشاهان را با تاج زرین نمایش داده اند در دو سوی نقش تاج، در سنگ، برای نصب روکش زرین، اندکی گودی بوجود آورده اند، گاهی نیز در متن برجسته تاج، روزنه هایی کنده اند تا روکش زرین را با میخهایی که در پشت آن بوده بر روی سنگ نصب نمایند. بنا بنوشته تاریخ نویسان، این تاج مخصوص شاهنشاهان بوده و دیگران حق به سر نهادن آن را نداشته اند و خود شاهنشاهان نیز تنها در مواقع معین و مخصوصی از آن استفاده می کرده اند، هم چنین مواردی در نقوش تخت جمشید موجود است که نشان می دهد ولیعهدها نیز از این گونه تاج ها ـ شاید با اندکی اختلاف ـ استفاده می کرده اند. مثلاً در چند مورد در تخت جمشید دیده می شود که خشایارشا ولیعهد داریوش که هنگام نشستن شاهنشاه بر اورنگ شاهی در پشت سر یا در پهلوی راست می ایستاد است، تاجی به مانند تاج شاهنشاه بر سر دارد. گذشته از گواهی نقوش تخت جمشید بر بودن چنین تاجی در دوره هخامنشیان، برای اثبات این موضوع خوشبختانه مدرک دیگری نیز از همان زمان وجود دارد که اینک در موزه ایران باستان محفوظ است و آن تندیسه (مجسمه) سر یک شاهنشاه جوان هخامنشی است که از سنگ لاجورد تراشیده شده و تاج کنگره داری بر سر دارد و چنانکه برخی نوشته اند شاید تندیس جوانی خشایارشاست. /     نقش برجسته داریوش بزرگ در تخت جمشید که جای نصب تاج زرین در دو طرف کلاه او نمایان است.