خرید ارزان گزارش کارآموزی - مراحل داشت و برداشت گندم (آفات، بیماری ها و علف های هرز 27 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 22 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :


گــزارش کــارآمــوزی واحد گرگان مهندسی کشاورزی ـ زراعت و اصلاح نباتات مکان: گمیشان، مرکز خدمات کشاورزی گمیشان موضوع: مراحل داشت و برداشت گندم (آفات، بیماری ها، علف های هرز و ...) تغذیه گندم مساله ی اساسی تغذیه گندم در دیمزارها، تنظیم مقدار کود بر اساس رژیم رطوبتی قابل انتظار در منطقه رشد گیاه می باشد. در شرایط بارندگی محدود، ضرورتاً بایستی مصرف کودهای شیمیایی را به اندازه ای محدود نمود که موجب گیاه سوزی نشده و گیاه با استفاده از رطوبت موجود، بتواند از کود استفاده نموده و عملکرد مناسب را تولید نماید. به عبارت دیگر از به هم خوردن تعادل حساس و بحرانی بین رشد رویشی و زایشی در شرایط کمبود رطوبت باید جلوگیری کرد. از طرف دیگر وقتی بارندگی در حد مطلوب است، باید مواد غذایی را به اندازه ای مصرف کرد که گیاه قادر به استفاده کامل و مفید از آن در شرایط مطلوب رطوبتی باشد. اغلب خاک های مناطق خشک و نیمه خشک بطور طبیعی دارای ذخیره پتاسیم زیادی هستند و این مقدار برای زراعت دیم معمولاً کافی است. برعکس، ذخیره فسفر خاک برای عملکرد رضایت بخش کافی نیست و باید بر اساس تجزیه خاک و توصیه مناطق فسفر خالص را قبل و یا موقع کاشت مصرف کرد تا استفاده از آن در مراحل اولیه باعث تحریک رشد و استقرار خوب گیاه و نفوذ بهتر ریشه شده و پیش رسی محصول افزایش یابد. فسفر در ازدیاد مقاومت گیاه نسبت به خشکی موثر است. مصرف کودهای ازته در غلات دیم، حتی در شرایطی که حاصلخیزی خاک خوب باشد، مفید خواهد بود. زمان مطلوب مصرف کودهای ازته متغیر بوده و بستگی به پراکنش بارندگی دارد و بهتر است بر اساس آزمون خاک و توصیه مناطق، ازت خالص (به صورت 3/2 در پاییز در موقع کاشت و در صورت اطمینان از بارندگی های بهاره 3/1 آن را در بهار به صورت سرک) مصرف نمود. مهمترین آفات مزراع گندم در منطقه گمیشان شته سبز گندم: Sitobion avenae (Fab) خانواده: Aphidae مشخصات، زیست شناسی، خسارت و کنترل طول بدن 8/2-2 میلیمتر و طول شاخک در شته های بی بال برابر و یا بیشتر از طول بدن است. کورنیکول در انتهای آزاد خود قدری عریض می شود. دم به خوبی رشد کرده و 3/2 طول کورنیکول را دارد. رنگ شته سبز ملایم یا سبز مایل به زرد می باشد. کورنیکول ها و شاخک ها سیاه، دم روشن، پاها زرد و انتهای ران، ساق و پنجه پا دودی رنگ است. شته های کامل بالدار دارای سر و سینه قهوه ای مایل به قرمز، شکم سبز با 6-5 لکه جانبی تیره می باشد. بقیه اعضاء از نظر رنگ تفاوتی با بی بال ها ندارند. این شته در همه نقاط مهم گندم خیز کشور فعالیت دارد. به عبارت دیگر، از منطقه گرم اهواز تا مناطق سردسیر شهرکر و خلخال و از مناطق مرطوب مازاندران و گرگان تا مناطق خشک سیستان و بلوچستان وجود دارد. این شته روی گرامینه های اهلی و وحشی زندگی نموده و خسارت زایی می کند و علاوه بر جوانه ها و برگ ها به دانه ها نیز حمله کرده و در بین شته ها، بیشترین خسارت را وارد می سازد شته سبز گندم ناقل بیماری ویروس موزاییک جو نیز می باشد. تاکنون تخم زمستان گذران این شته از ایران گزارش نشده است و اعتقاد بر این است که تمام سال را به صورت زنده زایی توسط ماده های جفت گیری نکرده می گذراند و به عبارت دیگر فرم جنسی آن تاکنون در ایران دیده نشده است. در سال های عادی این شته در اکثر مناطق کشور از مهمترین شته هاست. در این گونه سال ها، اوج جمعیت سایر شته ها در مرحله ظهور برگ پرچم است، در حالی که جمعیت شته سبز گندم دیرتر از زمان ظهور خوشه به اوج می رسد. جمعیت این شته بعضی سال ها و در شرایطی ویژه افزایش شدیدی نشان می دهد که در آن صورت در مواردی چاره ای جز مبارزه شیمیایی نیست، ولی در عین حال این شته دشمنان طبیعی فراوانی دارد که در سراسر کشور فعال بوده و جمعیت این آفت را در سطحی قابل تحمل نگه می دارند. سن مائورا: Eurygaster maura (L.) خانواده: Scutelleridae مشخصات، زیست شناسی، خسارت و کنترل این گونه شباهت بسیاری به سن گندم دارد، ولی طول بدن، شکل و تعداد قلاب های داخل عضو تناسلی حشره کامل نر آن با سن گندم متفاوت است که در این گونه یک جفت و داسی شکل بوده، در حالی که در سن گندم دو جفت بوده و جفت زیری راست و بدون خمیدگی و جفت رویی قدری خمیده است. این سن در منطقه گرگان و گنبد، منطقه کلاردشت و مسیر آن به طرف مرزن آباد، سراسر نوار ساحلی دریای خزر و منطقه رودبار و بین تبریز و مرز بازرگان یافت می شود. گیاهان میزبان و شیوه خسارت تقریباً مانند سن گندم است و شدت خسارت آن نیز اگر زنبورهای پارازیتویید تخم فعال نباشد، قابل توجه خواهد بود. خوشبختانه زنبورها قادرند این آفت را دائماً تحت کنترل درآورند. این حشره یک نسل در سال دارد. تابستان و زمستان را به صورت سن کامل در بلندی ها و ارتفاعات اطراف، زیر بوته ها، زیر سنگ ها و زیر برگ های ریخته درختان به صورت دیاپوز می گذراند. در بهار به مزارع ریزش کرده، پنج مرحله پورگی را پشت سر گذاشته و پس از کامل شدن به مکان های تابستانی و زمستانی انتقال می یابد. خوشبختانه در زمان برداشت گندم در منطقه گرگان و گنبد حدود 50 درصد از جمعیت آفت به صورت پوره دیده می شود و این خود امتیاز بزرگی در کنترل این آفت است، چون این پوره ها عمدتاً از بی غذایی تلف خواهند شد. البته این پوره ها بعد از برداشت گندم به طرف علف های کشیده برگ نظیر جو.های وحشی، بروموس، پوآ و بویژه به طرف گندم بجای مانده در حاشیه مزارع و کاه وکلش داخل مزارع درو شده حرکت کرده و به تغذیه ادامه می دهند، ولی در هر صورت تعداد کثیری از این عده محکوم به فنا هستند و این خود پدیده ای است که از نقطه نظر IPM اهمیت فراوانی دارد. از طرف دیگر، میزان فعالیت دشمنان طبیعی به اندازه ای است که مجال افزایشی جمعیت را به آفت نداده و آن را تقریباً زیر سطح زیان اقتصادی نگه می دارند. فعالیت مگس های پارازیتوئید نیز امیدبخش است. سوسک سیاه گندم: Zabrus tenebrioides (Goeza) خانواده: Carabidae شناسایی آفت طول بدن حشره کامل از 13 تا 17 میلیمتر متغیر است. این آفت در ابتدای ظهور قهوه ای رنگ بوده و به تدریج که از عمر آن می گذرد، بالپوش ها سیاه رنگ می شوند. قسمت شکمی تا اواخر عمر قهوه ای باقی می ماند. سر حشره نسبتاً بزرگ و دارای قطعات دهانی قوی می باشد. در انتهای ساق پاهای جلو در سمت داخل دو خار دراز مشخص وجود دارد. رنگ ساق و پنجه پا قهوه ای متمایل به قرمز و بالپوش دارای خطوط موازی است. تخم لارو و حشره هر دو سفیدرنگ بوده و سر لارو قهوه ای، سینه متمایل به زرد و سینه اول، دوم، سوم و سایر حلقه های بدن دارای لکه های قهوه ای عرضی می باشند. در انتهای بدن لارو و در آخرین حلقه شکم یک جفت استطاله دیده می شود. لارو دارای 3 جفت پای سینه ای است و پس از رشد کامل، طول آن به 28-24 میلیمتر می رسد. شفیره این آفت از نوع آزاد و سفیدرنگ است و طول آن داخل محفظه گلی، 18-16 میلیمتر می باشد. مناطق انتشار، گیاهان میزبان، شیوه و شدت خسارت این حشره در سراسر نواحی گندم خیر کشور کم و بیش فعال است. گیاهان میزبان این حشره را گندم، جو، چاودار، ذرت، یولاف و گونه هایی از گیاهان وحشی خانواده گندمیان تشکیل می دهد. حشرات کامل این آفت در مرحله خمیری شدن دانه های گندم از لانه ها تغذیه می کنند، ولی بیشترین خسارت مربوط به لارو این آفت است که از اوایل آبان با سبز شدن مزارع گندم به جوانه های اولیه خسارت می زنند و حتی در بعضی موارد دانه های گندم قبل از سبز شدن مورد حمله لارو این آفت قرار می گیرند. بیشترین خسارت در سال هایی است که پاییز طولانی بوده و هوا گرم است. با شروع فصل سرما در زمستان فعالیت لاروها متوقف شده و به اعماق بیشتر خاک فرو می روند. نحوه خسارت لارو در سنین مختلف لاروی متفاوت است. لاروهای سنین اول و دوم حتی بدون خاک دادن پای بوته ها دو ریشه و طوقه نارک گندم تغذیه می کنند و به تدریج که بزرگتر می شوند، به خصوص پس از سپری شدن فصل سرما و در اواخر اسفند و اوایل فروردین نحوه فعالیت تفاوت کرده و لاروها با سوراخ کردن زمین و دادن خاک اطراف سوراخ شبیه لانه های مورچه از خاک خارج شده و برگ های گندم را بدون قطع کردن وارد لانه کرده و اطراف آن را خاک می دهند. بدین ترتیب برگ ها به صورت جویده و مچاله شده در زیر خاک مشهود می باشند. در این مرحله از خسارت، بوته های گندم کاملاً از بین نرفته، بلکه جوانه های مرکزی سالم مانده و پنجه ها از بین می روند. زندگی آفت