خرید ارزان قارچهای خوراکی صدفی60ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 45 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

مقدمه : قارچهای خوراکی صدفی Oyster Mushrooms وجودگرما و هوای مرطوب در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری محدودیت های عمده ای در امر کشت و پرورش بسیاری از قارچ های خوراکی متداول، مانند قارچ دکمه ای Agaricus bisporus و شی تا که Lentinula ایجاد می کند. قارچ چینی با رشد برروی کاه برنج، قارچی مناسب برای مناطق گرمسیری بوده و در این مناطق از اهمیت زیادی برخوردار است. کشت و پرورش قارچ های صدفی، نسبت به سایر قارچهای خوراکی، بسیار ارزان و کم هزینه است. انتخاب و پرورش این قارچ در صنایع تولید غذایی برای کشاورزانی با درآمدهای محدود می تواند منبع درآمدی مناسب باشد. گونه های پلوروتوس از جمله قارچ های خوراکی می باشند که در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری از رشد مطلوبی برخوردارند. در حال حاضر گونه های متعددی از قارچ پلوروتوس شناخته شدند که با برخورداری از قدرت تولید بالا و کیفیت مناسب، در شرایط حرارتی بالا نیز رشد مطلوبی دارند بسیاری از گونه های پلوروتوس برروی چوب های پوسیده یا در حال پوسیدن و نیز در سطح تمام چوب های سخت و بقایای چوبی از جمله خاک اره و ضایعات کاغذ و بقایای قهوه (تفاله قهوه، پوست ها، ساقه ها و برگر ها) ساقه های سبز موز، پوست غوزه پنبه، کنجاله پنبه، بقایای آگاو، کنجاله سویا و بسیاری از مواد لیگنوسلولزی دیگر رشد کنند. کشت پلوروتوس در کشورهای جنوب شرقی آسیا، اروپا و آمریکا بسیار رایج است و در طول فصول رشد، می توان آنرا پرورش داد اغلب گونه های آن رشد میسلیومی بالایی داشته و براحتی مواد سلولزی را کلونیزه می کنند به گونه ای که قادرند این مواد را قبل از تخمیر، (کمپوست شدن) تجزیه نموده و مورد استفاده قرار دهند. لذا قدرت ساپروفیتی بالایی دارند. از نظر تغذیه ورفع گرسنگی و نیز احیای اقتصاد کشاورزی، در کشورهای در حال توسعه پرورش گونه های پلوروتوس نسبت به سایر قارچ های خوراکی، از اهمیت و امتیاز بالایی برخوردار است. در سالهای اخیر میزان تولید قارچ قارچ صدفی از 169000 متر یک تن در سال 1987، به 909000 متر یک تن در سال 1990 افزایش یافته است. آنچه در مورد قارچ های صدفی مهم و قابل توجه است، تبدیل توده سابستریت بستر به اندام های باردهی قارچ و راندمان بیولوژیکی آن – اغلب با بیش از 100 درصد است که از نظر تولید قارچ در دنیا، حداکثر میزان تولید محسوب می گردد. در مراحل تجزیه و تخریب کاه خشک، حدود 50 درصد توده به صورت گاز دی اکسید کربن، 20درصد به صورت آب، 20درصد به صورت کمپوست مصرف شده، 10 درصد نیز تبدیل به ماده خشک اندام باردهی قارچ می شود. به طوری که این مقدار ماده خشک، معادل تبدیل 25درصد توده تر سوبسترای بستر به قارچ تازه است. این امر کاملاً به مرحله و زمان برداشت قارچ نیز بستگی دارد. قارچ های صدفی حاوی پروتئین های اصلی و ضروری بوده که بر اساس وزن خشک قارچ مقدار آن برابر 35-15 درصد در منابع علمی گزارش شده است. این قارچ ها همچنین حاوی مقادیر قابل توجهی از اسیدهای آمینه آزاد است. به علاوه این قارچ ها مملو از ویتامین های مفید از جمله ویتامین C (gr 100/gr 144-30 ) و ویتامین B، نیاسین gr100/ mg109 می باشند. تفاوت های موجود در گونه های قارچ صدفی از نظر میزان مواد غذایی، به چند عامل بستگی دارد. از جمله مقدار پروتئین قارچ تحت تاثیر نوع ماده مصرفی دربستر ومیزان سوبسترا می باشد. تفاوت میزان ترکیب غذایی وعملکرد قارچ های نژاد پلوروتوس بسیار محرز است. برای اطلاعات بیشتربه مقالاتی که دررابطه با خواص غذایی قارچ های صدفی ایل کاتان (1991) رای وهمکاران (1988) وبانو وراجاراتنام (1988) مراجعه کنید.درخصوص مشکلات موجود در زمینه پرورش قارچ های صدفی ،بطور اهم به سه نکته باید توجه کرد: 1- این قارچ ها خیلی سریع وزود فاسد می شود. به نحوی که فقط به مدت چند روز درفروشگاه مواد غذایی قابل نگهداری است. 2- به علت پخش گسترده اسپورهای قارچ در سالنهای پرورش ، سلامت کارگران حساس باخطر جدی مواجه است. نژادهای اسپور یا کم اسپور قارچ که زواید کوتاه وگوشت ضخیمتری دارند، مدت زمان بیشتری هم قابل نگهداری می باشند. همچنین پرورش دهندگان قارچ های صدفی ، این ارقام را بیشتر مورد توجه قرارمی دهند. 3- حشرات زیادی وارد محل پرورش قارچ های صدفی می شوند که اقدامات لازم برای پیشگیری ومبارزه با آنها، امری ضروری است که پرورش دهندگان باید مورد توجه خاص قرار دهند. درمقایسه با سایر قارچ های خوراکی که دراین کتاب ذکر شد، قارچ صدفی بسیار مورد توجه حشراتی چون Sciarid , phorid می باشد. این حشرات باحرکت سریع وچرخشی خود درفضا ومحیط اطراف قارچ های مزبور وقارچ های بالغ موجب پراکندگی وانتشار اسپور آنها درهوا می شوند. تولید نژادهای جدید قارچ های صدفی از طریق همسانه سازی ارقام وحشی آن ، به سهولت امکان پذیر است. قارچ های صدفی به رنگ های سفید، آبی ، خاکستری، قهوه ای، رنگارنگ، طلایی وصورتی دیده می شوند. گونه صدفی Pleurotus pulmonarius که دردمای بالامقاوم بوده وکشت مصنوعی آن به سهولت قابل اجرا است از نظر کیفیت طعم، گونه شاه صدف P. eryngii بسیار عالی است. گونه صدفی طلایی P. citrinopileatusوگونه رنگی صدف صورتی P. djamor رنگ بسیار درخشانی دارند. گونه صدف درختی P. ostreatus سرتاسر جنگل های درختان سخت چوب، بطور گسترده ای پراکنده اند. بین میزبان های مختلف قارچ، درمناطق معتدله تفاوت عمده ای وجود دارد. درمحیط های کشت استریل ، فرم های دوشکلی قارچ صدفی گونه P. cystidiosus بسیار مشابه یکدیگرند. از نظر تولید محصول، قارچ های صدفی محصولات باارزشی می باشند که به دنبال تکامل حرفه قارچ از کمپوست مصرف شده آن به عنوان غذا برای نشخوار کنندگان، پرورش طیور وخوک استفاده می شود. برای کسب اطلاعات بیشتر درمورد کاربرد کمپوست مصرف شده قارچ های خوراکی صدفی به عنوان غذای حیوانات اهلی به مقالات زدرازل(1977 و 1976) استرتار و همکاران(1987) زد رازل (2000) مراجعه کنید. توده کاه که به عنوان یک منبع غذایی برای پرورش قارچ صدفی استفاده می شود، بعد از برداشت محصول، کمپوست مصرف شده آن ترکیب مناسبی برای تهیه کود برگ، کود بیولوژیک و خاک های جدید می باشد. از کمپوست مصرف شده می توان محصولات اقتصادی دیگری را نیز تولید کرد. این قارچ های صدفی با توانایی تولید مواد ضد نماتد، به سالم سازی محیط نیز کمک می کند. حداقل پنج گونه از قارچ های صدفی شناسایی شده اند که حاوی متابولیت های سمی برای نماتدهاست (Thorn & Barron, 1984). همچنین کمپوست های مصرف شده قارچ های صدفی برای پرورش گونه قارچ Stropharia- annulata در فضای آزاد، بسیار مناسب می باشد از بقایای کمپوست مصرف شده می توان به مقدار قابل توجهی آنزیم های تجزیه کننده لیگنوسلولز را استحصال کرد.از نظر تاکسونومیکی ، جایگاه جنس قارچ پلوروتوس دشوار است، به طوری که سینگر (1956) این جنس را در خانواده Polyporaceae همراه با Lentinus قرار داده است. اما سایر محققان اظهار می دارند که این جنس باید در خانواده Tricholomataceae قرار داده شود. اغلب جنس های پلوروتوس بررسی شده از نظر ظاهری با هم تفاوت دارند، و تا زمانی که DNA آنها مطالعه و کاملاً بررسی نگردد اختلافات موجود بین آنها به طور دقیق مشخص نخواهد شد. نظر والتینگ و گرگری (1989) را در این زمینه که جنس پلوروتوس به خانواده Pleurotacace تعلق دارد، قابل قبول می دانیم. گونه های زراعی پلوروتوس بیشتر از سایر جنسها شناخته شده اند و معروفترین آنها عبارتند از: 1- پلوروتوس اوستراتوس . این قارچ یکی از گونه های شناخته شده دربین قارچ های صدفی است؛ ودرسطح تجاری روی چوب، کاه وکلش غلات وسایر بقایای گیاهی کشت داده می شود. باردهی قارچ درطبیعت درکشورهای معتدل، درفصول پاییز وزمستان – که حرارت زیر16 درجه سانتی گراد است – صورت می گیرد. 2- پلوروتوس فلوریدا . این قارچ را اولین بار درسال 1958، Block , Tsao and Han از مناطق نیمه گرمسیر فلوریدای آمریکا گزارش کردند.این گونه نیز از نظر شکل ظاهری ، مانند گونه صدفی درخت می باشد، ولی کمی کوچکتر است. این قارچ نسبت به گونه صدف درخت محصول بیشتری داشته وقادر است شرایظ حرارتی بالایی را تحمل کند. 3- پلوروتوس ارینجی . این قارچ بطور طبیعی درجنوب اروپا، مناطق مرکزی آسیا وآفریقای جنوبی رشد می کند و به صورت انگل روی ریشه بعضی از گیاهان خانواده چتریان Ferula sp و Erykgium campestre رشد می کند. این گونه تا کنون فقط در سطوح آزمایشی کشت شده است . بوی دلپذیر و کیفیت پخت مناسب، آن را در ردیف مرغوبترین گونه های پلوروتوس قرار داده است. در بازارهای اسپانیا، افغانستان، مراکش، هندوستان و ایران به صورت تازه و خشک یافت می شود. 4- پلوروتوس سیستیدیوسوس. این قارچ در کشور تایوان به فراوانی کشت شده و به صدف تابستانی مشهور است. متاسفانه این قارچ بوی تندی داشته و باب طبع بسیاری از مصرف کنندگان نمی باشد. 5- پلوروتوس فلابلاتوس. روش کشت این قارچرا بانو و سریواستاوا (1963) از هندوستان گزارش کرده اند. لیکن اطلاعات کافی در مورد خصوصیات زراعی و امکان کشت آن در سطح جاری در دست نیست. 6- پلوروتوس کورونوکوپی. قارچ با رنگ زرد از سایر گونه های پلوروتوس قابل تشخیص است. کشت آن فقط در سطوح آزمایشگاهی انجام یافته است. در طبیعت روی چوب درختان بلوط، جیر، راش و غیره رشد می کند. 7- پلوروتوس ساپیدوس. این گونه، از نظر ظاهری تا حدودی با سایر گونه های P. ostreatus اختلاف دارد، اما مزه آن شبیه قارچ صدفی درخت است. اینگونه قارچ دارای اسپورهایی به رنگ بنفش روشن است.در صورتی که درP. ostreatus اسپورهای سفید رنگ است. 8- پلوروس ساجرکاجو. این قارچ را الین بار جادیک و کاپور (1976) در هندوستان از طبیعت جمع آوری کرده و از آن کشت خالص تهیه کردند.