خرید ارزان مبانی نظری تمرکز مالکیت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 52 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

تمرکز مالکیت 2-4-1 اهمیت تمرکز مالکیت 2-4-2 تمرکز مالکیت و تاثیر آن بر گزارشگری مالی 2-4-3 تمرکز مالکیت و سهامداران عمده در مقابل سهامداران خرد 2-5 مالکیت نهادی 2-5-1 سهامداران نهادی و تئوری های مطرح 2-5-2 انگیزه و اهداف سهامداران نهادی 2-5-3 روند رشد سهامداران نهادی 2-6 هیات مدیره 2-6-1 ترکیب هیات مدیره 2-6-1-1 مسئولیت هیات مدیره 2-6-1-2اندازه هیات مدیره 2-6-1-3 درصد اعضای غیرموظف هیات مدیره 2-6-2 استقلال هیات مدیره 2-6-3 استقلال رئیس هیات مدیره از مدیرعامل و رابطه آن با تمرکز مالکیت 2-6-4 قوانین مربوط به هیات مدیره در ایران: 2-9-2-1 تحقیقات داخلی تمرکز مالکیت نهادی و مدیریتی 2-9 پیشینه تحقیق 2-9-1 تحقیقات خارجی منابع و مآخذ منابع فارسی: منابع لاتین تمرکز مالکیت تمرکز مالکیت عبارت است از چگونگی توزیع سهام بین سهامداران یک شرکت. هر چه تعداد سهامداران کمتر باشد، مالکیت متمرکزتر خواهد بود (محمدی و همکاران، 1388). در سالهای اخیر تمرکز مالکیت به عنوان یکی از مسائل مهم در ادبیات حاکمیت شرکتی و تاثیر آن بر ابعاد مختلف شرکتها بهویژه هزینه سرمایه در کشورها و اقتصادهای در حال رشد و بازارهای جهان مطرح شده است. در کشورهایی که تمرکز سهام در آنها بالا بوده و دارای بازارهای سهام کمتر توسعه یافته هستند، یکی از مسائل اصلی اداره شرکتها، تضاد منافع بین سهامداران اصلی و سهامداران اقلیت است. [66]. در مورد تمرکز مالکیت تعاریف متفاوتی وجود دارد. دمستز و لن (1985)، تمرکز مالکیت را به عنوان درصد سهام در اختیار 5 یا 20 سهامدار بزرگ شرکت و یا شاخص هرفیندال که از طریق توان دوم سهم هر یک از سهامداران محاسبه میشود، تعریف کردند. فاسبرگ (2004) تمرکز مالکیت را به عنوان درصد سهام نگهداری شده در اختیار سهامداران و بلوک داران بالای 5 درصد تعریف میکند. کلاسنس و همکاران (2002) بزرگترین سهامداران را به تنهایی به عنوان تمرکز مالکیت می پذیرد. پرووز (1994) مجموع سهام 5 سهامدار بزرگ را به عنوان تمرکز مالکیت در نظر میگیرند. در کشورهایی که قوانین و مقررات حفظ حقوق سهامداران دارای ایراد و ضعف است، تمرکز مالکیت اغلب به عنوان راهکاری برای کنترل اعمال غیر اخلاقی مدیران و تصمیمات اتخاذ شده توسط آنان، ظهور کرده است. [61]. که البته خود می تواند مشکل ساز باشد و نه تنها تعارض بین مدیر و سهامداران را کاهش ندهد، بلکه موجب افزایش آن شود. زیرا سهامداران عمده غالباً به دنبال منافع خود بوده و در این جهت ممکن است منافع سهامداران جزء را نا دیده گرفته و به گونه ای عمل نمایند که حقوق آن ها را به نفع خود قبضه نمایند. [66]. معمولاً مالکان عمده کمتر از دیگر مالکان تمایل به افشای اطلاعات شرکت در بازار دارند و علت آن نیز، محروم نمودن سایر سهامداران و ذینفعان در شرکت، از اطلاعات محرمانه شرکت است، تا بدین شکل برنامه ها و سیاست های شرکت که غالباً در جهت منافع آنان است را از دیگران پنهان نگه دارند. [70]. چاو و لونگ (2006) معتقدند میزان بیش تر تمرکز مالکیت موجب می شود که فرصت ها و سودهای مخفی و افشا نشده بیش تری برای سهامداران کنترل کننده ایجاد شود. این مالکان به علت سهم بالایی که از شرکت در اختیار دارند، نظارت و کنترل بالایی بر تصمیمات مدیریت و نتایج حاصل از آن خواهند داشت. در نتیجه بر عملکرد شرکت به طور مستقیم تاثیر گذار هستند. از آن جا که این مالکان کنترل شرکت را به طور کامل در اختیار دارتد و سیاست ها و خط مشی کلی شرکت را تعیین می کنند، بر اساس منافع و هزینه ناشی از انتخاب حسابرس، اقدام به گزینش موسسه حسابرسی با کیفیت بالا یا موسسه حسابرسی با کیفیت پایین می نمایند. [72]. شرکت هایی که اکثریت سهام آنان در اختیار سهامداران عمده و بالاخص سهامداران کنترل کننده است، بیش تر در معرض خطرات و مشکلات ناشی از مسئله نمایندگی هستند. زیرا نظر سهامداران کنترل کننده، در تمامی تصمیمات اتخاذ شده در سطح هیات مدیره، نظر غالب است و برای این سهامداران بسیار آسان تر از سایر سهامداران است که بتوانند ساز و کارهای نظارتی بر عملکرد مناسب و شفاف مدیریت را نادیده گرفته و برای دستیابی به منافعشان، برخلاف این سازوکارها عمل نمایند و نظارت سایر سهامداران را غیرممکن سازند. [60]. اکثر محققین در تحقیقات خود در زمینه تمرکز مالکیت به این نتیجه رسیده اند که این امکان وجود دارد که سهامداران عمده، سعی در بیشینه نمودن منافع خود داشته و منافع موجود در شرکت را به نفع خود مصادره نمایند. [61]. 2-4-1 اهمیت تمرکز مالکیت یکی از عوامل تاثیرگذار بر کنترل و اداره شرکت ها ترکیب مالکیت و به خصوص تمرکز مالکیت سهام شرکت ها در دست سهامداران عمده است. چنین سهامدارانی، درصد قابل توجهی از سهام شرکت را در اختیار دارند. که به نوبه خود می توانند اداره شرکت ها را در دست گیرند. در مقابل سهامداران خرد تمایل چندانی به کنترل و نظارت بر مدیران ندارند. زیرا در این صورت مجبور می شوند تا هزینه های کنترل را به تنهایی تقبل نمایند، در حالی که سهم اندکی در سود شرکت دارند، وقتی تمرکز بالای مالکیت وجود دارد، امکان نظارت و کنترل بهتر بر عملکرد مدیریت شرکت فراهم می گردد و در نتیجه امکان ارائه گزارش گری مالی جعلی کمتر وجود دارد که موجب کاهش حق الزحمه حسابرسی می شود. از طرف دیگر سهام داران عمده ممکن است منافع خویش و به زیان سهامداران اقلیت و دیگر سهامداران حرکت نمایند. به عبارتی دیگر بالا بودن تمرکز مالکیت سبب فراهم شدن امکان کنترل و اداره شرکت توسط عده معدودی سهامدار عمده می شود. نتیجه آن از یک طرف پیدایش مشکل نمایندگی بین تعداد معدودی سهامدار عمده و تعداد بیشتری سهامدار جزء است. با این حال منطقی است که فرض کنیم هم پوشانی بیشتر بین مالکیت و کنترل منجر به کاهش تضاد منافع و در نتیجه افزایش ارزش شرکت می گردد. [66]. نظارت سهامدار یک مکانیزم داخلی حاکمیت شرکتی است. تئوری نمایندگی ادعا میکند که انگیزه بیدرنگ نظارت کردن هیات مدیره را بهتر میکند، بدون اینکه توانایی اعضای هیات مدیره را در نظر بگیرد. هیلمن و دالزیل (2003) اشاره کردند که هم توانایی و هم انگیزه روی عملکرد هیاتمدیره اثر دارند. مخصوصاً، آنها اشاره کردند که دو هیات مدیره با ترکیب یکسان از استقلال مدیران کارایی نظارتی مشابهای را ارائه میکنند. نظارت سهامدار احتمالاً هم روی انگیزه و هم روی توانایی اعضای هیات مدیره اثر میگذارد. رامسی و بلایر بر این عقیدهاند که افزایش تمرکز مالکیت سهامداران بزرگ، انگیزه کافی برای نظارت بر مدیران فراهم میآورد. دمستز و لهن به طور تجربی این دیدگاه را با این یافته که دارندگان سهام بیشتر، انگیزه تحمل هزینههای ثابت جمعآوری اطلاعات و دخالت در نظارت مدیریت را دارند، حمایت میکنند. در مقابل مالکیتهای پراکنده انگیزه کمی برای نظارت بر مدیریت دارند. در وضیعتهایی که سهامداران منافع کمتری در شرکت دارند، هیچ انگیزهای برای نظارت بر مدیران ندارند یا انگیزه کمی دارند، زیرا هزینههای نظارت بر منافع نظارت مدیران فزونی خواهد داشت. [66]. 2-4-2 تمرکز مالکیت و تاثیر آن بر گزارشگری مالی