خرید ارزان پیشینه تحقیقات داخلی وخارجی منطق فازی و خطر زمین لغزش

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 18 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

پیشینه تحقیق بیانگی و همکاران (1998)، در ایتالیا با استفاده از دو روش فاکتور اطمینان و تئوری فازی دمپستر-شیفر به ارزیابی و مقایسه خطر لغزش پرداختند. در این مطالعه شش عامل موثر بر وقوع زمین لغزش از قبیل زمین شناسی، شیب، کاربری اراضی، جهت، فاصله از گسل و فاصله از شبکه آبراهه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که دو روش فوق پتانسیل بالایی در تهیه نقشه خطر زمین لغزش بخصوص در مناطق با لایه های اطلاعاتی محدود، دارا می باشند. مقایسه این دو روش نشان داد که مدل فاکتور اطمینان با تعیین 78/88 درصد در ارزیابی خطر زمین لغزش با ضریب کاپا، 871/0 از تئوری فازی دمپستر-شیفر با 33/88 درصد در ارزیابی خطر لغزش با ضریب کاپا ، 783/0 از کارایی بالاتری برخوردار است. چای و همکاران (2002)، در کشور کره به منظور تهیه نقشه خطر زمین لغزش از منطق فازی استفاده کردند. دراین تحقیق از شبکه های استنتاج فازی با عملگرهای مختلف، به ویژه ترکیبی از عملگرهای Or و گاما استفاده گردید. اعتبار سنجی مدل بر روی بخش کوچکی از منطقه مورد مطالعه انجام و سپس شبکه های استنتاج فازی مختلف در انتخاب مقادیر گاما مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که تئوری مجموعه فازی با روش های کمی پهنه بندی و ترسیم نقشه خطر زمین لغزش تفاوت زیادی داشته و از انعطاف پذیری بیشتری نسبت به آن برخوردار است. مورات و کاندن (2003)، در پژوهشی تحت عنوان استفاده از روابط فازی جهت تولید نقشه های توانمندی زمین لغزش در غرب دریای سیاه (ترکیه) به این نتیجه رسیده اند که به دلیل پیچیده بودن ماهیت پدیده ی زمین لغزش و دخالت عوامل متعدد در رخداد آن، به کاربردن روابط فازی در تهیه ی نقشه های پهنه بندی خطر زمین لغزش از سایر روش ها بهتر و به واقعیت نزدیکتر است. ارکان اغلو و گوکس اغلو (2004)، پهنه بندی خطر زمین لغزش را با استفاده از منطق فازی در غرب دریای سیاه در کشور ترکیه انجام دادند. این منطقه دارای 266 زمین لغزش بوده و پس از تهیه پایگاه داده های مختلف و تهیه نقشه پارامترهای موثر بر لغزش آن را وارد برنامه fullsa نمود. این برنامه نقشه حساسیت به زمین لغزش با استفاده ازمنطق فازی را ارائه کرد. نتایج نشان داد که 9/6 درصد از منطقه حساسیت خیلی بالا، 3/10 درصد حساسیت بالا، 9/8 درصد حساسیت متوسط، 5/27 درصد حساسیت کم و 3/43 درصد حساسیت بسیار کمی به لغزش دارند. ژو و همکاران (2004)، در 3 منطقه چین به تهیه نقشه حساسیت به خطر زمین لغزش با استفاده از GIS، قضاوت کارشناسی و منطق فازی پرداختند. در این تحقیق، مفاهیم فازی به منظور تهیه نقشه خطر لغزش به صورت مقادیر عضویت فازی (کلاس های مختلف حساسیت پذیری به لغزش) ارائه و از موتور استنتاج فازی به منظور تخمین درجه عضویت فازی برای عوامل موثر بر لغزش از قبیل زمین شناسی، توپوگرافی، پوشش گیاهی و کاربری اراضی استفاده گردید. نتایج نشان داد که درجه عضویت تخمین زده شده در تهیه نقشه خطر لغزش بسیار مناسب بوده، اگر چه می بایست خاطر نشان کرد که کارایی عضویت فازی در ارائه نقشه لغزش تا حد زیادی به دانش متخصصین و بکارگیری تکنیک های سنجش از دور و GIS در بررسی شرایط زیست محیطی دارد. تیری و همکاران (2006) با استفاده از قواعد منطق فازی اقدام به ارزیابی حساسیت خطر وقوع زمینلغزش در حوزه آبخیز بارسلونت در کوههای آلپ جنوب فرانسه کردند. در این بررسی عواملی چون درجه شیب، ذخیره سطحی، لیتولوژی و پوشش گیاهی دخالت داده شد که نتایج حاصل در مقایسه با روش آماری دو متغیره دارای صحت بالاتری در منطقه مورد مطالعه بوده است. کانونگو و همکاران (2006)، درمنطقه ای از هیمالیا که فراوانی زمین لغزش در آنجا زیاد بوده را با استفاده از منطق فازی مورد بررسی قرار دادند. آن ها علاوه بر منطق فازی از شبکه عصبی مصنوعی و تلفیقی از شبکه عصبی و منطق فازی نیز استفاده کردند. سپس 3 پارامتر آنالیز شدت زمین لغزش، آنالیز ماتریکس اشتباه، آنالیز تصاویر مختلف را توسط فازی و شبکه عصبی مورد بررسی قرار دادند، که در این میان آنالیز ماتریکس اشتباه بیشترین درجه تغییرات را درمیان سایر موضوعات فازی و شبکه عصبی مصنوعی داشتند. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که نقشه خطر زمین لغزش تهیه شده با روش عصبی-فازی به مراتب دقت بیشتری از دو روش دیگر دارد. کوماک ( 2006)، با بهره گیری از تجزیه و تحلیل آماری چندمتغیره و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) اقدام به پهنه بندی زمین لغزش ها و توزیع آن ها در مرکز اسلوونی نمودند. نتایج نشان داد که شیب، سنگ شناسی و نوع پوشش، نقش مهمی را در حساسیت منطقه به رخداد زمین لغزش بازی می کنند. سابویا و همکاران (2006) برای ارزیابی ناپایداری دامنه ها در ریودوژانیروی برزیل از مدل منطق فازی استفاده نمودند و به این نتیجه رسیدند که چون در این مدل کارشناس می تواند بین صفر تا یک، طبقات عوامل مختلف را وزن دهی نماید، بنابراین نتایج بهتری نسبت به سایر مدل ها به دست می آید. گورسوسکی و همکاران (2006)، در تحقیقی که به پهنه بندی خطر زمین لغزش با استفاده از منطق فازی و تحلیل سلسله مراتبی پرداختند، به این نتیجه رسیدند که استفاده از مجموعه های فازی محدودیت روش های کمی را برطرف ساخته است. بنابراین بررسی علمی این پدیده، به منظور تهیه نقشه پهنه بندی ریسک و خطر رمین لغزش، از یک سو به منظور شناسایی مناطق دارای پتانسیل زمین لغزش در محدوده فعالیت بشری حائز اهمیت بوده و از سوی دیگر جهت شناسایی مکان های امن برای توسعه زیستگاه های جدید و یا سایر کاربری های انسانی نظیر راه ها، مسیر انتقال نیرو و انرژی، نیروگاه ها و ... در مقیاس های مختلف مورد توجه برنامه ریزان قرار دارد. چیمپاتی رای و همکاران (2007)، به ارزیابی خطر زمین لغزش در مناطق زلزله خیز همیالیا با استفاده از منطق فازی پرداختند. در این تحقیق عوامل لیتولوژی، هوازدگی، فاصله از جاده، فاصله از آبراهه، کاربری اراضی، نوع خاک، عمق خاک، درجه شیب و جهت شیب به عنوان عوامل موثر بر خطر زمین لغزش در منطقه مشخص و با استفاده از روابط فازی وزن دهی گردیدند. در این تحقیق مقادیر مختلفی از عملگر فازی گاما (8/0، 9/0، 95/0، 98/0) برای تهیه نقشه خطر زمین لغزش مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که عملگر فازی گاما با مقدار 98/0 بهترین شکل نقشه حساسیت به زمین لغزش را در منطقه مورد مطالعه نشان داده است و منطقه مورد مطالعاتی به 5 کلاس خطر (خیلی کم، کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد) از نظر وقوع زمین لغزش تقسیم گردید، به طوری که 72% لغزش های منطقه در کلاس خطر زیاد و خیلی زیاد قرار گرفتند. سو سو کی و همکاران (2007)، در منطقه کلون پروگو اندونزی با بکارگیری سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) و استفاده از مدل کمی به نام تیپ II عواملی مانند سنگ شناسی، ساختمان زمین شناسی، بارندگی، وضعیت آب های زیرزمینی، شیب زمین، جهت دامنه، کاربری اراضی و فعالیت انسانی استفاده نموده و اثر آ نها را بر زمین لغزش تعیین نمودند. در نهایت پس از ارائه نقشه پهنه بندی خطر زمین لغزش در منطقه، آنها اثر شیب و سنگ شناسی را در میزان خطر بیشتر از سایر عوامل دانستند. لی (2007)، در کره با استفاده از عملگرهای جبری فازی به تهیه نقشه خطرزمین لغزش پرداخت. دراین تحقیق مکان های لغزش با استفاده از تصاویر ماهواره komposat-1 و مطالعات صحرایی مشخص گردید. عوامل موثردر لغزش درمنطقه از قبیل شیب، جهت، فاصله ازآبراهه، فاصله ازجاده، بافت خاک و کاربری اراضی با استفاده از عملگرهای فازی وزن دهی گردید. نتایج نشان داد که عملگر فازی گاما 975/0 دارای بیشترین دقت (%84/67) درتهیه نقشه حساسیت به لغزش را دارد درحالی که عملگر Or کمترین دقت (5/33 %) را دارا می باشد. یلسین (2008)، نقشه خطر زمین لغزش را در ترکیه با بهره گیری از مدل ارزش اطلاعات، تراکم سطح و AHP تهیه نمود. وی زمین شناسی، شیب، پوشش گیاهی، فاصله از آبراهه و فاصله از جاده را به عنوان عامل های موثر در زمین لغزش معرفی کرد. کولی و همکاران (2010)، خطر زمین لغزش در نواحی با خسارت زیاد حوزه آبخیز رتیمنو، جزیره ایسلند را با مدل خطی وزین ترکیب ( WLC) در یونان پهنه بندی کردند و فاکتورهای سنگ شناسی، فرآیندهای ژئومورفولوژیکی و فعالیت های انسانی مدنظر قرار گرفتند. نتایج نشان داد که مدل WLC توانسته مناطق با آسیب پذیری زمین لغزش را به خوبی پهنه بندی کند. گمیتزی و همکاران (2010) با استفاده از روش تحلیل فاکتورها، توابع عضویت فازی و سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) اقدام به تهیه نقشه حساسیت زمینلغزش در بخش کوهستانی Xanthi در شمال یونان نمود. در این تحقیق مقادیر توابع عضویت 6 عامل موثر در وقوع زمینلغزش (درجه شیب، جهت شیب، کاربری اراضی، زمین شناسی، فاصله از گسل و ارتفاع از سطح دریا) با استفاده از اطلاعات فراوانی زمینلغزشها به دست آمد. نتایج نشان داد که عوامل زمینشناسی و درجه شیب از مهمترین عوامل موثر در وقوع زمینلغزش منطقه مطالعاتی بوده، همچنین در نقشه حاصله، 96% زمینلغزشها در محلهایی با حساسیت خطر خیلی بالا و بالا واقع شده است. اوه و پردهان (2011)، به منظور تهیه نقشه حساسیت زمین لغزش برای لغزش های کم عمق در جزیره پنانگ در منطقه پنینسولار کشور مالزی از مدل عصبی-فازی استفاده کردند. لایه های اطلاعاتی ارتفاع، درجه شیب، شکل شیب، فاصله از آبراهه، فاصله از جاده، بافت خاک و شاخص توان آبراهه (SPI) به عنوان عوامل موثر شناسایی و از نقشه های توپوگرافی و خاک استخراج گردیدند. در تحقیق حاضر از سیستم استنتاج تطبیقی عصبی-فازی (ANFIS) و به ویژه توابع عضویت فازی مختلف به منظور تهیه نقشه حساسیت زمین لغزش استفاده و نتایج با استفاده از منحنی ROC مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج ارزیابی نشان داد که دقت مدل مذکور با استفاده از توابع عضویت فازی مثلثی، ذوزنقه ای و زنگوله ای مشابه و حدود 39/84 درصد است. سزار و همکاران (2011)، به منظور تهیه نقشه حساسیت زمین لغزش در منطقه سلنگور کشور مالزی از سیستم استنتاج تطبیقی عصبی-فازی استفاده کردند. هفت عامل موثر بر وقوع زمین لغزش از قبیل ارتفاع، درجه شیب، شکل شیب، فاصله از گسل، فاصله از شبکه آبراهه، نوع خاک و شاخص پوشش گیاهی نرمال شده (NDVI) از نقشه های پایه و تصاویر ماهواره ای Spot5 استخراج و به منظور مدلسازی مورد استفاده قرار گرفتند. در مجموع 5 مدل حساسیت زمین لغزش با ورودی های مختلف برای منطقه مورد مطالعه تهیه گردید. به منظور ارزیابی نتایج آنالیزها از منحنی ROC استفاده گردید. نتایج ارزیابی بیانگر دقت بالای مدل 5 (استفاده از تمام عوامل) با ضریب دقت 98 درصد بوده است.