خرید ارزان ادبیات نظری تحقیق گیاه عدس و تاریخ کاشت و تراکم بوته و صفات عملکردی و اجزای عملکرد گیاه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 51 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

- اهمیت حبوبات در تغذیه انسان حبوبات یکی ازمهمترین منابع گیاهی غنی ازپروتئین و دومین منبع مهم غذائی انسان به شمار می رود و در کنار غلات، نقش بسیار موثری درتغذیه انسان دارد. در کشورهائی که از نظر کمی و کیفی در فقر غذائی هستند، حبوبات اهمیت ویژه ای داشته و جزء اصلی رژیم غذائی مردم فقیر جهان محسوب می گردد. انرژی حبوبات معادل غلات است. از نظر اسیدهای آمینه (بخصوص لیسین)غنی هستند. لگوم ها با توجه به داشتن ریشه های عمیق، علاوه برتحمل شرایط خشکی که جهت کشت در مناطق خشک توصیه می شود، باداشتن ویژگی تثبیت ازت، موجب بهبود حاصلخیزی خاک اعم ازخواص فیزیکی، شیمیائی و زیستی شده و نقش مهمی در پایداری نظام کشاورزی ایفا می کند. به همین خاطرحبوبات در تناوب زراعی جایگاه خاصی داشته ودامنه سازگاری وسیعی دارند. در عرضهای جغرافیائی و دامنه های حرارتی مختلف اعم از مناطق گرمسیری و سردسیری قابل کشت می باشند. این محصولات هم به طور منفرد و هم به صورت کشت مخلوط با سایر محصولات قابل کشت هستند. گیاهانی کم توقع بوده و برای کشت در نظام های زراعی کم نهاده مطلوب هستند (صادقی پور، 1380). رشد جمعیت و توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور در دو دهه اخیرباعث شده است تا مصرف مواد پروتئینی به خصوص گوشت قرمز افزایش چشمگیری یابد. بر این اساس افزایش تولید مواد پروتئینی به ویژه پروتئین های گیاهی که منابع ارزشمندتری درتغذیه هستند، اجتناب ناپذیراست. از طرفی حبوبات منبع عالی برای تغذیه احشام و حیوانات محسوب می شوند. درکشورهای پرجمعیتی نظیرهندوستان بامصرف سرانه 7/11 کیلوگرم، سهم آن در رژیم غذائی مردم نسبت به سایرکشورها بیشتراست. در کشور ما مصرف سرانه 8/4 کیلوگرم است. اگر چه مصرف آن از متوسط جهانی(1/6 کیلوگرم) پائین تراست، ولی نقش مهمی در تغذیه افراد کم درآمد ایفا می کند. لذا افزایش تولید حبوبات به عنوان مکمل منابع پروتئینی در برنامه های توسعه اقتصادی کشور مورد توجه قرارگرفته است (باغدار ، 1387). حبوبات به عنوان دومین منبع غذایی بشر پس از غلات، به گوشت فقرا معروف است و نقش مهمی در تامین پروتئین مورد نیاز اقشار کم درآمد دارد. عدس یکی از گیاهان مهم این تیره به لحاظ نیاز آبی کم، در اکثر دیمزارها به همراه نخود، به جای آیش در تناوب با غلات قرار می گیرد. و ضمناً با قابلیت تثبیت ازت اتمسفری در حاصلخیزی خاک می تواند مفید واقع گردد. این گیاه در طیف وسیعی از شرایط اقلیمی از مناطق معتدله سرد تا نواحی گرم و خشک کشت می شود (عسکری، 1368). - ارزش غذایی عدس عدس بعلت داشتن پروتئین زیاد (23 تا 32 درصد) و سهل الهضم بودن و ارزش غذایی خوب، در بین سایر حبوبات از اهمیت خاصی برخوردار می باشد و بخش عمده ای از رژیم غذایی مردم تنگدست را تشکیل داده و به همراه نخود و باقلا بعنوان گوشت مردم فقیر شناخته شده و اغلب جایگزین گوشت می شود. بطور متوسط حبوبات مانند عدس، مقدار پروتئینی بیشتر از دو برابر غلات تولید می کنند (باقری و همکاران 1376) . عدس علاوه بر پروتئین بالا دارای فیبر زیاد، بهترین منبع کربوهیدرات و سرشار از ویتامینهای B و آهن است. مقدار کاروتن و ویتامین C دانه عدس نسبتاً کم و فاقد سدیم و روغن می باشد(ماکمی خایل، 2002). جدول 1-مواد تشکیل دهنده دانه عدس (مجنون حسینی،1372) : مواد تشکیل دهنده درصد  رطوبت 2/11%  کربوهیدرات 8/55%  پروتئین 25%  فیبر 7/3%  چربی 1%  موادمعدنی 3/3%   مقدار نشاسته عدس 3/44 درصد و دارای 19 اسیدآمینه می باشد که در آن اسیدگلوتامیک، اسیداسپارتیک، آرژینین، لوسین، لیزین به مقدار زیاد و متیونین، سیستئین و تریپتوفان به مقدار کمی وجود دارند (مجنون حسینی، 1372). مقادیر املاح موجود در صد گرم دانه به شرح زیر می باشد: (گلوی،م1370) . کلسیم 6/38 میلی گرم درصد گرم فسفر 2/24 میلی گرم درصد گرم آهن 62/7 میلی گرم درصد گرم سدیم 36 میلی گرم درصد گرم منیزیم 5/76 میلی گرم درصد گرم ترکیبات عدس تحت تاثیر ژنوتیپ، محل جغرافیایی و دسترسی به مواد غذایی معدنی تغییر می کند. تفاوت در ترکیبات معدنی در زمان پخت عدس تاثیر می گذارد. محیط رشد از طریق تاثیر بر پوسته بذر میزان و سرعت جذب آب را تحت شعاع قرار می دهد. نسبت کلسیم و منیزیم به فسفر بر کیفیت پخت موثر است. کاهش مقادیر کلسیم و منیزیم و افزایش مقدار فسفر باعث افزایش کیفیت پخت می گردد. بعلاوه ویسکوزیته آرد عدس نظیر نشاسته یا اجزاء دیگر آن بر کیفیت پخت موثر هستند. زمان پخت عدس های ریز، بسیار کمتر از عدس های درشت و مدت آن به ترتیب 30 و60 دقیقه است و بعلاوه عدس های ریز و متوسط، درصد پروتئین بیشتری از عدس های درشت دارند (گلوی، 1370 ؛ هوتین، 1376) . - اهمیت اقتصادی، سطح زیر کشت و تولید عدس لگومها پس از غلات مهمترین گیاهان زراعی بشمار می روند و به تیره Fabaceae تعلق دارند. زراعت لگومهای دانه ای سریعترین راه افزایش تولید پروتئین در کشورهای در حال توسعه آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین است. سطح زیر کشت جهانی حبوبات 54/64 میلیون هکتار و تولید کل آنها 6/43 میلیون تن می باشد و متوسط عملکرد جهانی آنها 856 کیلوگرم در هکتار است که اکنون هدف، افزایش این عملکرد به 1500- 1000 کیلوگرم در هکتار می باشد. سطح زیر کشت عدس در دنیا بیش از 2 میلیون هکتار و کل تولید آن 3/2 میلیون تن است (هانیسگی،1380). پروتئین حبوبات از نظر اسیدآمینۀ لیزین غنی است ولی از نظر ترکیبات گوگرددار مثل اسیدآمینه میتونین فقیر است، به همین دلیل ترکیب غلات- حبوبات غذای کاملی است. مصرف سرانه حبوبات از 64 به 40 گرم در روز کاهش یافته است (هوتین، 1376) با این وجود سازمان خواروبار و کشاورزی (FAO)و سازمان بهداشت جهانی (WHO) مصرف حداقل 80 گرم در روز حبوبات را برای هر نفر توصیه نموده اند (هانیسگی،1380). براساس آمار موجود سطح زیر کشت حبوبات در کشور 1/1 میلیون هکتار است که 10/4 درصد سطح زیرکشت کشور را شامل می شود و تولید آن بالغ بر 650410 تن می باشد (بی نام، 1386). عدس (Lens culinarisMedik) یکی از قدیمیترین گیاهان غذایی بشر است که منشا آن در خاک های حاصلخیز خاور نزدیک بوده و قدمت این گیاه به شروع کشاورزی باز می گردد. نام عدس در کتاب های مقدس انجیل و تورات و قرآن (سوره بقره آیه 61) ذکر شده است. در مصر خمیری محتوی عدس پخته شده در مقبره سلسله حکومتی فراعنه در شهر تبس (در حدود سالهای 2400- 2200 قبل از میلاد) و یک نقاشی آبرنگ دیواری که نحوه درست کردن سوپ عدس را نشان می دهد، کشف شده است که قدمت آن به 1200 سال قبل از میلاد مسیح بر می گردد (مجنون حسینی، 1372؛ هوتین، 1376) . در قدیم کشت عدس در مصر، جنوب اروپا و غرب آسیا رواج داشته است. بعدها این گیاه از آسیا به شمال اروپا، هندوستان، چین و اتیوپی برده شده است (مجنون حسینی، 1372؛ هوتین، 1376) . در سالهای اخیر بعلت نیاز روزافزون، در تولید جهانی عدس افزایش چشمگیری صورت گرفته است، بطوریکه میزان تولید آن از 27/3 میلیون تن در سال 2001- 2000 به 09/4 میلیون تن در سال 2008-2009 رسیده است. بیشترین رشد تولید متعلق به کشور کانادا می باشد. بطوریکه کانادا در سال 2001- 2000 در حدود 27 درصد کل محصولات دنیا را تولید نموده است. این مقدار در سال 2008-2009 به 29 درصد رسیده است (بی نام، 2009) (جدول1-1) . سه کشور کانادا، هند و ترکیه عمده ترین تولید کنندگان عدس در دنیا می باشند و 70 درصد تولید محصول دنیا را به خود اختصاص می دهند (بی نام ، 2009) (جدول2). جدول2-مهمترین تولیدکنندگان عدس جهان در سال 2008- 2009) بی نام ، 2009 ( کشور میزان تولید (تن)  کانادا 1180000  هندوستان 1152000  ترکیه 492000  استرالیا 191400  آمریکا 182000  بنگلادش 179000  نپال 148000  چین 144000  ایران 123000  سوریه 104000  دیگرکشورها 199000  جهان 4094000   در ایران عدس بصورت دیم و آبی کشت می شود. بیشترین مناطق کشت عدس دیم در شمال غرب کشور و مناطق کوهستانی با میزان بارندگی 400 میلیمتر در سال می باشد. استان آذربایجان شرقی با سطح زیر کشت 71235 هکتار و تولید 30241 تن بیشترین سطح زیر کشت و تولید را در سال زراعی 80- 1379 داشته است (بی نام، 1386). عدس با داشتن سطح زیر کشت حدود 261 هزار هکتار و میزان تولید 130 هزار تن در کشور ما ایران بعد از نخود در جایگاه دوم قرار دارد (هانیسگی،1380). در تجزیه و تحلیل اقتصادی تولید عدس لازم است نکات زیر مورد توجه قرار گیرد: 1. نسبت نهاده های مصرف شده به محصول تولید شده. 2. نقشی که تولید عدس در کل تناوب گیاهان دارد. به طوریکه عدس نبایستی به تنهایی مورد ارزیابی قرار گیرد، بلکه سود حاصل از کشت آن را باید به همراه گیاهان دیگری که بعداً کاشته می شود، در نظر گرفت. 3. اهمیت اقتصادی کاه و بقایای گیاه که در تغذیه دام ارزش زیادی دارد. 4. نقش عدس در کل سیستم مزرعه با عنایت به نیروی کارگری خانواده، مکانیزاسیون، درآمد و مصرف خانوار (هوتین، 1376). کمبود آب مهمترین عامل محدود کننده رشد و تولید گیاهان زراعی بخصوص در مناطق خشک و نیمه خشک به شمار می رود و در حال حاضر هیچ راه منطقی برای افزایش نزولات جوی در میان دوره های خشکی وجود ندارد. از بهترین راههای استفاده از پتانسیل این مناطق، استفاده از ارقامی است که علاوه بر ارزش غذایی بالا، از تحمل بیشتری نسبت به خشکی برخوردار باشند. عدس در طیف وسیعی از شرایط اقلیمی از مناطق معتدله سرد تا نواحی گرم و خشک کشت می شود و همچنین در مناطقی، با بارندگی کمتر از 400 میلیمتر در سال رشد مناسبی دارد (هوتین، 1376). با توجه به شرایط کم آبی منطقه سیستان و همچنین شناخت ویژگی های مربوط به رشد و چگونگی سازگاری عدس، کشت آن می تواند در تامین نیازهای غذایی این منطقه موثر باشد. از اینرو هدف از این آزمایش شناسایی بهترین تاریخ کاشت و مناسبترین تراکم با شرایط آب و هوایی منطقه بوده است. - گیاه شناسی عدس عدس (Lens culinaris) از جنس Lens و متعلق به خانواده لگومینوزه (بقولات) است نام لاتین این گونه اولین بار توسط مدیکوس در سال 1787 منتشر شد (هوتین، 1376).