خرید ارزان ادبیات نظری تحقیق اهل حدیث سیستان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 59 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

- اهل حدیث در معرفى اهل حدیث مى توان گفت آنان کسانى هستند که در اصول و فروع دین به ظواهر آیات و احادیث پیامبر(6) عمل مى کنند و از به کارگیرى عقل و تحلیل هاى عقلانى در زمینۀ مسائل اعتقادى و معارف دینى به شدت پرهیز مى کنند. اصل و معیار براى آنان سنت پیامبر است اعم از این که موافق عقل باشد یا مخالف. البته اهل حدیث از مخالفان متکلمان به شمار می روند و علت اینکه در این پایان نامه درباره دیدگاه های اعتقادی آنان بحث شده است این است که عده ایی از آنان دارای کتاب های اعتقادی هستند و یا اینکه روایت های بسیاری درباره دیدگاه اعتقادی خود در کتبشان موجود است لذا در این جا از عالمان اهل حدیث سیستان بحث می کنیم؛ در سیستان نیز تفکر اهل حدیث در قرن دوم حضور داشته است که بارزترین افراد آن عبارتند از: الف) عمروبن قیس الملائی وی استاد سفیان ثوری- بوده، و سفیان نیز ارادت خاصی به این استاد داشته است؛ عمرو بن قیس اواخر عمرش را در سیستان زیسته است و در آنجا وفات نموده است سفیان ثوری خود از بزرگان اهل حدیث بوده است، از سوی دیگر سفیان، خودش از شاگردان بزرگ عمرو بن قیس بوده است به گونه ایی که سفیان در وصف استادش چنین می گوید: «او - عمرو بن قیس- کسی است که مرا ادب و قرآن و فرائض آموخت»؛ و هر وقت سفیان از این استادش یاد می کرد درباره وی می گفت« حسبک به شیخاً» این خود قرائنی است که وی مکتب فکری اهل حدیث را از خردسالیش تا بزرگسالی از استادش آموخته است. ب) عمروبن عماره در سال 199(ه ق) یکی از شاگردان سفیان ثوری به نام عمروبن عماره انصاری وارد سیستان شده و به گزارش نویسنده کتاب تاریخ سیستان، وی مذهب سفیان ثوری که از اهل حدیث بوده را در سیستان گسترش داد. و به جهت اینکه با ورود این شخصیت به سیستان، تفکر اهل حدیث در این منطقه آغاز شده است؛ لذا آرای کلامی سفیان ثوری را به خاطر ورود تفکراتش به این دیار، در اینجا بررسی می کنیم. آرای کلامی سفیان اهل سنت، سفیان ثوری را یکی از بزرگترین افراد اهل حدیث و سلف می دانند؛ چنانکه شهرستانى از مالک بن انس(متوفّاى 179 هق)،سفیان ثورى(متوفّاى 161 هق)،احمد بن حنبل (متوفّاى 241 ه ق) و داود بن على اصفهانى(متوفّاى 270 قق) به عنوان سلف یادکرده است؛ لذا مبانی کلامی سفیان همان مبانی اهل حدیث است. وی معتقد بود که قرآن کلام الهی و قدیم است و کسی که قرآن را مخلوق بداند کافر شده است. ایمان همان قول به همراه عمل و نیت است و به کسی مومن می گویند که قول و عمل و.نیت او موافق سنت باشد؛ بخلاف مرجئه که ایمان را قول بدون عمل می دانند و همچنین معتقد بود که ایمان قابل کمی و زیادی است. وی معتقد به قدر بود و اینکه خیر و شر و خوبی و بدی همه از جانب خداوند است. وی همه امور را از جانب خدا می دانست به گونه ایی که افکارش مانند جبری مسلکان است؛ چنانکه خود سفیان برای اثبات ادعایش این آیات را ارائه می کرد(وَمَا تَشَاوُونَ اِلا اَنْ یَشَاءَ الله)؛ (اِنْ هِیَ اِلا فِتْنَتُکَ تُضِلُّ بِهَا مَنْ تَشَاءُ وَ تَهْدِی مَنْ تَشَاءُ)؛ (الحَمْدُ الله الَّذِی هَدَانَا لِهَذَا وَمَا کُنَّا لِنَ‍هْتَدِیَ لَوْلا اَنْ هَدَانَا الله)؛ (رَبِّ بِمَا اَغْوَیْتَنِی). وی حضرت علی(علیه السلام) را خلیفه سوم و مقدم بر عثمان می دانست. او قائل به کفر جهمیه و قدریه و مرجئه بود. سفیان فضائل امیرالمومنین را ذکر نمی کرد و با شیعیان رابطه خوبی نداشت «عَنْ سُفْیَانَ، قَالَ: تَرَکَتْنِی الرَّوَافِضُ و َاَنَا اَبغُضُ اَنْ اَذْکُر َفَضَائِل َعَلِیٍّ»؛« شیعیان مرا ترک کردند و من بغض می ورزم که فضایل امام علی(7) را ذکر کنم»؛ البته سفیان در ابتدا اینگونه نبود بلکه هنگاهی که در کوفه زندگی می کرد حضرت علی (7) را افضل از ابوبکر و عمر می دانست ولی زمانی که به بصره رفت از اعتقادش بازگشت. محمدبن اسحاق الندیم نویسنده کتاب الفهرست معتقد است که سفیان ثوری زیدی مذهب بوده است. اما این ادعا واقعیت خارجی ندارد؛ زیرا مبنای کلامی سفیان ثوری با زیدی ها متفاوت است؛ بدین گونه که اولاً: سفیان اهل حدیث بوده و برای تعقل در آیات و روایات جایگاه خاصی قائل نبوده است در حالیکه زیدی ها عقل گرا بوده اند؛ ثانیاً زیدی ها حضرت علی-علیه السلام- را خلیفه بلافصل رسول خدا (6) می دانند؛در حالیکه سفیان ثوری، آن حضرت را خلیفه سوم می داند. به هر حال عمرو بن عماره با تفکرات سفیان ثوری وارد سیستان شد و تفکرات اهل حدیث را در این دیار گسترش داد. ج) زافربن سلیمان الایادی وی اصالتاً قوهستانی بوده، ولی چون در قرن دوم قاضی سیستان بوده است؛ درباره او سخن می گوییم. وی یکی از اصحاب امام صادق(7) بوده و البته شاگردی مالک بن انس را نیز کرده است.