خرید ارزان پروپوزال بررسی تاثیر آموزش بر اثربخشی سازمانی با توجه به نقش تعدیلگر فرآیند مدیریت دانش

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 37 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

مقدمه: این فصل ابتدا به بیان مساله تحقیق پیش رو می پردازد، سپس اهمیت و ضرورت تحقیق را بیان می دارد، و بعد از ذکر اهداف تحقیق وارد بحث چارچوب نظری تحقیق و مدل مفهومی تحقیق می گردد. در ادامه با بیان فرضیات این تحقیق و تعریف متغیرهای آن دنبال شده و در آخر نیز قلمرو تحقیق از لحاظ موضوعی، مکانی و زمانی ذکر می شود. بیان مساله تحقیق: (امیدی, تندنویس, & احمدمظفری, 1391) (صادقی & محتشمی, 1389). نقش سازمانها در فرایند توسعه جوامع بر همگان روشن است و این سوال همواره مطرح است که چرا برخی سازمانها در ایفای وظایف خود موفق و برخی ناموفق اند. پاسخ به چنین سوال هایی، مستلزم انجام مطالعات و تحقیقات وسیع در زمینه عوامل مرتبط با اثربخشی سازمانها می باشد. محققان با تحقیق در باب سازمانهای مختلف، به عوامل کلیدی و مشترکی پی برده اند که تمرکز اصلی تحقیقات آتی را شکل داد(امیدی و همکاران 1391). بنا به نتایج بدست آمده از بسیاری از تحقیقات و همچنین مشاهده ی سیر فعالیت سازمان ها و شرکتها می توان دریافت که در محیط به شدت رقابتی امروز، فشار شدیدی برای بهبود بهره وری وجود دارد(Moghareh Abed & Haghighi, 2009) و اثربخشی سازمانی نیز، قسمتی از بهره وری است. از طرفی ثابت شده است که توفیق یک سازمان در گرو برخورداری از یک نظام آموزش منسجم و پویاست؛ تنها با داشتن چنین نظامی، سازمانی می تواند با تحولات و پیشرفت های اجتماعی و صنعتی، همگام بوده و در میان سازمان های دیگر از جایگاه شایسته ای برخوردار شود(صادقی و محتشمی، 1389). اثربخشی سازمانی به عنوان مهّم ترین هدف هر سازمان، مقصدی است که تمام تلاش های سازمانی در راستای رسیدن به آن صورت می گیرد(محرابی و همکاران، 1391).(محرابی et al., 1391). عوامل متعددی بر اثربخشی سازمانی تاثیر گذار است ولی در تحقیق حاضر محقق در نظر دارد تاثیر آموزش بر اثربخشی سازمانی را با نقش تعدیلگر فرآیند مدیریت دانش در شرکت برق منطقه تهران مورد بررسی قرار دهد. لازم به ذکر است اکثر سازمان های دولتی برای آموزش کاربردی، برنامه های متعددی دارند و به این امر توجه می نمـایند. از طرفی مدیریت دانـش، نیز ابزار اصلـی افزایش اثربخشی در سـازمان ها می باشد. شرکت برق منطقه ای تهران با توجه به حساسیت حوزه فعالیت و همچنین با اعلام اهداف و آرمان های خود تحت عنوان " توجه بیشتر به آموزشهای درون سازمانی با هدف ایجاد فرهنگ یادگیری سازمانی" و " تاکید بر بهره وری منابع انسانی در تمامی سطوح" ؛ همچنین با داشتن 3000 نفر پرسنل و تحت پوشش قرار دادن 8 میلیون مشترک در استان قم و البرز و تهران، جامعه آماری مناسبی برای اجرای تحقیق حاضر شناسایی گردید. جهان امروز، جهان تغییر و تحول است. به ندرت روزی بدون نوآوری و تغییر در تولید یا وضعیت خدمات می گذرد. در چنین شرایطی بیشتر سازمان ها به دنبال راه حلی برای تطبیق با این شرایط هستند. راه حلی که توسط بیشتر صاحب نظران عنوان شده، آموزش و بهسازی منابع انسانی است. با توجه به این مطلب، بیشتر سازمان ها بیش از پیش توجه خود را به دوره های آموزشی به منظور بهسازی منابع انسانی، معطوف داشته اند. از این رو، نقش آموزش و بازآموزی در سازمان ها حائز اهمیت است؛ بگونه ای که امر آموزش یکی از مهم ترین دل مشغولی های مدیران و سیاست گذاران سازمان های اثربخش را تشکیل می دهد(صادقی و محتشمی، 1389).(صادقی & محتشمی, 1389). آموزش یکی از پیچیده ترین وظایف در هر سازمانی است که منجر به توانمندی نیروی انسانی موجود می گردد؛ آموزش، ضمن تضمین موفقیت نیروی انسانی، نیل به اهداف سازمانی با اثربخشی بیشتر را نیز موجب می گردد. بنابراین یکی از عواملی که تاثیر زیادی بر اثربخشی سازمانی دارد و می تواند در بهبود آن نقش مهمی را ایفا نماید، آموزش نیروی انسانی است (همان منبع).(صادقی & محتشمی, 1389). شرکتهای بسیار زیادی در سرتاسر دنیا میلیون ها دلار برای آموزش کارکنانشان هزینه می کنند تا آنها بتوانند مهارتها و دانش لازم را بدست بیاورند؛ ولی هیچ ضمانتی وجود ندارد که این آموزش، منجر به عملکرد بهتر شود. این شرایط مخصوصا زمانی رخ می دهد که آموزش های برگزار شده در فعالیت های روزمره کارکنان اجرایی نشود، یا به سایرین منتقل نگردد(Rahman et al., 2013). آموزش به تنهایی منجر به افزایش و بهبود اثربخشی سازمانی نخواهد شد؛ زیرا تمام دانش و مهارت ارائه شده در آموزش بطور صحیح و کاملی به سازمان انتقال نیافته و پیاده سازی نمی شود. به عبارت دیگر، برای کسب مزایای کامل حاصل از آموزش ها، دانش و مهارت باید از طریق آموزش منتقل شده و افراد باید از آن استفاده مولد نمایند(Dirani, 2012). اهمیت و ضرورت تحقیق: (رضایی کلیدبری, علیخان گرگانی, & باقرسلیمی, 1391). در جهان امروز بهره وری تقریباً مترادف با پیشرفت است. استاندارد زندگی در یک جامعه به درجه ای از تامین حداقل نیازهای جامعه بستگی دارد. به عبارت دیگر، مقدار و کیفیت غذا و پوشاک و مسکن و ...، استانداردهای زندگی را تعیین می کنند. بنابراین برای ارتقای این استانداردها باید تولید افزایش یابد. افزایش مقدار تولید، افزایش نهاده های نیروی کار و سرمایه را طلب می نماید. از طرفی این نهاده ها به نوعی محدود هستند؛ بنابراین چاره ای جز استفاده بهتر و مفید تر از منابع وجود ندارد(رضایی کلیدبری و همکاران 1391). با نگاهی دقیق تر به جملات قبل، می توان دریافت این مفاهیم مربوط به مبحث بهره وری و متشکل از 2 زیر شاخۀ بهره وری، یعنی اثربخشی (تولید بیشتر) و کارآیی ( استفاده بهتر و مفیدتر) می باشد. نتیجه بحث اینکه مجموعه مدیران جوامع، کشور ها، سازمان ها، کسب و کارهای خصوصی بزرگ و کوچک و حتی خانواده ها که کوچکترین واحد ساختارمند جوامع هستند، ناچارند بهره وری را مدنظر قرار دهند. امّا نکته مهم در این وادی، توجه به این موضوع است که قبل از دقت بر روی کارایی، باید در گام اول بتوانیم کار درست را انجام دهیم(اثربخشی). به عبارت دیگر، قبل از پیدا کردن روش بهتر انجام یک کار، خود فعالیت را باید انتخاب نمود. وقتی معلوم شد برای رفع یک مشکل، پیشرفت یا هر هدف دیگری چه کاری باید اجرا شود، آنگاه به دنبال این خواهید بود تا دریابید چه عواملی می توانند در مسیر تحقق هدف نقش نیروی کمکی را ایفا نمایند و یا، چه عواملی می توانند موانع بر سر راه باشند. یکی از اقداماتی که سازمان ها را در تحقق اهداف یاری می نماید، آموزش کارکنان و توانمند ساختن آنان متناسب با نیازهای سازمان است تا بتوانند وظایف محوله از جانب سازمان را انجام دهند. در اکثر شرکت های بزرگ دنیا، حدود 50 درصد سرمایه گذاری ها در حوزۀ آموزش و توسعه صورت می پذیرد(Jodlbauer et al., 2011) و شرکت ها در سرتاسر گیتی، میلیون ها دلار را بر روی آموزش کارکنانشان هزینه می نمایند. آموزش کارکنان را قادر می سازد تا مهارت ها و دانش جدیدی را بدست آورند ولی هیچ ضمانتی وجود ندارد که آموزش منجر به بهبود عملکرد شود؛ مخصوصاً این اتفاق زمانی رخ می دهد که دانش و مهارتی به کارکنان آموخته شود که متناسب با سازمان نباشد. بنابراین، مقولۀ آموزش امر بسیار مهمی است که به راحتی نمی توان از کنار آن عبور نمود. آموزش به تنهایی نمی تواند باعث افزایش اثربخشی سازمانی به سطح بالاتر شود، زیرا تمام دانش حاصل از آموزش در سـازمـان پیـاده سازی نمی گردد. به عبارت دیگر، انتقـال دانش(استفاده مولد دانش و مهارت های اکتسابی) باید بطور اثربخشی به مکان مناسب خود در سازمان صورت پذیرد تا حداکثر سود حاصل شود(Dirani, 2012). از طرفی، فرآیندهای مدیریت دانش می تواند نقش حیاتی در انتقال دانش و افزایش اثربخشی آموزش ایفا نماید و این انتقال را تصحیح، تسریع و تحقق بخشد. اکثر سازمان های دولتی برای آموزش کاربردی، برنامه های متعددی دارند و به این امر توجه می نمایند. از طرفی مدیریت دانش، نیز ابزار اصلی افزایش اثربخشی در سازمان ها می باشد. شرکت برق منطقه ای تهران با توجه به حساسیت حوزه فعالیت و همچنین با اعلام اهداف و آرمان های خود تحت عنوان " توجه بیشتر به آموزشهای درون سازمانی با هدف ایجاد فرهنگ یادگیری سازمانی" و " تاکید بر بهره وری منابع انسانی در تمامی سطوح" ، در این مسیر گام برداشته است ولی بر اساس دیدگاه صاحب نظران و مسئولین شرکت برق منطقه ای تهران، لزوم بررسی و مطالعه اثربخشی سازمانی و تاثیر آموزش بر آن در قالب یک پژوهش دانشگاهی کاملا احساس می شود و بر همین اساس، پژوهش حاضر طراحی گردیده است. هدف اصلی تحقیق حاضر، پاسخ به این سئوال کلیدی است که چگونه آموزش ارائه شده به کارکنان شرکت برق منطقه ای تهران می تواند اثربخشی سازمانی را افزایش دهد؟ و اینکه، فرآیند های مدیریت دانش تا چه اندازه این تاثیر را مورد تعدیل قرار می دهند؟ اهداف تحقیق: اهدافی که در این تحقیق دنبال می شود به شرح زیر می باشد: سنجش متغیر آموزش، اثربخشی سازمانی و فرآیند های مدیریت دانش تعیین رابطه ی آموزش با اثربخشی سازمانی تعیین رابطه ی آموزش با اثربخشی سازمانی با در نظر گرفتن نقش تعدیلگر فرآیندهای مدیریت دانش سنجش مدل تحقیق چارچوب نظری تحقیق: بر اساس دیدگاه منبع محور در سازمان، منابعی که توسط یک سازمان تامین می گردند؛ می توانند منبعی برای ایجاد مزیت رقابتی باشند. البته این منابع باید منحصر به فرد، نادر بوده و سایر رقبا نتوانند با منابع دیگری، آن را جایگزین نمایند. سرمایه انسانی یکی از این منابع است و آموزش در این دیدگاه، به عنوان سرمایه گذاری در سرمایه اجتماعی است که از طریق آن می توان کارکنانی را به دست آورد (ساخت) که دانش، مهارت ها و توانایی های منحصر به فردی دارند. اینگونه است که سازمان می تواند به اهداف خود دست یابد؛ که این مفهوم تحت عنوان اثربخشی سازمانی نام برده می شود. البته باید بر این نکته تاکید نمود که تعداد بسیار اندکی از محققان به بررسی تاثیر آموزش بر اثربخشی سازمانی پرداخته اند. از طرفی بر اساس تفکر مارکس و سیمون متغیر بسیار مهم دیگری تحت عنوان فرآیند های مدیریت دانش، به عنوان یکی از منابع مزیت رقابتی پایدار سازمان ها، می تواند بر عملکرد سازمان تاثیر بگذارند. در همین راستا، دانشی که به درستی جذب شده و در درون سازمان بومی سازی گردد، می تواند تاثیر قابل توجهی بر توان رقابتی و عملکرد داشته باشد(Rahman et al., 2013).