خرید ارزان تعیین و انتصاب رهبر

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 14 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

« عطار » آغاز زندگی عطار بی شک یکی از بزرگترین عرفا و شاعران قرن ششم و آغاز قرن هفتم ایران زمین فریدالدین ابوحامد محمدبن ابوبکر ابراهیم بن اسحاق عطار کدکنی نیشاپور است وی یکی از شاعران و عارفان نامدار و معروف ایران است که تاکنون آن چنان که باید شناخته نشده است ولادت شیخ در حدود سال پانصد و چهل اتفاق افتاده و محل تولد وی کدکن از توابع شهر نیشابور بوده است پدر و مادر عطار تا پایان جوانی وی حیات داشته اند و آن گونه که پیداست هر دو اهل زهد و تقوا نیز بوده اند نام پدر عطار ابراهیم بوده که به شغل عطاری یعنی داروفروشی مشغول بوده است از همان دوران جوان فریدالدین به جای پدر می نشیند سال ها به کار عطاری داروفروشی می پردازد بنابراین کلمه ی عطار درباره ی شیخ فریدالدین نیشابوری اسمی یا مسمی بوده زیرا شغل رسمی او طبابت و داروسازی بود عطار درباره ی شغل خود و رونق آن می گوید به داروخانه پانصد شخص بودند که در هر روز ـــــــ می نمودند؟ مهدی سهیلی فرزند غلامرضا، از جد چهارم پدری سرزمین سمنان منسوب است و از نیای مادر به اصفهان مربوط می گردد . وی در هفتم تیر ماه یک هزار و سیصد و سه هجری خورشیدی در بازار چه سعادت محله ی مولوی تهران متولد شد. از نوجوانی به مطالعه علاقه ی بسیاری داشت و عاقبت دست توانمند الهی سرنوشت او را به عالم قلم پیوند زد که ثمره ی آن آثاری است که برخی در فهرست پایانی کتاب آمده است. از دیگر فعالیت های او برنامه های رادیویی بود که به مدت تقریبی بیست سال، انشا و ایراد می گردید. برنامه ی «مشاعره»را به سال 1339 در رادیو بنیان گذاشت. نمایشنامه نویسی، تهیه و اجرای برنامه های «کاروانی از شعر»، «دریچه یی به جهان روشنایی» و سرپرستی برنامه ی «بزم شاعران» نیز از این جمله اند. مهدی سهیلی در هیجدهم مرداد ماه یک هزار و سیصد و شصت و شش در سن شصت و سه سالگی در تهران در گذشت. صائب تبریزی، شهسوار میدان خیال زمانی که میرزامحمدعلی صائب به سال 1016 در اصفهان دیده به جهان می گشود ده سالی می شد که این شهر را شاه عباس کبیر به پایتختی خود برگزیده بود. در این سال ها هم شاه عباس کبیر در اوج اعتبار و قدرت بود و هم شهر اصفهان به مرکز سیساسی و اقتصادی و فرهنگی بس درخشانی تبدیل شده بود. پدر صائب، میرزاعبدالرحیم تبریزی از بازرگانان شهر تبریز بود که در نخستین سال های رونق اصفهان به سودای تجارت رخت اقامت به آن شهر کشیده بود و در محله ی عباس آباد از کدخدایان معتبر و موجه و معتمد به حساب می آمد صائب در همان سال های پررونق در این شهر افسانه ای به تحمیل کمالات، به ویژه خط و شهر ادب، مشغول بود. در همین روزگار جوانی بود که به مکه و مشهد عزم سفر کرد. میرزا محمدعلی که بعدها به عنوان شاعری «صائب» و «صائب» شهرت یافت. عبدالرحمن که بعدها به نورالدین هم ملقب گردید و تخلص جامی را برای خود برگزید به سال 817 در ناحیه ی خرجرد جام دیده به جهان گشود. در کودکی به همراه پدر به هرات رفت و چندی در مدرسه ی نظامیه ی آنجا اقامت گزید. هرات در آن سال ها پایتخت هنر و ذوق و ادب ایران و یکی از شهرهای فرهنگی آبادان و پررفت و آمد آن سامان بود. سلطان حسین بایقرا و وزیر دانشمندش امیرعلیشیر نوایی در آن شهر مشوق و حامی هنرمندان و صاحبان ذوق بودند. جامی فنون ادب و دانش های شرعی و دینی را در آن شهر فراگرفت و پس از آن به حکومت روی آورد. او در شصت سالگی به قصد زیارت خانه ی خدا از خراسان بیرون آمد. مدتی در بغداد ماند و از آنجا به کربلا و نجف رفت و چندی نیز در حلب و دمشق ماند او در این سفر پیشنهادهای زیادی از جانب شاهان برای اقامت و ملازمت درگاه روبه رو شد اما هیچ یک از آن ها را نپذیرفت و سرانجام به هرات بازگشت. در این سال ها جامی دیگر به چنان شکوه و مرتبه ای معنوی دست نیافت. که سلطان حسین و امیر علیشیر به دوستی با او افتخار می کردند نورالدین عبدالرحمان جامی سرانجام در محرم سال 898 در هرات در گذشت. «محمد اقبال لاهوری (1250-1316 ﻫ . ش) شاعر و متفکر پاکستانی است. او تحصیلات خود را در فلسفه و حقوق در انگلستان و آلمان تکمیل کرد و با سرمایه ی فرهنگی اسلامی و ایمان خاص از پیشروان اصلاح در شبه قاره ی هند شد اقبال در استقلال پاکستان نقش مهمی داشت وی به زبان فارسی مسلط بود و به زبان فارسی وارد و شعر سرود.» «ناصرخسرو قبادیانی (394- 481 ﻫ . ق) حکیم، شاعر و جهانگرد مشهور ایرانی است که در حدود چهل سالگی همان گونه که خود گفته است. از خواب غفلت بیدار شد و سفری هفت ساله را آغاز کرده سفرنامه ی ناصرخسرو شرح مسافرت های او به سرزمین های اسلامی و شامل مشاهدات و ملاقات های وی حوادثی است که در طول این سفرها رخ داده است نثر سفرنامه ساده و توضیحات آن دقیق است و اطلاعات بسیار ارزنده از روزگار نویسنده به دست می دهد» «محمدتقی بهار، شاعر آزادی، (1266- 1330 ﻫ . ش) در مشهد به دنیا آمد و نزد پدرش، محمدکاظم صبوری ملک الشعرای آستان قدس، شعر و فنون ادب را آموخت. در سال های نوجوانی به محافل آزادی خواهی خراسان راه یافت و با سیاست آشنا شد، در این زمان، اشعار آزادی خواهانه ی خود را در روزنامه های محلی خراسان چاپ می کرد و در دوران استبداد و صغیر روزنامه های «خراسان» و نوبهار را انتشار داد و بعدها از سوی مردم خراسان به نمایندگی مجلس انتخاب شد بعد از کودتای 1299 شمسی به طور جدی به تحقیق و مطالعه روی آورد و به استادی دانشکده ی ادبیات دانشگاه تهران برگزیده شد. بهار در سرودن انواع شهر دست داشت اما قصیده را به کسب خراسانی با مهارت و هنرمندانه ای سرود. ابوالقاسم عارف قزوینی (1300-1353 ﻫ . ق) شاعر و تصنیف ساز معروف مشروطه است عارف از شانزده سالگی به شعر روی آورد صدایی خوش داشت به همین دلیل مورد توجه مظفرالدین شاه قرار گرفت. با زمزمه ی مشروطه به جرگه ی آزادی خواهان پیوست و شعر و موسقی را به خدمت انقلاب درآورد ترانه های میهنی و قابل توجه است. شهر زیر در قالب غزل از نمونه ای اشعار وطنی اوست که به سلطه ی بیگانگان و بیدادگری محمدعلی شاه به خصوص در بیت آخر اشاره دارد.