خرید ارزان ادبیات نظری تحقیق اجاره انواع اجاره ارکان اجاره ی اشخاص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 52 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

اجاره الف) اجاره در لغت ب) اجاره در اصطلاح - اجیر -مستاجر - انواع اجاره - اجاره ی اشیاء - اجاره ی حیوان - اجاره ی انسان (اشخاص) الف) تملیکی یا عهدی بودن اجارهی اشخاص ب) ثمرهی تملیکی یا عهدی بودن اجارهی اشخاص - اقسام اجاره ی اشخاص - اجاره ی خدمه و کارگران الف) اجیر خاص ب) اجیر عام (مطلق) - اجاره ی متصدیان حمل و نقل - ارکان اجاره ی اشخاص - متعاقدین - ایجاب و قبول - عوضان (مورد معامله) - معوض (منفعت عمل یا شخص) - عوض (اجرت) - مقایسه ی اجاره ی اشخاص با برخی از قراردادهای مشابه - اجاره ی اشخاص و تصدی حمل و نقل - اجاره ی اشخاص و قرارداد کار الف) تمیز اجارهی اشخاص از قرارداد کار ب) فایده ی تمیز قرارداد کار از مقاطعه کاری - اجاره ی اشخاص و عقد استصناع - اجاره ی اشخاص و عقد ودیعه -اجاره ی اشخاص و عقد وکالت - مفاهیم مرتبط - مدعی و منکر الف) معیار تمیز مدعی از منکر ب) حکم مدعی و منکر - تداعی الف) رسیدگی به دعوا براساس قاعدهی مدعی و منکر ب) رسیدگی به دعوی براساس قاعده ی عدل و انصاف فهرست منابع: اجاره برای شناسایی تعریف اجاره مفهوم لغوی و اصطلاحی آن بیان می شود: الف) اجاره در لغت اجاره در لغت اسم برای اجر یا اجرت بوده و اجر به معنای مزدی است که در مقابل عمل پرداخت می شود. همچنان که "کراء" غالباً به معنای "اجر" در اجاره ی غیر ذوی العقول است. راغب در "مفردات" تصریح می کند: به مزدی که در مقابل عمل خوب داده می شود اجر گفته می شود؛ برخلاف جزا که در مقابل مطلق عمل اعم از خوب و بد داده می شود. لغت اجاره به فتح و ضم و کسر همزه به کار رفته و لیکن اجاره به کسر همزه مشهورتر است. از نظر برخی از اهل لغت، اجاره مصدر ثلاثی مجرد از اَجَر - یاجر- اجاره بوده مانند کتب– یکتب – کتابه و برخی نیز آن را مصدر آجر – یوجر و از باب افعال دانستهاند همچنان که در حدیث معروف تحف العقول (اجاره الانسان نفسه) به جای ایجار استعمال شده است و برخی نیز گفتهاند که اجاره اسم مصدر از آجر الانسان و استاجره میباشد.گفته شده است که این معنا به معنای اصطلاحی اجاره نزدیکتر است. ولی به نظر میرسد که هر یک از معانی به مناسبتِ مورد استعمال، باید منظور گردد. ب) اجاره در اصطلاح در اصطلاح فقه مشهور است که اجاره تملیک منفعت یا عمل در مقابل عوض می باشد. گروهی تعریف مشهور را از زوایای مختلف مورد انتقاد قرار داده اند. از جمله معتقدند که تملیکی بودن عقد اجاره با پاره ای از آثار آن سازگاری ندارد چه این که منافع در عقد اجاره، حین عقد موجود نیست و چون اجاره از عقود معاوضی است لذا می بایست کل منافع در برابر کل ثمن قرار گیرد و حال آن که منافع عین مستاجره معدوم است. بر همین مبنا و برای احتراز از ایراد، برخی به تعریف مشهور ضمیمه ای پیوند زده و گفته اند: اجاره تملیک عمل یا منفعت در مقابل عوض است و ممکن است گفته شود که حقیقت اجاره، تسلیط بر عین برای انتفاع در مقابل عوض معین و معلوم است. برخی نیز قائل هستند تملیک منفعت، ثمرهی عقد اجاره است که به تبع معامله می آید نه این که تملیک منفعت، عقد اجاره باشد کما این که تسلیط بر عین، حقیقت اجاره نیست، بلکه از احکام عقلایی اجاره یا از لوازم آن است. برخی نیز بیان داشته اند: اجاره عقدی است که ثمرهی آن انتقال منافع در مقابل عوض معلوم است با بقاء اصل ملک به حالت اول و یا این که اجاره عقدی است که برای این ثمره تشریع شده است. قانون مدنی در ماده ی466 درتعریف اجاره چنین مقرر می دارد: «اجاره عقدی است که به موجب آن مستاجر مالک منافع عین مستاجره می شود. اجاره دهنده را موجر و اجاره کننده را مستاجر و مورد اجاره را عین مستاجره می گویند.» با عنایت به این که اساس اقتباس قانون مدنی، فقه مشهور امامیه است ملاحظه می شود که این قانون، اجاره را از جمله عقود تملیکی می داند ولی تعریف مذکور چندان دقیق نیست و ایراداتی بر آن وارد شده است از جمله: 1ـ در مقام بیان ماهیت و حقیقت هر موضوعی باید از ذکر قیودی که تصور آن ها موقوف به درک حقیقت آن موضوع است احتراز کرد و الا مستلزم دور و نقض غرض خواهد بود؛ و در تعریف مذکور در قانون مدنی، ملاحظه می شود که عبارت مستاجر و عین مستاجره درمبدا اشتقاق با کلمه ی اجاره متحدند.