خرید ارزان ورزش از چه زمان در میان مردم رواج یافت؟ 17ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 11 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

ورزش از چه زمان در میان مردم رواج یافت؟ از آغاز تشکیل اجتماعات بشری ورزش نیز وجود داشته است. انسانهای غارنشین برای محافظت از خانواده و یا خانه های مسکونیشان مجبور بودند که با حیوانات وحشی و یا انسانهای دیگر بجنگند. همین امر سبب شد که اعضای یک خانواده عارنشین، در هنگام فراغت با یکدیگر به تمرین و ورزش بپردازند تا در صورت حمله حیوان و یا انسان متجاوزی آمادگی لازم را داشته باشند. با پیشرفت تمدن بشری و تشکیل اجتماعاتی در شهر کوچک، ارتشهایی برای دفاع از شهرها پدید آمدند. در این زمان تمرینهای وزرشهای رزمی شکل منسجم منظم به خود گرفت و اهالی هر شهر و مخصوصا” جوانان، وظیفه داشتند که در تمرینهای ورزشی شرکت کنند. در آثار باقیمانده از تمدنهای باستانی سومر و بابل، نشانه هایی از ورزشهای گوناگون وجود دارد. در مصر باستان هم انواع مختلف ورزش وجود داشته است. تصاویری که بر روی دیوارهای مقبره های فرعونهای مصر باقیمانده، نشان می دهند که از 3400 سال قبل از میلاد، مردم مصر به بازیهای مختلف ورزشی علاقه مند بوده اند. معمولا” اقوام مختلف و مردم هر تمدنی ورزشهای خاص خود را داشتند. در تمدن جزیره کرت، نمایش شگفت انگیز رقص بر روی شاخهای گاو جمعیت زیادی را به خود جلب می کرد. ورزشهای رزمی با اوج گرفتن سه تمدن بزرگ ایران، یونان و روم نظم تازه ای یافت. ورزش در ایران باستان چگونه بود؟ ایرانیان از قدیم الایام به پرورش بدن اهمیت می دادند و ورزش را امری ضروری می دانستند. در دو کتاب مذهبی ایرانیان باستان، یعنی کتاب اوسـتا ومینو خرد پهلوی درباره نیرومندی جسم انسانی بحث شده وازمردم خـواسـته شده که تربیت جسم را با پرورش روح هماهنگ سازند و قوت بدن را وسیله خدمت به دیگران نمایند. قدیمی ترین تربیت ملی و اجتماعی ایرانیان را می توان تربیت رادمردی یا پهلوانی و قهرمانی دانست. در ایران باستان مهمترین بخش تربیت نوجوانان ورزشهای رزمی بود. نوجوانان بتدریج با اسبدوانی، ارابه رانی، چوگان بازی، دو و زورآزمایی آشنا می شدند. گزنفون ( 427 تا 354 قبل از میلاد ) سردار و مورخ یونانی ضمن تاکید بر این نکته که ایرانیان برای این ورزشها اهمیت خاصی قائل می شدند، از « سحرخیزی» نوجوانان ورزشکار ایرانی سخن می گوید. استرابون ( 63 قبل از میلاد تا 20 بعد از میلاد) مورخ یونانی تصریح می کند که در میدانهای ورزش، جوانان را پیش از برآمدن آفتاب با صدای شیپور حاضرباش از خواب بیدار می کردند. سپس جوانان به گروههای پنجاه نفری تقسیم و برای انجام برنامه های پرورشی آماده می شدند. هرودوت ( حدود 486 تا 420 قبل از میلاد) مورخ دیگر یونانی در کتاب تاریخ خود بارها به اهمیتی که ایرانیان باستان به ورزش و تربیت بدنی قائل می شدند اشاره کرده است. او می گوید: « ایرانیان به فرزندان خود سه چیز می آموختند: اوّل، اسب سواری، دوم، تیراندازی، سوم، راستگویی. » ایرانیان باستان به چه ورزشهایی بیشتر علاقه داشتند؟ فردوسی، شاعر بزرگ و حکیم اندیشمند ایران در اشعار خود از ورزشها و سلاحهایی نام می برد که عبارت از: کمنداندازی که برای حمله از مسافت دومورد استفاده قرار می گرفت وجنس آن از چرم و یا رسن بود. شمشیرزنی، پرتاب زوبین، تیراندازی، اسب سواری، شکار، چوگان و شنا از ورزشهای دیگر مورد علاقه ایرانیان بود. استرابون جغرافیادان و مورخ یونانی ضمن اشاره به دلبستگی فراوان مردم ایران باستان به انواع ورزش، درباره علاقه ایرانیان به ورزش شنا می نویسد: « ایرانیان به کودکان خود شنا می آموختند و اغلب جوانانی که به سن 15 سالگی می رسیدند این فنّ را آموخته بودند. یکی از آموزشهای مخصوص شنا در میان جوانان ایرانی آن بود که از جوی و نهر و رود بگذرند و جامه و سلاح خود را خشک نگه دارند و یا بارهای گرانی را از رودخانه عبور دهند. از طرفی چون عموما” مردم در پیرامون شهرها و رودخانه ها و نهرها استحمام می کردند، شنا کردند را نیز می آموختند و این عمل در ایران مرسوم شد و باقی ماند. » مسابقات ارابه رانی در یونان باستان چگونه انجام می گرفت؟ مردم یونان به تماشای مسابقات ارّابه رانی علاقه فراوان داشتند. این مسابقات با بازیهایدیگر تفاوت داشت و معمولا” صاحبان ارابه و اسبها کسانی را استخدام می کردند که در ارابه رانی مهارت داشتند. در سال 416 قبل از میلاد، یک نظامی ثروتمند یونانی به نام آلسیبیاد 9 ارابه به میدان آورد و برنده اولین، دومین و چهارمین جایزه شد. البته سالها قبل از آغاز مسابقات المپیک، جنگجویان یونانی به مسابقات ارابه رانی علاقه فراوان داشتند. هومر، شاعر یونانی، در آثار خود از اجرای مساقات سخن می گوید که بخشی از مراسم به خاک سپردن جنگجوی معروف یونان پاتروکلوس بود. در این مسابقات هر ارّابه ای فقط با دو اسب کشیده می شد. پس از علامت دادن، ارابه رانان همگی اسبهایشان را شلاق می زدند و دهانه را می کشیدند و آنها را وادار به حرکت می کردند. آنها در میان گرد و غبار برای آنکه اسبهایشان با سرعت بیشتری حرکت کنند، فریاد می کشیدند. مسابقات ارابه رانی از مسابقاتی بود که پس از ضعف و سقوط یونان، به روم برده شد. مسابقات المپیک از چه زمانی آغاز شد؟ ورزش در یونان باستان سرانجام به بازیهای المپیک منجر شد، ولی هنوز هم هیچ کس بدرستی نمی داند که این بازیها را چه کسی آغاز کرد یا چطور شد که این بازیها معمول شد. در یونان باستان مردم به یک خدا عقیده نداشتند. آنها خدایان ساختگی بسیاری را می پرستیدند و در واقع از نظر عقیدتی مشرک بودند. یونانیها درباره هر کدام از خدایان خود افسانه هایی ساخته بودند. یکی از خدایان آنها زئوس نام داشت. زئوس را پدر خدایان می دانستند و می گفتند که او خدای خدایان و خدای تمام انسانهاست. به عقیده آنها زئوس روزی جشنی گرفت و برای سرگری مردم این بازیها را به راه انداخت. یونانیها افسانه دیگری هم داشتند. می گفتند که روزی شاه سرزمین الیس به زئوس بی احترامی کرد. یکی از پسران زئوس، در دشت المپیاد با او کشتی گرفت و او را شکست داد. آن وقت در آنجا زمینی را نشان کرد و دستور داد تا در آنجا بازیهای المپیک به افتخار زئوس برپا شود. البته اینها افسانه هایی هستند که انسانهای مشرک ساخته اند. شروع بازیهای المپیک داستان دیگری هم دارد که به واقعیت نزدیکتر است. دشت المپیا در نزدیکی سه شهر یونان به نامهای پیزا، الیس و اسپارتا قرار دارد. در روزگارهای قدیم هر کدام از این شهرها برای خودش حکومت جداگانه ای داشت. این سه شهر همیشه با هم در حال جنگ بودند. وقتی که سران این شهرها می خواستند آشتی کنند، در دشت المپیا جمع می شدند و با هم مشورت می کردند. بازیهای المپیک هم برای سرگرمی سران این شهرها و همراهان آنها برگزار می گردید. سران این شهرها با هم قرار گذاشتند که در مدتی که این بازیها ادامه دارد هیچ کس ابزار جنگی به دشت المپیا نبرد و در اندیشه جنگ نباشد. وقتی که کم کم بازیها مشهور شد، مردم بیشتری برای تماشا می رفتند. برگزارکنندگان آن مراسم یک زمین دایره شکل برای بازیها درست می کردند. تماشاچیان دور این زمین می ایستادند و بازیها را تماشا می کردند. در آغاز، بازیهای المپیک پنج رشته داشت: دو، پرش طول، پرتاب وزنه، پرتاب نیزه و کشتی. برای هر مسابقه هم یک مدال در نظر گرفته بودند. مسابقه پرش طول از مهمترین بازیها بود. نزدیک به 2700 سال پیش نام بازیها و ورزشکاران برنده روی کاغذ نوشته شد. ما این تاریخ را سرآغاز بازیهای المپیک می دانیم. اولین کسی که نامش جزو برندگان نوشته شد، یک دونده بود. مدتی بعد مسابقه مشتزنی به بازیها اضافه گردید. در آن زمان داورهای بازی کاری به وزن مشتزنها نداشتند. وقت را هم حساب نمی کردند. هر مسابقه مدتها طول می کشید. وقتی که یکی از دومشتزن بکلی خسته می شد یا از حال می رفت و به زمین می افتاد مسابقه تمام می شد. مسابقه مشتزنی به زبان یونانی پانکراتیوم نامیده می شد و برای اولین بار در المپیاد سی و هشتم به بازیها اضافه شد. بعد از مرگ اسکندر، یونان ضعیف شد و استقلال خود را از دست داد. در عوض امپراتوری روم نیرومند شد و وسعت یافت و بتدریج اداره بازیهای المپیک به دست امپراتوران روم افتاد. مسابقات المپیک چگونه دوباره آغاز شد؟ نزدیک به 120 سا ل پیش، باستان شناسها خرابه های المپیا را از زیر خاک بیرون آوردند. آنها سعی کردند که دوباره آنها را بسازند. بعدها یک مرد فرانسوی به نام پیردو کوبرتن به این فکر افتاد که با نوشتن مقالاتی مردم کشورها را به برقراری مجدد مسابقات المپیک تشویق کند، ولی شروع به نوشتن مقالات پرشوری کرد. مقاله های او توجه افراد بسیاری را به این موضوع جلب کرد. کوبرتن از مردم می خواست که بازیهای المپیک را دوباره احیا کنند و درباره ارزش این بازیها نوشت: « وقتی ما می توانیم دنیای بهتری داشته باشیم که جوانان بهتری تربیت کنیم. با این بازیها می توانیم جوانان بهتری پرورش بدهیم. شرکت در این بازیها بهتر از برنده شدن است. در زندگی مهم آن است که خوب مبارزه کنیم. برنده شدن مهم نیست. » سرانجام نوشته های کوبرتن به نتیجه رسید. نمایندگان چندین کشور دور هم جمع شدند. آنها برای آغاز بازیها نقشه هایی کشیدند. قرار شد که ورزشکاران سراسر جهان در این بازیها شرکت کنند. علامت بازیهای المپیک چیست و چه مفهومی دارد؟ علامت بازیهای المپیک پنج دایره رنگی است. این دایره ها یکدیگر را قطع می کنند. هر دایره نشانه یک قارّه است. در زیر این دایره ها نوشته اند: تندتر، بالاتر، تواناتر. پنج رنگ دایره عبارت اند از: سیاه، آبی، زرد، سبز و قرمز. علت انتخاب این رنگها آن است که به پرچم هر کشور که نگاه کنید یکی از رنگها را در آن می بینید. پرچم المپیک سفید است و در وسط آن این پنج دایره را کشیده اند. در دشت المپیا معبدی هست که همیشه آتشی در آن روشن است. پیـش از آغاز بازیها، یک دونـده مشعـلی را با آن روشن می کند. آن وقـت به طرف جای بازیهای المپیک می دود. چندین دونده این مشعل را دست به دست می برند. تا مشعل به محل بازیها برسد. مشعل بازیهای المپیک را با این مشعل روشن می کنند و پس از روشن شدن آنها بازیها آغاز می شود. در پایان بازیها مشعل را خاموش می کنند. در آخر بازیها، مدالهای برنده را تقسیم می کنند: مدال طلا برای نفر اوّل، مدال نقره برای نفر دوم و مدال برنز برای نفر سوم. اولین دوره جدید مسابقات المپیک در کجا انجام شد؟ کوبرتن ابتدا در نظر داشت که اولین دوره بازیها را در سال 1900 و در پاریس برگزار کند، امّا با اصرار نماینده یونان در جلسه ای که برای گزینش مکان بازیها تشکیل شده بود، جلسه موافقت که اولین دوره بازیها در آتن برگزار شود. اولین دوره بازیهای المپیک جدید به طور رسمی در 5 آوریل 1896 در حضور 80 هزار تن تماشاگر در آتن آغاز شد. تعداد کشورهای شرکت کننده کمتر از 15 و رشته هایی که به مسابقه گذاشته شد عبارت بود از: دو و میدانی، دوچرخه سواری، شمشیربازی، ژیمناسیک، تنیس، تیراندازی، شنا، وزنه برداری، و کشتی. قایقرانی و پاروزنی نیز جزء برنامه بود که به دلیل نامساعد بودن هوا برگزار نشد و نیز مسابقه و نمایشهایی با اسب در برنامه بازیها وجود داشت. اولین رشته ای که در المپیک اوّل به اجرا درآمد و مدال گرفت، پرش سه گام بود که یک امریکایی با نتیجه 71/13 متر در آن اوّل شد و اولین مدال نقره المپیک را تصاحب کرد. دو تیم دو و میدانی امریکا به طور کلی در بازیهای آتن کلیه مدالهای دو و میدانی را، بجز مدالهای دوی ماراتون و 800 متر و 1500 متر، به دست آورد. در دوی ماراتـون پـیروزی اسـپریدون لوئیـس، دونده یـونانی، هیجان عجـیب و بی مانندی در مردم یونان به وجود آورد. اسپریدون لوئیس دهقانزاده ای بود که خود نیز چوپانی و دهقانی می کرد. وی در زمان گذراندن خدمت سربازی، استعداد و قدرت خوبی در دوهای استقامت از خود نشان داده بود.