خرید ارزان نمونه سوالات تستی درس اول عربی 1 دهم انسانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 3 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

■■ عیّن الاصحّ و الآدقّ فی الترجمه ( 1- 4) « اوجَدَ اللهُ الّذی انعُمُهُ مُنهَمِرَه الشّمسَ فی السّماءِ مِثلَ الشّرَرَه » خدایی که نعمتهایش ریزان است خورشید را در آسمان مانند پاره آتش پدید آورد . خدا که نعمتهای ریزان داده است خورشید را در آسمان مانند اخگر به وجود می آورد . خداوند همان کسی که نعمتش ریزان است در آسمان خورشید را مانند پاره آتش به وجود آورده است . خدا ، کسی که نعمتهای ریزان پدید آورده است خورشید را مانند پاره آتش به وجود آورده است . « سَتَصیرُ الارضُ بالمطرِ بَعدَ اغبِرارٍ خَضِرَه » این زمین بعد از خاک آلود بودن سبز می شود . زمین بعد از غبارآلودگی با باران سرسبز شده است . باران زمین را بعد از غبار آلودگی سبز خواهد گرداند . زمین بعد از غبارآلودگی با باران سبز خواهد شد . « عَلَیکَ انْ تَرحَمَ مَن فِی الارضِ حَتّی یَرحَمکَ اللهُ الّذی ذو حکمهٍ بَالِغهٍ » : بر تو است که به کسی که در زمین است رحمت ببخشی تا خداوند که دارای حکمت کامل است به تو رحمت ببخشد . بر تواست که به کسی که در زمین است رحم کنی تا خداوند که دارای حکمت کامل است به تو رحم کند . تو باید به کسانی که در زمین زندگی می کنند رحم کنی تا خداوند که حکیم و دانا است به تو رحم کند . باید کسی که در زمین است به تو رحم کند تا خداوند که دارای حکمت کامل است به او رحم کند . « زانَ اللهُ تلکَ الشّجَرهَ الّتی قَد نَمَتْ مِن حَبّهٍ بالغُصُونِ النَّضِرَهِ » خداوند آن درخت که از دانه ای رشد می کند را با شاخه تر و تازه زینت داده است . خداوند آن درختی را زینت داد که با شاخه ای تر و تازه رشد کرده است . خداوند آن درخت که از دانه ای رشد کرده است را با شاخه های تر و تازه زینت داد . خداوند درختی که از دانه رشد می کند را با شاخه های تر و تازه زینت می کند . « ربّنا هو الّذی جَهَّزَ الانسانَ بقُوّهٍ مُفتَکِرَه » پروردگار کسی است که به انسان اندیشه ی قوی بخشیده است . پروردگار ما انسان ها را از نیروی تفکّر برخوردار می نماید . پروردگارمان بشر را به نیروی اندیشه مجهّز کرده است . پروردگار ما همان کسی است که انسان را به نیرویی اندیشه مجهّز کرده است . «یَجِبُ عَلی الانسان ان لا یَنظُرَ الی کَثره صلاهِ المومن بَل عَلیهِ ان یَنظُرَ الی صِدقِ الحَدیثِ » بر انسان واجب است که به زیادی نماز مومن ننگرد بلکه باید به راستی گفتار بنگرد . بر هر انسانی واجب است که به نماز زیاد مومن نگاه نکند بلکه باید به سخن درست نگاه کند . انسان نباید به نماز زیاد مومن بنگرد بلکه بر اوست که به سخن درستش بنگرد . بر انسان واجب شده این که به نماز خواندن زیاد مومن نگاه نمی کند بلکه به درستی گفتارش نگاه می کند . عیّن الصحیح للفراغ : کیفَ نَمَت مِن حَبّهٍ وَ کَیفَ صَارَتْ شَجَرَهً : « چگونه از دانه ای ............. ؟ و چگونه به درختی ............ ؟ رشد می کند / تبدیل می شود 2) رشد کرد / تبدیل شد 3) رشد کرده است / تبدیل خواهد شد 4) به وجود آمده / تبدیل شده است عیّن الصحیح : بَقِیَتْ صَدیقَتی احَدَ عَشَرَ یوماً فی السَّفَرِ : دوستم روز یازدهم را در سفر باقی ماند . فی الشّتاءِ نُسافِرُ الی مَشهَدَ لِلمَرّهِ الثّالِثهِ : در زمستان سه بار به مشهد مسافرت می کنیم . مَرقَدُ اربَعَهِ ائِمّهٍ فی البَقِیعِ : مرقد امام چهارم در بقیع است . کَتَبَ اخی ثَلاثَ صَفَحاتٍ مِن دَفتَرِهِ : برادرم سه صفحه از دفترش را نوشت . عیّن الخطا : وَاجعَلْ لی لِسَانَ صِدقٍ فِی الآخَرینَ : و برای من یاد نیکویی در آیندگان قرار ده . رَبّنَا لا تَجعَلْنا مَعَ القَومِ الظَّالِمینَ : پروردگار ما، ما را با قوم ستمگر قرار نمی دهد . یا ایّها الّذینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفعَلُونَ : ای کسانی که ایمان آورده اید چرا می گویید آنچه را که انجام نمی دهید ؟ و اعمَلُوا صَالِحاً انّی بِما تَعمَلُونَ عَلیمٌ : و کار نیکو انجام دهید قطعاً من به آنچه انجام می دهید آگاهم . عیّن المناسبَ عن مَفهوم العباره التالیه : « الکَلامُ کَالدَّواءِ ، قَلیلُهُ یَنفَعُ و کَثیرُهُ قَاتِلٌ » دو صد گفته چون نیم کردار نیست 2) کم گوی و گزیده گوی چون دُر 3) زبان سرخ سر سبز می دهد بر باد 4) تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد . عیّن الخطا عن مفهوم الآیه : « یا ایّها الّذینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفعَلُون » هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد 2) نیم مثقال عمل به زِ صَد خروار سخن 3) عالم بی عمل به چه ماند به زنبور بی عسل 4) دو صد گفته چون نیم کردار نیست عیّن الخطا فی المترادف : ذا = هذه 2) الغَیم = المَطَر 3) ضیاء = نور 4) مجتهد = مُجدّ عیّن الصحیح فی المترادف و المتضادّ : رقَد # نَامَ 2) راسِب = مُجتهد 4) غَالیه # رخیصَه 4) بیع = شِراء عیّن ما لیس فیه المتضادّ : الدُّرَرُ مِن الآحجارِ الجَمیلَهِ الغَالیه 2) الکَلامُ کَالدَّواءِ ، قَلیلُهُ یَنفَعُ و کَثیرُهُ قَاتِلٌ 3) اذا مَلَکَ الاراذِلُ هَلَکَ الافاضِلُ 4) ما تَزرَع فی الدّنیَا تَحصُد فی الآخِرَهِ . عیّن الصّحیح : الفُستانُ مِن المَلابسِ الرّجالیّه . 2) الشّمسُ ضِیاوُهُ مِن نَفسِهِ و جَذوَتُها مُستَعِرَه 3) الغیمُ ما یَنزِلُ مِنَ المَطَرِ 4) الفریضهُ هی مَا لا یَجبُ ان تَعمَلَه ما هُو الصّحیح عن هذه العِبارَه : « ما یَنزِلُ مِنَ الغَیمِ » المطر 2) السّحاب 3) البخار المُتراکم 4) جَذوه عیّن الخطا فی الجمع : نَجمه ← انجُم 2) دُرّ ← دُرَر افضَل ← افاضل 4) عدو ← عُدوان عیّن الصحیح لسوال « هَل سَافَرتَ الی ایران » : لا مَع الاسَفِ لا نُسافِرُ 2) نَعَم سَافَرنا مَرّتینِ 3) لا ما سافَرتُ حَتّی الآنَ 4) نَعَم تُسافِرُ فی هذا الشّهرِ عیّن المتکلّم الوحده : مَن زَرَعَ العُدوانَ حَصَدَ الخُسرانَ 2) اُنظُرْ الی مَا قَالَ و لا تَنظُرْ الی من قالَ 3) ابحَثُ عَنِ الّذی اوجَدَ الشَّمسَ 4) مَن انزَلَ المَطَرَ مِنَ الغَیمِ . عیّن الفعلَ الّذی یَختَلفُ فی صّیغهِ الفعل : ربّنا لا تَجعَلْنَا مَعَ القَومِ الظّالِمینَ 2) اِعمَلْ لِآخِرَتکَ کَانّکَ تَمُوتُ غَداً 3) هَل سَافَرتَ الی مَشهدَ حتّی الآنَ 4) قَولُ « لا اعلَمُ » نصفُ العِلمِ . عیّن الجمع السّالم للمونّث : هولاء فَائِزاتٌ فی دُرُوسِهِم . 2) تلکَ ابیَاتٌ لِشاعِرٍ مَعروفٍ . 3) هَاتانِ الزّجاجَتانِ رَخیصَتانِ . 4) اولئکَ الصّالِحونَ یَعمَلونَ بجِدٍّ . عین الامر من « تَجعَلنَ ، تَعمَلونَ ، تَنظُرینَ » : اِجعَلْ ، اِعمَلُوا ، اُنظُری 2) اِجعَلنَ ، اِعمَلُوا ، انظُرینَ 3) اِجعَلنَ ، اِعمَلْ ، اُنظُرْ 4) اِجعَلنَ ، اِعمَلُوا ، اُنظُری عیّن الصّحیح للفَراغ : « .......... قَدَروا عَلی عَدوّ........... فی الحربِ » : انتُم / کُم 2) انتَ / کَ 3) هُنّ / هُنّ 4) هُم / هُم عیّن الصحیح : زَمیلاتُنا النّاجح 2) عبادکَ الصّالِح 3) صَدیقُک الشّاعِر 4) مُعَلّمنا الصّادقونَ ما هو الصّحیح للفراغات : « انتِ ............ فی المَزرعهِ و تُسَاعِدینَ مَعَ اُﺨﺘ......... والِدڍ........... » تَعمَلُ ، کِ ، هُما 2) تَعمَلینَ ، کِ ، کُما 3) تَعملُ ، کِ ، کُما 4) تَعمَلنَ ، کَ ، کُنَّ