خرید ارزان نگاهی به داستان رستم و سهراب و عملکرد قهرمانان آن

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 12 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

نگاهی به داستان رستم و سهراب و عملکرد قهرمانان آن خلاصه داستان: روزی رستم « غمی بد دلش ساز نخجیر کرد.» از مرز گذشت، وارد خاک توران شد، گوری شکار و بریان کرد و بخورد و بخفت. سواران تورانی رخش را در دشت دیده به بند کردند. رستم بیدار که شد در جستجوی رخش به سوی سمنگان رفت. شاه سمنگان او را به سرایش مهمان کرد و وعده داد که رخش را می یابد. نیمه شب تهمینه دختر شاه سمنگان که وصف دلاوری های رستم را شنیده بود، خود را به خوابگاه رستم رساند و عشق خود را به او ابراز کرد و گفت آرزو دارد فرزندی از رستم داشته باشد. زمانی که رستم تهمینه را ترک می کرد، مهره ای به او داد تا در آینده موجب شناسایی فرزند رستم گردد. نه ماه بعد تهمینه پسری به دنیا آورد. « ورا نام تهمینه سهراب کرد.» سهراب همچون پدر موجودی استثنایی بود. در سه سالگی چوگان می آموزد؛ در پنج سالگی تیر و کمان و در ده سالگی کسی هماورد او نبود زمانی که سهراب دانست پدرش رستم است، تصمیم گرفت به ایران رفته، کیکاووس را برکنار و رستم را به جای او بنشاند. سپس به توران تاخته و خود به جای افراسیاب بر تخت بنشیند. «چو رستم پدر باشد و من پسر، نباید به گیتی کسی تاجور» سهراب سپاهی فراهم کرد. افراسیاب چون شنید سهراب تازه جوان می خواهد به جنگ کیکاووس رود، سپاه بزرگی به سرکردگی هومان و بارمان همراه با هدایای بسیار نزد سهراب فرستاد و به دو سردار خود سفارش کرد تا مانع شناسایی پدر و پسر شوند و پس از آن که رستم به دست سهراب کشته شد، سهراب را نیز در خواب از پا درآورند. سهراب به ایران حمله می کند. نگهبان دژ سپید در ناحیه مرزی، هجیر، با سهراب می جنگد و اسیر می شود. سپس گردآفرید دختر دلیر ایرانی با سهراب می جنگد. پس از جنگی سخت، سهراب می فهمد او دختر است و دلباخته او می شود اما گردآفرید با حیله به داخل دژ می رود، همراه ساکنان آن جا، دژ را ترک و برای کیکاووس پیام می فرستند که سپاه توران به سرکردگی تازه جوانی به ایران حمله و دژ سپید را گرفته است. نامه که به کیکاووس می رسد، هراسان گیو را به زابل می فرستد تا رستم را برای نبرد با این یل جوان فرابخواند. گیو وصف سهراب را که می گوید، رستم خیره می ماند. سه روز با گیو به شادخواری می پردازد و پس از آن به درگاه شاه می رود. کیکاووس که از تاخیر رستم خشمگین است، دستور می دهد رستم و گیو را بر دار کنند. رستم با خشم درگاه را ترک می کند و می گوید اگر راست می گویی دشمنی را که دم دروازه است بر دار کن. کیکاووس که پشیمان شده، گودرز را از پی رستم می فرستد و او با تدبیر رستم را باز می گرداند. سپاه ایران و توران در برابر هم صف آرایی می کنند. شب رستم با لباس تورانیان به میان آن ها رفته و سهراب را از نزدیک می بیند. هنگام بازگشت، زند را که ممکن بود پدر و پسر را به هم بشناساند، ناخواسته می کشد. روز بعد سهراب از هجیر می خواهد رستم را به او نشان دهد اما هجیر از ترس آن که رستم به دست این سردار تورانی کشته شود، رستم را نمی شناساند. جنگ تن به تن مابین رستم و سهراب در می گیرند. دو پهلوان تمام روز با نیزه و سنان و شمشیر و عمود گران به جنگ پرداختند. سپس با تیر و کمان به جنگ هم رفتند و زمانی که هر دو از شکست حریف درمانده شدند، هر کدام به سپاه دیگری حمله و بسیاری از ایرانیان و تورانیان را به خاک افکندند. پس از چندی به خود آمدند و جنگ تن به تن را به روز دیگر موکول کردند. شب رستم به برادرش زواره وصیت کرد و سهراب از هومان پرسید آیا پهلوانی که امروز با او جنگیدم رستم نبود که هومان همان طور که افراسیاب از او خواسته بود، رستم را به او نشناساند. روز دیگر دو پهلوان کشتی گرفتند. پس از چندی سهراب رستم را بر زمین زد و تا خواست سرش را با خنجر از تن جدا کند، رستم گفت در آئین ما کشتن در نخستین نبرد رسم نیست. سهراب او را رها کرد. بار دیگر رستم و سهراب به کشتی گرفتن پرداختند و این بار رستم سهراب را بر زمین زد و با خنجر پهلوی او را درید. سهراب گفت کسی پیدا خواهد شد تا به رستم خبر ببرد که تو فرزند او را کشته ای. آن وقت اگر ماهی شوی و به دریا بروی یا ستاره در آسمان، رستم ترا خواهد یافت و به کین پسر ترا خواهد کشت. رستم از هوش رفت (مبهوت شد!؟) و چون به خود آمد، از او پرسید چه نشانه ای از رستم داری؟ سهراب بازو بندش را با همان مهره به رستم نشان داد. رستم خواست خود را بکشد که بزرگان نگذاشتند. سهراب از او خواست از سواران توران کسی را هلاک نکنند که پذیرفته شد. رستم به یاد نوشدارو افتاد و کسی را نزد کیکاووس فرستاد تا اگر اندکی از نیکویی های او را به یاد می آورد، نوشدارو را برای درمان فرزندش سهراب بفرستد. کیکاووس از ترس آن که با زنده ماندن سهراب پدر و پسر او را از تخت به زیر آورند، از دادن نوشدارو خودداری کرد و بدینسان سهراب بمرد. عملکرد قهرمانان داستان: تهمینه: صداقت و شجاعت تهمینه در ابراز عشق به رستم حتی در مقیاس زمان حاضر بی همتاست. تهمینه بی باکانه در عشق ورزی پیش قدم می شود و سپس ترسان می خواهد سهراب را برای خود نگه دارد. تهمینه از طرفی همه آداب سواری و رزم و بزم را به سهراب می آموزد و با پرورش توانایی های او، او را کاملا مشابه پدر تربیت می کند و از طرفی نام پدر را مخفی نگاه می دارد. این دوگانگی رفتار فقط از زنی عاشق در ناحیه مرزی بین دو دشمن، می تواند سر زند. تهمینه، زنی در سمنگان ، مرز ایران و توران، که بارها شاهد جنگ های دو کشور بوده، می پندارد اگر افراسیاب بداند سهراب فرزند رستم است، از خشمی که به رستم دارد، به فرزندش آسیب خواهد رساند و از آن سو اگر رستم بداند که چنین فرزندی دارد، سهراب را نزد خود خواهد خواند و او باز هم تنها خواهد ماند؛ غافل از آن که افراسیاب به آسانی پی به اصل سهراب می برد و او را تقویت می کند و به جنگ پدر می فرستد و از آن سو رستم پسر را نمی شناسد و او را از پا درمی آورد. تهمینه می بایست سهراب را از لشکرکشی به ایران منصرف می کرد. می بایست به او هشدار می داد فریب افراسیاب را نخورد. می بایست او را از پذیرفتن هدایای افراسیاب بر حذر می داشت. می بایست به او می گفت وقتی افراسیاب سپاهی کلان در اختیار او می گذارد، هدفی دارد و شایسته نیست سهراب آلت دست افراسیاب شود. در نهایت می توانست خودش هم همراه پسرش حرکت کند تا مانع از وقوع آن چه پیش آمد، بشود. تهمینه به شکلی سهمگین برای آن چه می بایست انجام می داد و نداد، تنبیه شد. هجیر: شجاع و از خود گذشته است. عملکرد هجیر نشان دهنده آن است که سهراب را قوی تر از رستم می داند. اگر هجیر سهراب را فریب می دهد و از جان خود می گذرد و رستم را به او نمی شناساند، از آن روست که می خواهد به رستم گزندی نرسد و ایران پشت و پناه خود را از دست ندهد. گردآفرید: نمونه یک زن شجاع و زیرک است. او سهراب، سرکرده سپاه توران را فریب می دهد و به داخل دژ می گریزد. او رستم را پشت و پناه ایران می داند. گژدهم: فرمانده دژ سپید در نامه ای به کیکاووس سهراب را در میان تورانیانی که تا آن زمان دیده بی همتا معرفی و خطر او را به طور جدی گوشزد می کند. افراسیاب: افراسیاب گویی منتظر بوده سهراب ببالد، تا او را به جنگ پدر بفرستد. همین که می شنود سهراب می خواهد به ایران حمله کند، «خوش آمدش، خندید و شادی نمود.» با دادن هدایای بسیار، اسب و استر و جواهر و فرستادن سپاهی بزرگ به سرکردگی هومان و بارمان، سهراب را زیر نظر و در مسیری قرار می دهد که خود می خواهد. در نهایت به دو سردارش گوشزد می کند مانع شناسایی پدر و پسر شوند و پس از کشته شدن رستم به دست سهراب، در خواب بر او بتازند و سهراب را نیز از پا در آورند. افراسیاب سهراب را قوی تر از رستم اما همچنان رستم را دشمن اصلی خود می داند. آن چه افراسیاب انجام می دهد، کاری است که از دشمن انتظار می رود. سهراب: زمانی که می فهمد فرزند رستم است، هیجان زده می شود و فکر می کند با بودن پدر و پسری چون او و رستم، «نباید به گیتی کسی تاجور» می خواهد با لشکرکشی به ایران کیکاووس را بر کنار و رستم را بر تخت بنشاند و سپس به توران تاخته، افراسیاب را سرنگون و خود بر تخت افراسیاب نشیند. سهراب فکر می کند می تواند به همین سادگی دنیا را به مسیری دیگر اندازد و از روی سر دیگرانی که عمرها بر سر آبادانی و پراکندن عدل و داد گذاشته اند، بپرد. وارد این مقوله که حکومت فرهیختگان و پهلوانان چگونه به امکانات بشر برای سعادت و نیکبختی خواهد افزود، و یا اساساً امکان پذیر است یا نه، نمی شوم؛ اما این که سهراب نوجوان بی گفتگو با پدری جهان پهلوان، بی هیچ تماسی با او، برای او تصمیم گیری کند و پندار خامش را بی فراهم کردن تمهیدات لازم، عملی کند؛ حداقل، دست کم گرفتن رستم است و تنها از بی تجربگی ناشی می شود. فراموش نکنیم که برخی از پهلوانان شاهنامه، همچون زال و رستم می توانسته اند تاج بر سر نهند و شاه ایران شوند؛ اما ترجیح داده اند پهلوان باقی بمانند. پشت و پناه مردم، شاهان و سرزمین شان باشند و هر زمان فر‏‏ّه ایزدی از شاهی، با خارج شدن از مسیر داد و دهش، گسست، شاهی دادگر بیابند. در سراسر شاهنامه مهم ترین وظیفه پهلوانان غیر از دفاع از سرزمین شان، نظارت بر کار شاهان است؛ مهار خودکامگی؛ نصیحت شاهان و در صورت لزوم تنبیه آن ها و این همه امکان را با اثبات غمخواری و از خودگذشتگی کسب کرده اند. هر زمان لازم بوده از هیچ کوششی برای یاری رساندن به مردم و سرزمینشان فروگذار نکرده اند. برخی آرزوی سهراب را «آرمانی والا» دانسته اند که سهراب سرش را در راه آن بر باد می دهد. سهراب برای عملی کردن این «آرمان والا» ی خود، با پذیرفتن اسلحه و مهمات و نفرات و سرمایه از افراسیاب، اجازه می دهد افراسیاب او را راه ببرد. هومان و بارمان به ظاهر زیر فرمان او هستند اما افراسیاب به وسیله آن دو، برنامه مهار این پیلتن نوجوان و انداختن او را به مسیری دلخواه پیاده می کند. سهراب با دیدن سپاه توران «سپه دید چندان، دلش گشت شاد» و پذیرفتن خلعت شهریار توران، نه خود دانست و نه کسی به او گفت که این کار با آرمان او همخوانی ندارد. چنین برنامه اجرایی برای آن «آرمان والا» تنها از جوان ناپخته و سرد و گرم روزگار نچشیده و به تعبیر فردوسی «نارسیده ترنج» ی چون سهراب بر می آمد و در کمال تعجب مورد استقبال مردان سرد و گرم روزگار چشیده دوران ما قرار می گیرد. کار استقبال از این آرمان خواه نوجوان به آن جا می رسد که رستم را نماینده و حافظ نظم کهنه و پوسیده می دانند که آرمان خواهی فرزند را بر نتابیده و آگاهانه دست به فرزندکشی زده است. سهراب هجیر را امان می دهد و نمی کشد. هم از آن رو که او را هماورد خود نمی داند و هم از آن رو که می خواهد در شناسایی رستم او را یاری دهد. سهراب گردآفرید را هم نمی کشد هم از آن رو که او هماورد واقعی اش نیست و هم دلباخته اش شده. اولین زشتکاری سهراب تاراج حول و حوش دژ سپید است پس از آگاهی بر آن که گردآفرید فریبش داده.