خرید ارزان نقش مجلس چهاردهم قانون گذاری (1324-1322 ش)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 8 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

نقش مجلس چهاردهم قانون گذاری (1324-1322 ش) فهرست مطالب عنوان صفحه 1- مقدمه 2 2- افتتاح دوره ی چهاردم قانون گذاری 3 3- مقدمات آمادگی و رسمیت مجلس 5 4- زندگی سید محمد صادق طباطبایی 7 5- وقایع و قوانین مهم وضع شده در دوره ی چهاردم 10 6- فراکسیونهای مجلس چهاردم 14 7- نقش مجلس در زمان جنگ 14 8- عدم تهدید دوره ی چهاردم و ابراز تمایل به قوام السلطنه 15 9- منابع 17 مقدمه: مجلس 14 قاعدتا نخستین تجربه ی ملت ایران بعد از دوره ی دیکتاتوری در یک انتخابات نسبتا آزاد بود و به دلایل فراوان و ازجمله: حضور ارتش بیگانه در مملکت و استقرار حکومت نظامی و دخالت ارتش و دربار و سردمداران رژیم گذشته برسیاست عمومی مملکت و بالاخره عدم تشکل و در راس همه ی آنها بی اطلاعی و بی سوادی اکثریت مردم از آزادی و مشروطیت امکان اینکه نمایندگی در مفهوم حقیقی آن از طرف مردم راهی مجلس شوند پیدا نشد و جز تنی چند، بقیه از همان بافت و همان وکلای دوره ی رضاشاهی و فئودالها و سرمایه داران بودند ولی وجود همان چند نفری که در طول حکومت رضاخان خانه نشین بودند و حالا وارد صحنه سیاست می شدند موجب تحولات و بیان مطالب و افشاگریهایی شد که هم نشان دهنده حوادث و ماجراهای گذشته و هم نمایان گر راهی بود که می رفت در آینده محور تحولات مملکت بر آن قرار گیرد. تنها فرقی که این مجلس با مجالس دوره ی رضاشاهی داشت این بود که: در آن مجالس در اطاعت از اوامر دیکتاتور وحدت نظر و رایی بود ولی در مجلس چهاردهم چنان تشقت و تفرقه وجود داشت که حتی در شرایط بسیار سخت و طاقت فرسا برای ملت که نیروی بیگانه سراسر کشور را در اشغال داشت مجلسیان به جای توجه به حال مردم سرگرم زد و خورد و تسویه حسابهای گذشته و بند و بست برای آوردن و بردن کابینه ها در جهت تامین منافع خویش بودند. از مجموع 128 نماینده که این مجلس داشت عده ی کثیری برای اولین بار انتخاب شده بودند که نمایندگان عضو حزب توده از آن مجلس بودند. مجلس 14 بیشتر عمر خود را با تشنجات داخلی ناشی از اختلاف عقیده و عدم تجانس و همچنین تحریکات دولتهای خارجی گذرانید. عمر مجلس 14 در روز 21 اسفند سال 1324 به سر آمد و سید محمد صادق طباطبایی در تمام دوران فترت (در مدت بین افتتاح مجلس 14 و افتتاح مجلس 15) ریاست اداری مجلس را به عهده داشت. افتتاح دوره ی چهاردهم قانون گذاری چهاردهمین دوره ی قانون گذاری بر خلاف برنامه ی پیش بینی شده و با مدتی تاخیر در تاریخ 6 اسفند ماه 1322 شمسی افتتاح و تاریخ رسمیت آن 21 اسفند بود. در گشایش این دوره از مجلس شورای ملی شاه بیاناتی به شرح زیر ایراد نمود: از اینکه دوره ی تقنینیه ی گذشته توفیق یافته است وظایف خود را در رشته ی قانون گذاری انجام داده و قوانین مهمه که موثر در بهبود شئون سیاسی و مالی و اقتصادی کشور است تصویب نماید. خاطر ما قرین خشنودی است. مخصوصا نهایت خرسندی را داریم از اینکه با انعقاد پیمان 3 گانه و اعلان جنگ دولت ما بر علیه دولت آلمان که مورد تصویب و حسن استقبال مجلس و قاطبه ی ملت ما واقع شد. سیاست خارجی ما براساس متین و احترام متقابل حقوق یکدیگر برقرار گردید. متاسفانه اگر چه هنوز جهان در آتش جنگ می سوزد و ملل گیتی جهان منجمله کشور ما به مصائب و آلام آن گرفتار هستند ولی در نتیجه ی کوشش ها و فداکاریهای فوق العاده ی متفقین ما و قربانی هایی که در راه حفظ تمدن و سعادت بشر داده شه است. قرائن و امارات موجوده و فتوحات و پیشرفتهای بزرگ نیروی متفقین نوید می دهد که به زودی این جنگ جهان سوز و بار دیگر پرچم صلح و صفا بر عالم سایه افکن خواهد شد. می خواهیم بدانیم تحلیلی که مقدمتا بر ائتلافهای طبقاتی تمرکز دارد چگونه می تواند با مواردی از جنبش های اجتماعی با انگیزه های قومی، ملیتی و نارضایتیهای منطقه ای برخورد کند. در روز 21 آذر 1324 مجلس ایالتی منتخب مردم آذربایجان به رهبری فرقه ی دموکرات آذربایجان و در راس آن جعفرپیشه وری «حکومت خود مختار آذربایجان» را در تبریز اعلام کرد. گویش محلی یعنی ترکی آذری زبان رسمی اعلام شد و برابری حقوق همه ی مردم آذربایجان مورد تاکید قرار گرفت. روز 26 آذر 1324 جماعتی از مردم به ساختمان دادگستری شهر مهاباد کردستان حمله بردند. نشان رسمی دولتی نمای ساختمان را به گلوله بستند و پرچم کردستان را بر بالای ساختمان برافراشتند. روز 2 بهمن 1324 قاضی محمد رجل سرشناس کردستان از خانواده ی زمین داران و قاضیان جمهوری خود مختار کردستان را در مهاباد اعلام کرد. در هر مورد نیروهای ایرانی نتوانستند کاری انجام دهند زیرا حضور 30 هزار سرباز شوروی که هنوز منطقه را ترک نکرده بودند مانع از ورود قوای ایرانی به مناطق فوق شدند. در بهمن و اسفند 1324 در تهران احمد قوام بار دیگر به نخست وزیری رسید. مجلس به رغم اعتراض های شاه به قوام به عنوان کسی که می تواند شورویها را از ایران بیرون کند رای اعتماد داد. قوام به مسکو رفت و با مقامهای شوروی مذاکره کرد و در اسفند و فروردین یعنی آخرین روز عمر مجلس چهاردهم به تهران بازگشت. حزب توده با برپایی تظاهراتی مانع از آن شد که مجلس رای کافی برای تمدید دوره ی تصدی خویش کسب کند. مجلس بدین ترتیب منحل شد و تا نیمه های سال 1320 شمسی که مجلس 15 تشکیل می شد نقشی در رویدادها نداشت. مقدمات آمادگی و رسمیت مجلس: اولین جلسه ی دوره چهاردهم مجلس شورای ملی روز شنبه 6 اسفند ماه سال 1322 به ریاست سنی آقای اسکندر مقدم تشکیل گردید. ابتدا رئیس سنی جلسه در رابطه با گشایش مجلس بیاناتی ایراد نمود پس از بیانات ریاست سنی نسبت به تعیین هیئت رئیسه موقت اخذ رای به عمل آمد و در نتیجه آقای محمد تقی اسعد به ریاست موقت انتخاب شده، در پی تصویب اعتبارنامه نمایندگی اکثر نمایندگان و با توجه به نظام نامه ی داخلی مجلس نسبت به انتخاب رئیس و نواب دائمی اخذ رای به عمل آمد و آقای سید محمدصادق طباطبایی به عنوان رئیس مجلس و آقایان هامش ملک مدنی و امیر تیمورکلامی به عنوان نواب دائمی انتخاب شدند. سید محمد صادق طباطبایی در کار معلمی: سید محمد (پدر محمد صادق طباطبایی) در سال 1317 ق مدرسه اسلامی را در طهران تاسیس کرد به این منظور که مردم را به مدارس جدید ترغیب کند که مدیریت و سرپرستی مدرسه با سید محمد صادق بود که او پس از چند سال رسما ریاست مدرسه را به عهده گرفت. تلاشهای سیاسی: از سال 1323 سید محمد صادق که سری پر شور داشت در مبارزه سیاسی دستیار پدر بود و هنگامی که انجمنهای سیاسی مخفی و آشکارا در هر سوی طهران تشکیل می شد سید محمد صادق دو انجمن به نام «انجمن کتابخانه» و «انجمن مخفی» به وجود آورد و در راه استقرار مشروطه به کوشش های پرارجی دست زد در واقعه مهاجرت روحانیت به حضرت عبدالعظیم و کوچیدن به قم همراه پدر بود و چند بار برای ملاقات با دولتیان و پناهندگان سفارت انگلیست از طرف پدر ماموریت یافت. مدیر روزنامه مجلس: پس از استقرار مشروطه حاج میرزا یحیی دولت آبادی به صدر بر آمد که امتیاز روزنامه ای به اسم «روزنامه مجلس» را از دولت بگیرد برای این کار به مشیرالدوله صدر اعظم مراجعه کرد و از او قول گرفت، میرزا محسن داماد بهبهانی از این کار مطلع شد و موضوع را با سید محمد صادق در میان گذاشت. سید محمد صادق که خود در اندیشه روزنامه نگاری بود به او گفت: «امتیاز روزنامه مجلس را برای خودت بگیر و با من شرکت کن. چرا باید حاج میرزا یحیی این کار بزرگ و دخل هنگفت را ببرد؟» این روزنامه قریب 2 سال با اسلوب خاص انتشار می یافت و برای سید محمد صادق درآمدی داشت و تا زمان روزنامه مجلس به صورت یک اداره کوچک منظم در آمده بود. تبعید: پس از بمباران مجلس سید محمد صادق هم محکوم به تبعید از ایران شده بود، قریب 10 ماه در کشورهای آلمان اتریش و فرانسه و ایتالیا و انگلستان و سوییس بیامت می کرد و قبل از پایان دوران یک ساله تبعید به ایران بازگشت و عازم مشهد گردیده و فعالیتهای خود را از نوآغاز کرد و در انجمن ایالتی که با سعی آقازاده خراسانی و سید محمد (پدرش) دوباره تشکیل شده بود کوشید و به تقویت کمیته مجاهدین پرداخت. بازگشت به تهران: پس از خلع محمد علی شاه و استقرار مشروطه دوم سید محمد صادق به اتفاق پدر به طهران آمد و به سابقه آزادی خواهی در انتخابات دوره دوم به وکالت اهالی مشهد برگزیده شد و حزب «اجتماعیون اعتدالیون» را تاسیس کرد. چندی پس از بسته شدن مجلس دوم و محدود شدن تلاشهای سیاسی او از کسانی بود که برای گشودن مجلس و اعاده حکومت پارلمانی می کوشید و در انتخابات دوره سوم به وکالت اهالی طهران برگزیده شد. ریاست مجلس چهاردهم: مجلس چهاردهم با قیافه تازه ای از ششم اسفند 1322 تشکیل شد، نخستین برخورد مهم افکار در مجلس در روز 16 اسفند با اعتراض دکتر محمد مصدق نماینده اول تهران به اعتبارنامه سید ضیاء الدین طباطبایی نماینده یزد آغاز شد. با اعتبار نامه سیدضیاء الدین نمایندگان حزب توده هم مخالف بودند ولی دکتر مصدق مطابق توضیحی که در مجلس را و برای تبرای از همبستگی با حزب توده طرح مخالفت با اعتبار نامه سید ضیاءالدین را مشروط به استرداد مخالفت نمایندگان حزب توده نمود و آنها هم مخالفت خود را پس گرفتند. در چندین جلسه پر تشنج و پر حرارت دکتر مصدق اتهامات و جرائم سیاسی بیار به سید ضیاء الدین نسبت داد و از همکاریهای او با تقامات خارجی سخن راند سید ضیاء هم به رژتی پاسخهایی داد که بیشتر جنبه تعرض داشت. عاقبت برای تصویب اعتبارنامه سید ضیاء با رای مخفی رای گرفته شد 57 موافق و 28 مخالف داشت و نتیجتا اعتبارنامه او تصویب شد. دوره چهاردهم یکی از ادوار پر تشنج مجلس بود و در عین حال مجلس قدرت حکومت را در دست داشت و بر دولتها مسلط بود، سید محمد صادق بر چنین مجلسی ریاست داشت و با آنکه باطنا متمایل با اکثریت بود در ظاهر بی طرفی خود را حفظ می کرد و خود به تاسیس حزب مردم و کفک به روزنامه صدای مردم که ارگان حزب بود همت گماشت. انتخابات دوره 16: پس از پایان دوره 16 مجلس طباطبایی به سناتوری دوره دوم مجلس سنا منتخب گردید و 4 سال در این مقام بود و از سال 1337 طباطبایی قدرت کار نداشت و خانه نشین شد و در خانه پدری خود در سنگلج با قناعت و عزت نفس روزگار می گذراند و با دوستان می نشست و به مباحث سیاسی و ادبی سرگرم می شد تا در سوم دی ماه 1340 پس از یک کسالت چند ماهه درگذشت و در آرامگاه خانوادگی خود در حضرت عبدالعظیم مدفون گردید. وقایع و قوانین مهم وضع شده در دوره چهاردهم: از جمله وقایع مهمی که در این دوره مجلس روی داد و اقداماتی که مجلس و دولت در برابر آن انجام دادند غایله آذربایجان و قیام سید جعفر پیشه وری از نمایندگان آذربایجان بود که پس از رد شدن اعتبار نامه اش در مجلس شورای ملی به آذربایجان رفت و در آنجا فرقه دمکرات را تشکیل داد و در آذرماه 1324 ش حکومت خود مختاری را با پشتیبانی دولت اتحاد جماهیر شوروی اعلام کرد. در کردستان نیز کردها به سرکردگی قاضی محمد اعلام استقلال کردند. پیشه وری با تشکیل کنگره ای ملی به نام مجلس موسسان و تنظیم نظام نامه خاص که به تصدیق اعضای کنگره ملی رسیده بود برای تشکیل حکومت خود مختاری براساس دمکراسی به تشکیل مجلس ملی آذربایجان پرداخت. دولت عده ای از نیروهای انتظامی را برای برقراری امنیت در نواحی آذربایجان تجهیز کرد ولی ارتش شوروی مانع شد که قوای مزبور را از شریف آباد قزوین جلوتر بروند. به موجب تقاضای دولت ایران مبنی بر خارج شدن ارتش خارجی از ایران دولت آمریکا در آبان ماه 1324 ش و دولت انگلیس در اسفند ماه 1324 ش نیروهای خود را از ایران خارج کردند ولی نیروهای دولت روسیه شوروی برخلاف قرارداد 3 جانبه کنفرانس تهران، ایران را ترک نگفتند. نماینده ایران در سازمان ملل متحد در تاریخ 29 دی ماه 1324 به موجب اصل 35 منشور ملل متحد از سازمان ملل تقاضا کرد که شوروی امنیت به قضیه ایران و شوروی رسیدگی کند. شورای امنیت نیز در تاریخ 11 بهمن 1324 قطعنامه ای صادر و به ایران و شوروی توصیه کرد که برای رفع اختلاف مذاکرات مستقیم را با یکدیگر شروع کنند و شورای امنیت را در جریان بگذارند. قوام السلطنه نخست وزیر وقت برای انجام گرفتن مذاکرات مستقیم با دولت شوروی به آن کشور مسافرت کرد و چون با پیشنهاد 6 ماده ای آن دولت مبنی بر به رسمیت شناختن خود مختاری آذربایجان از طرف دولت ایران و امتیاز تاسیس شرکت مختلط نفت ایران و شوروی برای استخراج نفت شمال و جز اینها موافقت حاصل نشد. هیات نمایندگان ایران پس از تسلیم اعتراض نامه به دولت شوروی به ایران بازگشت. پس از بازگشت هیات نمایندگی ایران حزب توده و جراید طرفدار آن در ضمن تبلیغات دامنه دار خود دولت را به قبول پیشنهادهای دولت اتحاد جماهیر شوروی ترغیب و مردم را مرعوب می ساخت. دولت ایران شکایت مجدد خود را در مورد مداخله اجانب در امور داخل ایران در تاریخ 17 مارس 1946 به شورای امنیت داد. در نهایت با اکثریت 9 رای موافق در مقابل 2 رای ممتنع تصمیم گرفت قضیه ایران در دستور شوری باقی بماند. اما در نهایت در تاریخ 15 فروردین ماه 1325 ش در ایام فترت موافقت نامه ای بین قوام السلطنه نخست وزیر وقت و سادچیکف سفیر شوروی در 3 بند امضا شد. 1) تخلیه ایران از قوای شوروی 2) قرار ایجاد یک شرکت مختلف نفت ایران و شوروی که شرایت مندرج آن از تاریخ 24 مارس تا انقضای 7 ماه برای تصویب مجلس 15 پیشنهاد شد. 3) در این موافقتنامه مساله آذربایجان به صورت اتحاد رویه مسالمت آمیز از طرف دولت ایران نسبت به اهالی آذربایجان و مداخله نکردن دولت اتحاد جماهیر شوروی در سرکوب حکومت خودمختاری پیشه وری پیش بینی شده بود.