خرید ارزان مبانی نظری تناسب ایات

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 53 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

مبانی نظری تناسب ایات بخش دوم: پیشینه پژوهشها و آراء علما در مورد تناسب: 45 فصل اول: سده های اول تا پنجم 46 فصل دوم: سده های ششم تا نهم 52 فصل سوم: سده های دهم تا چهاردهم 62 فصل چهارم: علمای معاصر 70 فصل پنجم: مستشرقین 74 بخش سوم: پژوهشهای موردی آیات 78 فصل اول: سوره بقره آیات 39-30 79 فصل دوم: سوره آل عمران آیات 61-33 92 فصل سوم: سوره نساء آیات 88-80 103 نتیجه گیری: 112 فهرست منابع 115 فصل اول: سده های اول تا پنجم در این فصل برآنیم، تا با نظرات علما و دانشمندان اسلامی و نیز برخی مستشرقان را در خصوص «تناسب آیات» جمع آوری کنیم، در این بخش نظرات صاحبنظران مربوط به قرن اول تا پنجم را بررسی می کنیم، در بخش دوم، علمای قرن ششم تا نهم، در بخش سوم اندیشمندان قرون دهم تا سیزدهم در بخش چهارم، علمای معاصر و در نهایت در بخش پنجم نظرات مستشرقان را خواهیم آورد. بررسی های انجام شده نشان می دهد (نخستین کسی که به بررسی علم مناسبت پراخت، شیخ ابوبکر نیشابوری بوده که در هر مجلس درسش که قرآن خوانده می شد، می پرسید چرا این آیه در کنار آن دیگری قرار گرفته؟ و چه حکمتی دارد که این سوره جنب آن سوره دیگر نهاده شده؟ بر علمای بغداد به خاطر اینکه علم مناسبت را نمی دانستند، عیب می گرفت)1 و دومین کتاب در این زمینه کتاب «البرهان فی مناسبه ترتیب سورالقرآن» نوشته ابوجعفر ابن زبیر می باشد، و سیوطی معتقد است سومین کتاب را در این زمینه خود وی تالیف کرده و نام آنرا «تناسق الدرر فی تناسب السور» نهاده و می گوید یکی از هم عصرانش نیز به نام عمر البقاعی کتابی به نام «نظم الدرر فی تناسب الای و السور» نگاشته. همانطور که ملاحظه می شود، غالب تالیفات در این زمینه از قرن هفتم و هشتم آغاز شده و اثری از پیش از این دوران در دست نمی باشد، البته از زمان ائمه معصومین (ع) آثاری به ما رسیده که بر وجود تناسب و یکپارچگی آیات دلالت می کند، هرچند که به طور واضح سخنی از «تناسب» به میان نیامده است. ولی (حضرت رسول اکرم (ص) نخستین مفسر قرآن کریم است و مسلمانان صدر اول‏‏، هرگاه در فهم آیات دچار اشکال می شدند، معنی درست را نزد وی باز می یافتند همو اهل بیت (ع) را با قرآن برابرنهاده و از این رهگذر، امت اسلامی را به کسب معارف قرآن از آنان رهنمون می شد. امام علی ابن ابیطالب (ع) در این بین جایگاهی ویژه داشته و با آموخته هایی که از مقام رسالت فرا چنگ آورده بود، دانا ترین مردم به قرآن و وحی آسمانی بوده است دیگر ائمه هدی (ع) نیز به فراخور درک جستجوگرانی که با آنان سوالاتی را در میان نهاده اند ، نظرات ارزنده ای در تبیین مقاصد آیات ارائه داده اند که در دریافت معنا تکیه گاهی استوار محسوب می شوند. این نظریات و دیدگاههای ارزشمند که در جلوه آثار روایی و حدیثی ظاهر شده اند،گاه در گشودن معنی درست آیات ، بیانگر رهنمودهایی در زمینه توجه به همجواری آنها با دیگر آیات هستند. یحیی بن اکثم، طی نامه ای، سوالاتی را با امام موسی بن جعفر (ع) مطرح ساخته و از محضر وی در خواست نموده است تا بدانها پاسخ گوید: «امام! درباره سخن خدا که فرمود: یوسف پدر و مادر خود را بر تخت نشاند و همه برای او به خاک افتادند چه می توان گفت؟ آیا براستی یعقوب و فرزندانش به یوسف سجده کردند؟ امام فرمودند: سجده یعقوب و فرزندانش به یوسف به خاطر سپاس از خداوند بود که پراکندگی شان را جمع آورده بود. آیا نمی نگری که یوسف (در آیه بعد) در شکرگزاری از خدا گفت: بار پروردگارا تو از پادشاهی نصیبی عطایم نمودی و از تاویل رویا آگاهم ساختی؟» با این توضیح در حقیقت می توان نتیجه گرفت نخستین انگیزه ای که در پیدایش علم تناسب موثر افتاده است، پرده برداری از معنای درست و دقیق آیات است که وجهه عمل عموم تفسیرگویان قرآن کریم قرار دارد). و همچنین در روایتی آمده که (از امام باقر (ع) سئوال کردند که چرا قصر نماز مسافر را واجب می فرمایید، درحالیکه در آیه قرآن آمده است «اذا ضربتم فی الارض فلیس علیکم جناح ان تقصروا من الصلاه» (نساء/101) و کلمه جناح دلالت بر وجوب ندارد، بلکه دلالت بر جواز دارد. حضرت فرمودند: این مطلب به دلیل آیه دیگری از قرآن است که «لاجناح» را به معنای وجوب استعمال کرده است، آنجا که می فرماید: «فمن حج البیت اواعتمر فلا جناح علیه ان یطوف بهما».1 همین تناسب آیات و یکپارچگی متن قرآن است که موجب شده، یک شیوه تفسیری مستقل به نام تفسیر قرآن به قرآن شکل گیرد، بنابراین ریشه تفسیر قرآن به قرآن، تناسب و هماهنگی میان اجزاء این کلام آسمانی است؛ چنانکه در زمان ائمه (ع) نیز این شیوه مرسوم و متداول و مورد تایید آن بزگواران بوده است. (همچنین شیوه مفسرین بزرگ شیعه و اهل سنت هم، تفسیر قرآن با قرآن بوده است. علامه مجلسی (ره) که آیات قرآن را در «بحارالانوار» در اول هر فصل دسته بندی می کند، ظاهراً منظورش تفسیر قرآن باقرآن بوده است، همچنین در تفسیر مجمع البیان و تفاسیر اهل سنت،گاهی از آیات برای تفسیر یک آیه، استفاده می شده است. ابن تیمیه می گوید: اگر کسی سوال کند بهترین طریق تفسیر چیست؟ «فالجواب: آن اصح الطریق فی ذلک آن یفسر القرآن بالقرآن»، همچنین تکرار آیات در قرآن، خود شاهد این مطلب است که طبعاً می تواند بعضی آیات، مفسر آیات دیگر باشد.