خرید ارزان گسترده نظری و پیشینه تحقیق تعاریف و نظریه های خود و خودپنداره

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 42 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

5-2- خود پنداره 2-5-1- مفهوم خودپنداره در پژوهش های جدید روانشناختی، خودپنداره از جمله موضوعاتی است که توجه زیادی را به خود معطوف ساخته و به عنوان یک موضوع مهم در روانشناسی مطرح است. خودپنداره، یکی از مهمترین عوامل موفقیت در زندگی افراد میباشد. اگر فرد تواناییها و استعدادهای خود را بشناسد و تلقی و برداشت مثبتی از تواناییهای خود داشته باشد و به این باور برسد که میتواند به آن چیزی که استعدادش را دارد برسد، این شناخت باعث افزایش بازدهی و کارآمدی و تحقق اهداف او میشود (صادقی و خوش کردار، 1393). از نظر راجرز و کلی، مفهوم خود، نقش مهمی در یکپارچه ساختن عملکرد انسان داشته است. کمبز به نقل از کاوسیان و کدیور(1394) معتقد است که حفظ و نگهداشت خود درک شده انگیزه تمام رفتارها میباشد. 2-5-2- تعاریف خودپنداره خودپنداره اصطلاحی نظری میباشد که علاوه بر تعاریف، مترادفهای بسیاری را دارد. در متون روان شناختی به عناوین شمایخود، خودانگاره، ادراکخویشتن (خودادراکی)، عزت نفس و ارزیابی به کار برده شده است. فرام به صورتی زیبا و روشن خودپنداره را تعریف کرد و بیان نمود که خودپنداره در واقع روح آگاه شده از خود می باشد. آلپورت خودپنداره را به عنوان ادراک شخص از شخصیت خود میداند و بنابراین ماهیت خودپنداره ممکن است به این صورت تعریف شود: ادراک افراد از صفاتی که دارا هستند و نیز نظر افراد نسبت به شخصیت خودشان (ملکی تبار، 1390). به نظر بسیاری از روانشناسان، پاسخ به پرسش من کیستم همان چیزی است که خویشتن یا خودپنداره یا مفهوم خود را می سازد، و ارزیابی از پاسخ به این پرسش، عزت نفس یا میزان علاقه و پذیرش را نشان میدهد. به باور بسیاری از نظریهپردازان، خودپنداره نقش مهمی در سازگاری افراد دارند (کریم زاده و محسنی، 1394). طبق نظر بارنز(1979؛ به نقل از کوبال و همکاران،2006) خود پنداره اساساً مفهومی روان شناختی است که احساسات ارزیابی و نگرش ها و توصیفی از عملکرد فرد را شامل می شود. ویلی (1979) نیز عقیده دارد که خودپنداره انعکاس آیینه وار از واقعیت های موجود نیست بلکه از ارتباط خیلی نزدیک با آنچه فرد در گذشته به دست آورده و آنچه که احتمال برخورد و مواجهه با آنها را در آینده دارد ،تشکیل می شود (صادقی جهانیان ،1388). یونگ(1955؛ به نقل از نعمتی،1390) در تعاریف به دست آمده از خودپنداره، خود را عاملی بالقوه در فرد میداند که در برگیرندهی دستهایی از احساسها و اندیشهها، دریافتها و یادهایی است که از آن آگاهی داریم. راجرز معتقد است که تصویر کودک از آنچه میخواهد باشد یا میتواند باشد جزئی از مفهوم خود است و شکلگیری چنین پندارهی برآمده از کنشورزیهای پیچیده و روزافزون با دیگران است (همان منبع). در دیدگاه راجرز و کلی، خودپنداره نقشی مهم در یک پارچهسازی کارکرد انسان دارد. کودک همچنان که میبالد، تجارب بیشتری به دست میآورد و پنداشتهای شخصی را از خود به عنوان یک فرد گسترش میدهد. این پنداشتها همچنان که در پیوند با دیگران ساخته میشود، میتواند بر کنش و گزینش افرد نیز اثر گذارد و از اینرو روانشناسان خودپنداره را دارای ویژگیهای انگیزشی میدانند. خودپنداره شامل نگرشها، احساسات و دانش شخص درباره تواناییها، مهارت و قابلیت پذیرش اجتماعی است. خودپنداره تمام ابعاد شناختی، ادراکی، عاطفی و رویههای ارزیابی را دربر میگیرد. این بعد روانی- شخصیتی بر اساس قضاوتهای قبلی، ادراکات و بازخوردهای دیگران و افراد مهم در زندگی انسان شکل میگیرد. مفهوم و ادراک فرد از توانایی خود برای یادگیری یکی از انواع پذیرفته شده رفتار تحصیلی و عملکرد از لحاظ پیشرفت تحصیلی است (گرادی، 2005). اگر فرد تواناییها و استعدادهای خود را بشناسد و تلقی و برداشت مثبتی از تواناییهای خود داشته باشد و به این باور برسد که میتواند به آن چیزی که استعدادش را دارد دست یابد، این امور باعث افزایش بازدهی و کارآمدی و تحقق اهداف او میشود (صادقی و خوش کردار، 1393). یکی از راههای افزایش ادراک و خودپنداره، آموزش خویشتن شناسی علمی است که به فرد امکان می دهد با شیوهای منحصر به فرد به خود با جهان خارج ارتباط برقرار کند و با ادراکات دقیقتر خودپنداره مثبتتر داشته باشد. از دیگر راههای افزایش خودپنداره مثبت شفاف ساختن ارزشها است که تلاشی در جهت رشد مثبتگرایی، هدفمندی، رفتار و نگرش هماهنگ میباشد و در برگیرندهی عناصر زیر است: 1) تمرکز بر اولویتهای زندگی 2) پذیرش آنچه هست 3) دعوت به تفکر فراتر و آگاهانهتر و پرورش اقتدار فردی (فانی و خلیفه، 1388). 2-5-3- انواع خودپنداره مارش و همکاران (2003) خودپنداره را در سه سطح طبقهبندی میکنند: خودپنداره کلی، خودپنداره ی تحصیلی و خودپنداره غیر تحصیلی. خودپنداره تحصیلی به اینکه چگونه درمدرسه عمل میکنیم و چگونه یاد میگیریم، مرتبط است. دانشآموزان خودپنداره تحصیلی خود را در هر یک از دو داوری بیرونی و درونی شکل میدهند. نخست داوری بیرونی که در این شیوه مهارتهای فرد در یک موضوع درسی با مهارت دانشآموزان دیگر مقایسه میشود و در برگیرنده مقایسه با معدل دیگر دانشآموزان مدرسه، کلاس یا دیگر فراگیران است. دوم داوری درونی که در این شیوه مهارتهای فرد در یک موضوع درسی با مهارتهایش در موضوعهای درسی دیگر و با توجه به اهداف انتخاب شدهی مورد علاقه خود مقایسه میشود (نویدی ،1393). خودپنداره تحصیلی به اینکه چگونه در مدرسه عمل میکنیم و چگونه یاد میگیریم مرتبط میشود و در دو سطح قرار دارد، خودپنداره تحصیلی عمومی مبتنی بر اینکه ما چگونه روی هم رفته عمل میکنیم و دیگر مجموع خودپندارههای محتوای ویژه که توضیح میدهد چقدر مثلا در ریاضیات، علوم، زبان و ... عمل میکنیم (فانی و خلیفه، 1388). مهمترین مشخصه خودپنداره تحصیلی هم در حوزه های عمومی و هم محتوایی حالتی است که خودپنداره فرد در نتیجهی کنشهای متقابل و تجارب با دیگران مشخص میکند و این واقعیت را تایید میکند که خودپندارهی تحصیلی یادگرفتنی و قابل اکتساب در طی زمان است و معلمان نقشی مهم در شکلگیری خودپنداره و خودپنداری تحصیلی بچهها دارند (منداگلیو، 2003). بر اساس مطالعات انجام شده در مورد خود پنداره هارلوک  (1994؛ به نقل از میکائیلی، افروز و قلیزاده،1391) بیان می کند که خود پنداره در واقع شکل های گوناگون دارد و هر کدام از این شکل ها در یکی از چهار طبقه عمده ای که مربوط به خود پنداره جسمانی و روانی است جای می گیرد. این چهار طبقه ی عمده در خود پنداره عبارتند از: 1- خود پنداره پایه خود پنداره پایه مطابق برداشتی که جیمز از خود واقعی دارد عبارتست از مفهوم و برداشت شخص از آنچه که او واقعا هست و شامل ادراک فرد از اندام ظاهری، شناختش از توانایی ها و ناتوانایی های خود، نقش خود در زندگی، ارزش ها، باورها و آرزوهایش می باشد (احمدی ،1386). 2-خود پنداره گذرا