خرید ارزان فلسفه وحی و نبوت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 43 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

وحی و تکامل فلسفه انسان برای شناخت فلسفه وحی، باید بحث را از انسان شروع کرد، چه اینکه فلسفه وحی همان فلسفه انسان است، و اگر فلسفه انسان تببن گردد فلسفه وحی خودبخود بیان شده است و نیاز به توضیح بیشتری ندارد. بنابراین انسان نمی تواند از فلسفه هستی جدا باشد، چه اینکه انسان جزئی از این مجموعه است، اگر آفرینش هدف داشته باشد، و کاروان هستی بسوی مقصدی پیش بینی شده حرکت کند، طبیعی است که انسان هم جزئی از این مجموعه است و هدف دارد، و اگر جهان بی شعور و احمق باشد، برای انسان هم نمی تواند فلسفه ای تصور کرد، بنابراین فلسف؛ه انسانرا هم باید در فلسفه جهان یافت، و بسخن دیگری فلسفه وحی فلسفه انسان است، و فلسفه انسان فلسفه جهان، و اما فلسفه جهان چیست؟ فلسفه جهان برای شناخت فلسفهجهان باید بحث را از» جهان بینی« شرو ع کرد که با تفاوت جهان بینی ها» فلسفه جهان« تفاوت می کند، بنابرایم در پاسخ کسی که می پرسد فلسفه جهان چیست ؟ باید گفت شما جهان را چگونه می بینی؟ جهان در دید» الهی« موجودی است باشعور، و پدیده شعور مطلق و آفریننده هستی و در دید» مادی« جهان فلسفه ندارد، و بی هدف و سردرگم است. ولی براساس جهای بینی الهی، لزوماَ بایذ هدف داشته باشد، و امکان ندارد بی هدف باشد زیرا در جهان بینی الهی جهان پدیده بی شعور و اراده است، و لارمه شعور، هدفداری است، یعنی امکان ندارد موجودی باشعور آگاهانه کاری را انجام دهد که هیچگونه هدف و مقصودی از انجام آن نداشته باشد.1 بنابراین براساس جهان بینی الهی جهان باید فلسفه داشته باشد، و اصولاَ فلسفه جهان تنها در رابطه با این جهان بینی قابل طرح است. فلسفه جهان تکامل است هر موجود باشعور که کاری را انجام می دهد برای یکی از این سه هدف است: برای سود خود. برای سود خود و دیگری برای سود دیگری فرض چهارم امکان ندارد. آیا خداوند جهان را برای سود و تکامل خود آفریده؟ یا اینکه هستی را برای سود و تکامل خود و نیز تکامل جهان پدید آورده؟ یا اینکه جهان هستی را برای سود و تکامل جهان بوجود آورده است؟ کدام یک از این سه فرض از نظر علمی قابل قبول است؟ بدیهی است که فرض اول صحیح نیست، زیرا همانطور که در بحث( صفات خدا) مشروحاَ ثابت نمودیم خداوند درهستی و کمالات نیاز به علت ندارد، و هستی و کمالاتش از خود است، و بهمین دلیل هیچگونه نیاز و کمبودی در مورد او امکان ندارد، و بر این اساس امکان سودبردن و تکامل یافتن درباره خدا وجود ندارد تاچیزی را برای سود و تکامل خود بیافریند. و بسخن دیگر سودجوئی برای خدا مساویست با فرض نقض و نیاز باری موجودی کامل و بی نیاز. وقتی ثابت شد که فرض اول باطل است، فرض دوم هم نمی تواند صحیح باشد، چون باز در این فرض تکامل خداوند جزء هدف منظور شده است. بنابراین تنها فرض سوم در رابطه با آفریدگار جهان صادق است، و نتیجه این می شود که لزوماَ هدف خداوند از پدید آوردن هستی، سود آفریده هاست، نه سود خود، و فلسفه آفرینش جهان این است که هر پدیده به کمال شایسته خود برسد، بدون اینکه تکامل آن کمترین سودی برای آفریدگار داشته باشد، و در یک جمله: » فلسفه جهان، تکامل است«.