صفحه محصول - پاورپوینت لوپوس اریتماتوزسیستمیک

لوپوس اریتماتوزسیستمیک

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (..pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 18 صفحه

قسمتی از متن PowerPoint (..pptx) :

بسم الله الرحمن الرحیم لوپوس منتشر یا لوپوس اریتماتوس سیستمیک (به انگلیسی: Systemic Lupus Erythematosus ) در پزشکی با علامت اختصاری SLE گونه ای از انواع بیماری های خود ایمنی است که در آن سیستم دفاعی بدن، علیه ارگان ها و بافت های پیوندی خودی عمل کرده و به آن ها آسیب می رساند. زنان در مقابل این بیماری ده برابر بیشتر از مردان آسیب پذیرند

سبب بیماری، نقص ایمنی پوست و ارگان های داخلی است که منشا آن تاکنون شناخته نشده است. در نوع رایج تر آن «ال. ئی. کرونیکوس دیسکوئیدس»∗ که فقط محدود به پوست می شود، غالباً روی صورت و بینی لکه ای سرخ رنگ به شکل پروانه نقش می بندد. نوع حاد∗ آن، که به ندرت به مرگ می انجامد و بیشتر در زنان و در دههٔ سوم سنین زندگی بروز می کند، به ارگان های داخلی مانند کلیه، قلب و مفاصل نیز سرایت می کند. پس از بروزِ لوپوسِ منتشر، در خون بیمار، عوامل دفاعی پدیدار می شود که علیه سلول های حفاظت کننده و گلبول های موجود در خون اقدام می کند و به نابودی آن ها می پردازد و منجر به تقلیل گلبول های سفید و قرمز خون می شود.∗ در این مقطع، سلول های ایمنیِ حاصل از این فعل و انفعالات، در جدارهٔ رگ ها و سایر نقاط بدن رسوب می کنند که این خود به دگرگونی اندام های مربوط می انجامد. به زبان ساده تر، این بیماری مظهر نوعی برادرکشی است که طی آن، گلبول های سفید –که به منزلهٔ سیستم دفاعی بدن هستند– شروع به از بین بردن یکدیگر و در مراحل پیشرفته، شروع به از بین بردن بافت های گوناگون بدن می کنند و در نتیجه، تعداد آن ها کاهش می یابد و سبب شدت بیماری می شوند. گرچه منشا و عامل بروز این بیماری تاکنون ناشناخته مانده است، پژوهش گران حدس می زنند که عامل بروز این بیماری احتمالاً نوعی ویروس یا پرتو فرابنفش است. علاوه بر فرضیهٔ یادشده، نتایج حاصله از آزمایش های دیگر حاکی از این است که عامل ژنتیکی نیز در این بیماری موثر است:

خویشاوندان درجه اول و دوم یک فردِ مبتلا به لوپوس، بیش از دیگران در معرض ابتلا قرار می گیرند.
احتمال این که یک شخص مبتلا به لوپوس حداقل دارای یک خویشاوند درجهٔ اول مبتلا به همین بیماری بوده باشد، در حد 3٪ تا 10٪ ثابت شده است.
آمار موجود دربارهٔ دوقلوهای تک تخمکی مبتلا به لوپوس 25٪ است.∗
آمار دوقلوهای دوتخمکی مبتلا به لوپوس فقط 5٪ است.

وجود پادتن های علیه اجزای هسته نشانهٔ شاخص سرم شناسی در بیماری لوپوسِ منتشر است.

فرضیه ای مبنی بر اینکه اختلال در عملکرد ماکروفاژهای رفتگر (Scavenger) باعث انباشته شدن سلول های آپاپتوز شده، در بافت ها و ایجاد التهاب است. همچنین در اختلالات نادر ژنتیکی در عملکرد اجزای سیستم کمپلمان (شامل C1q ,C2، و C4) باعث ایجاد لوپوسِ منتشر می شوند. از هنرمندان معروف که تجربهٔ این بیماری را داشتند می توان به مایکل جکسون، تونی برکستون، سلنا گومز و لیدی گاگا اشاره کرد.[1][2][3][4][5]

علایم و نشانه ها

لوپوس را از جمله بیماری های با عنوان «مقلد بزرگ» می دانند، چون معمولاً علائم آن شبیه به علائم بیماری های دیگر است. لوپوس یک آیتم کلاسیک در تشخیص افتراقی است، چون علائم آن بسیار تغییر می کنند و غیرقابل پیش بینی هستند. به همین خاطر تشخیص آن می تواند سخت باشد.

شکایات اولیه و مزمن این بیماری، شامل تب، ضعف، درد عضلانی، درد مفاصل و خستگی است. البته این نشانه ها جزو معیارهای تشخیص لوپوس نیستند، چون در ارتباط با بیماری های دیگر هم دیده می شوند. فلذا ظهور آن ها تنها همراه با علائم دیگر، اهمیت دارد.

لوپوس در زنان بیشتر از مردان بروز می کند، و علائم آن در هر جنس متفاوت است. در زنان لوپوس بیشتر عود می کند، شمارش گلبول های سفید پایین تر است، و آرتریت، پدیدهٔ رینود و علائم روان پزشکی بیشتر اتفاق می افتند. در حالی که در مردان، بیشتر تشنج، بیماری های کلیوی، سروزیت (التهاب بافت های ریه و قلب)، مشکلات پوستی و نوروپاتی محیطی رخ می دهد.

علائم پوستی

حدود 70٪ از افراد مبتلا به لوپوس دچار علائم پوستی می شوند. این ضایعات شامل سه دسته است: لوپوس جلدی مزمن (دیسکی)، لوپوس جلدی تحت حاد، و لوپوس جلدی حاد.

افراد دستهٔ دیسکی ممکن است لکه های قرمز رنگ، ضخیم و پوسته پوسته بر سطح پوست خود نشان دهند. در دستهٔ دوم نیز لکه های قرمز و فلس مانند دیده می شوند، اما در آن ها این لکه ها لبه های واضح و مشخصی دارند. در دستهٔ سوم، افراد راش پوستی نشان می دهند که ممکن است راش پروانه ای (یا راش مالار) باشد. راش در 30 تا 60 درصد افراد مبتلا به لوپوس دیده می شود.

ریزش مو، زخم های دهان و بینی و ضایعات پوستی از دیگر تظاهرات احتمالی این بیماری هستند.

ماهیچه ها و استخوان ها

بیشترین علامت دیده شده در این بیماری، درد مفصل است که معمولاً در مفاصل کوچک دست ها و مچ دیده می شود. برخلاف آرتریت روماتوئید، در لوپوس معمولاً تخریب شدید مفاصل دیده نمی شود. کمتر از ده درصد افراد مبتلا به لوپوس دچار تغییر شکل در مفاصل دست و پا می شوند.

افراد مبتلا به لوپوس همچنین در معرض خطر ابتلا به سل پوکی استخوان هستند.

ممکن است بینِ آرتریت روماتوئید و لوپوس ارتباطی وجود داشته باشد. لوپوس همچنین ممکن است باعث افزایش ریسک شکستگی استخوان در زنان جوان شود.

خون

کم خونی در کودکان مبتلا به لوپوس معمول است. کاهش پلاکت و گلبول های سفید ممکن است به دلیل خود بیماری یا عوارض جانبی داروهای مصرف شده، اتفاق بیفتد. افراد مبتلا به لوپوس ممکن است دچار نشانگان آنتی فسفولیپید (یک اختلال ترومبوتیک) شوند و در سرم آنها اتوآنتی بادی هایی علیه فسفولیپیدها دیده شود؛ که این موضوع باعث افزایش زمان نسبی ترومبوپلاستین (تست PTT) و مثبت شدن تست آنتی بادی های ضد فسفولیپید می شود (لوپوس آنتی کواگولانت).

اتوآنتی بادی دیگری که در لوپوس افزایش می یابد، آنتی بادی ضد کاردیولیپین است که منجر به نتیجهٔ مثبت کاذب در تست سیفلیس می شود.

قلب

لوپوس می تواند باعث پریکاردیت (التهاب لایهٔ خارجی قلب)، میوکاردیت (التهاب ماهیچهٔ قلب) یا اندوکاردیت (التهاب لایهٔ داخلی قلب) شود. اندوکاردیت در لوپوس از نوعِ غیرعفونی است، و به نامِ اندوکاردیت لیبمن-ساک هم نامیده می شود. آترواسکلروز هم در این افراد بیشتر دیده می شود، و سریعتر نیز پیشرفت می کند.

ریه ها

لوپوس می تواند باعث درد و التهاب پردهٔ جنب (پلورزی)شود، که به ندرت منجر به سندروم آب رفتن ریه ها و کاهش حجم ریه شود. دیگر اختلالات مربوط به ریه عبارتند از پولمونیت، بیماری مزمن ریه بینابینی، پرفشاری ریوی، آمبولی ریه، و هموراژی ریوی.

علایم و نشانه هایی که ممکن است زنگ خطری برای عود بیماری لوپوس باشد: