لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 33 صفحه
قسمتی از متن word (..docx) :
2-1- مقدمه
یکی از اهداف گزارشگری مالی، تهیه و ارائه اطلاعات، جهت فراهم کردن مبنایی برای تصمیم گیری منطقی سرمایه گذاران و اعتبار دهندگان میباشد. در این راستا اطلاعات باید مفید و مربوط بوده و توان اثرگذاری بر تصمیمگیری اقتصادی افراد را داشته باشد و منجر به بهترین تصمیمگیری شود. از سوی دیگر برای مفید واقع شدن اطلاعات مالی در تصمیم گیری گروههای مزبور، هدفهای حسابداری و گزارشگری مالی ایجاب میکند که اطلاعات مربوط به گونه ای مناسب افشا و دسترسی به این اطلاعات برای همگان ممکن باشد.
افشای اطلاعات فرآیند تهیه اطلاعات از شرکت گزارشگر به بازارهای مالی است. شرکتهایی که به طور اختیاری اطلاعاتی را افشا میکنند که به وسیله مراجع قانون گذار اجباری برای ارائه آنها وجود ندارد، برای شکل دادن توقعات مشارکان بازار تلاش میکنند و از این رو به واسطه افشای اطلاعات اضافی از شرایط معامله با این اشخاص منفعت میبرند (مدهانی. Madhani
،2009).
افشا به مفهوم انتشار اطلاعات است، اما عکس العمل حسابداران نسبت به اصل افشا چندان که باید، جالب نیست. امروزه افشای اطلاعات تنها محدود به اطلاعات مالی در چارچوب گزارشهای مالی نیست، بلکه شرکتها معمولاً دستهای از اطلاعات غیر مالی را نیز با هدف اثرگذاری بر تصمیمات استفاده کنندگان بالفعل و بالقوه افشا میکنند. افشای اختیاری، نبود تقارن اطلاعاتی میان سرمایهگذاران و مدیران شرکتها و همچنین نبود تقارن اطلاعاتی میان گروههای مختلف سرمایه گذاری را از طریق ایجاد توازن میان میزان آگاهی، کاهش میدهد. میزان افشای اختیاری که عدم تقارن اطلاعاتی را کاهش میدهد، وابسته به میزان مفید بودن این اطلاعات است که بر اساس چارچوب نظری گزارشگری مالی، اطلاعاتی مفید هستند که مربوط، اتکاپذیر، مقایسه پذیر، به موقع و فهمیدنی باشند. اطلاعاتی مربوط است که بر تصمیم های اقتصادی استفاده کنندگان در ارزیابی رویدادهای گذشته، حال یا آینده یا تأیید یا تصحیح ارزیابیهای گذشتة آنها مؤثر واقع شود.
بنابراین كلية واقعيتهاي با اهميت واحد اقتصادي بايد به گونهاي مناسب و كامل افشا شوند، تا امكان اتخاذ تصميم فراهم گردد و از سردگمي جلوگيري به عمل آورد.
2-2- مبانی نظری تحقيق
2-2-1- افشای اطلاعات
گروههای استفاده کننده از گزارشات مالی از افراد و اقشار مختلف اجتماع با اهداف و سطوح آگاهی متفاوت تشکیل شده است. به این ترتیب، تنظیم گزارشهای مالی به نحوی که بتواند اطلاعات مورد نیاز تمام استفاده
کنندگان را فراهم سازد، میسر نمیباشد. از طرفی اصل افشا ایجاب میکند که کلیة واقعیتهای با اهمیت مربوط به رویدادها و فعالیت های مالی واحد تجاری به شکل کامل و مناسب گزارش شود (اسمعیل زاده مقری و احمد شعربافی،1389).
گزارشگری و افشای اطلاعات مهمترین ابزاری هستند که شرکتها برای ارتباط با سهامداران بکار میبرند. افشای اطلاعات همواره عاملی مناقشه برانگیز در جهت متقاعد ساختن سهامداران از تخصیص بهینه منابع و همچنین تقارن اطلاعاتی بین آنان و واحد تجاری است (مدهانی، 2009).
هندریکسون و ون بردا (1992) بیان میکنند که برای اینکه بتوان اطلاعات مناسب و قابل قبول افشا کرد، باید به پرسشهای زیر پاسخ داد:
این اطلاعات را باید به چه کسی داد؟
هدف از ارئه این اطلاعات چیست؟
چه مقدار اطلاعات را باید افشا کرد؟
تحقيقات پيشين نشان ميدهند كه افزايش نقد شوندگي در نتيجه عدم تقارن اطلاعاتي و هزينههاي سرمايه، پايينتر ميباشد. بوتوسان. Botosan
(1997)، بوتوسان و پلوملي. Botosan & Plumlee
(2002)، دياموند و ورچيا. Diamond, D. W. and R. E. Verrecchia
(1991)، لانگ و لاندهلم. Lang, M., and R. Lundholm
(1996) شواهدي را در رابطة با منافع بالقوه رشد افشا شامل کاهش ريسك برآورد و کاهش عدم تقارن اطلاعاتي، نشان دادند.
افشاي شركت داراي اهميتي اساسي براي كارا بودن بازار هاي سرمايه است. انجمن حسابداران رسمي آمريكا بيان ميدارد كه گزارشگري كسب و كار و افشاي اطلاعات داراي اهميت زيادي براي اثر بخش بودن فرآيند تصميمات سرمايهگذاري ميباشد. اگرچه قانونگذار، قوانيني كه شركت را ملزم به افشاي حداقل اطلاعاتي براي تصميمگيري سرمايهگذاران تصويب كرده است اما اين قوانين به اندازه كافي تقاضاي سرمايهگذاران براي افشاي اطلاعات شركت را ارضا نميكند.
سياستهاي افشاي اطلاعات در يك طيف از افشاي كامل تا افشاي بخشي از اطلاعات طبقه بندي ميشود. همچنين عدم افشاي اطلاعات بستگي به ميزان حساسيت حقوق برعملكرد مدير در حد بالا، متوسط يا پايين باشد. در افشاي بخشي اطلاعات اخبار خوب زودتر از اخبار بد افشا ميشود و در اين زمان است كه به احتمال زياد دارندگان اطلاعات نهاني در رابطه اخبار بد سهام خود را به احتمال زياد ميفروشند تا اينكه خريداري كنند. احتمال و مقدار افشاي اختياري اطلاعات به ميزان حساسيت حقوق مدير بر عملكرد مدير، كيفيت شركت و شمار شركاي دارنده اطلاعات نهاني و كاهش نقد شوندگي بازار بستگي
دارد. اجراي سختگيرانه قوانين معاملات متكي بر اطلاعات نهاني افشاي بيشتر اطلاعات را ترغيب ميكند در حالي كه ممنوعيت فروش كوتاه مدت سهام براي دارندگان اطلاعات نهاني افشاي كمتر اطلاعات را ترغيب ميكند (واتز و زيمرمن. Watts and Zimmerman
، 1986).
نتيجة اصلي در اين حوزه ناشي ازتحقیق گروسمن و ميلگروم (1981) اين است كه در يك بازار با انتظارات منطقي و افشاي اطلاعات بدون هزينه، شركتها بصورت اختياري همه اطلاعات را افشا خواهند كرد. بازار و افرادي كه در بازار حضور دارند ميدانند كه شركتها اخبار خوب را افشا ميكنند و از افشاي اخبار بد خودداري ميكنند و بنابراين بصورت منطقي اين اقدام شركت را بعنوان عدم افشاي اطلاعات تفسير خواهد كرد. در واقع جو بازار به گونهاي است كه اگر شركتها اطلاعاتي را كه مورد نياز سرمايهگذاران است به موقع افشا نكنند باعث ميشود بازار نسبت به شركت بدگمان شود و قيمت سهام شركت به كمترين سطح ممكن برسد. با اين وجود نتيجه افشاي كامل اطلاعات با رواج دادن الزامات افشاي اجباري اطلاعات سازگار نيست و مديران بطور گسترده بر اساس نظر و صلاحديد خوداطلاعات را افشا ميكنند (الفریح و الانزی،2011).
بر طبق تئوري اقتصادي، دو نوع تعامل استراتژيك مرتبط با افشای اطلاعات وجود دارد: (1) رقابت در ظرفيت كه شركتها را تحريك ميكند، بيشتر افشا كنند. (2) رقابت در قيمت، كه آنها را تحريك ميكند تا كمتر افشا كنند. موقعي كه شركتها بر روي ظرفيت، رقابت ميكند، اطلاعات بيشتري افشا ميشود تا هزينه سرمايه كمتري براي سرمايه گذاري نياز باشد. در مقابل، وقتي كه شركتها بر روي قيمتها رقابت ميكنند، آنها اطلاعات كمتري را افشا ميكنند، چرا كه هزينههاي اختصاصي بالا و منفعت حاصل از هرنوع كاهش در هزينه سرمايه پايين است، چرا كه حساسيت كمتري براي سرمايه اضافي وجود دارد (کاشانی پور و همکاران، 1388).
2-2-1-1- تعاریف افشا
در ادبيات مالي در خصوص موضوع افشا، تعاريف مختلفي بيان شده است كه مهمترين آنها عبارتند از: هندريكسن. Eldon S. Hendriksen
و ون بردا. Michael F.Van Berda
(1991) درکتاب تئوری های حسابداری افشا را چنين تعریف کردهاند ”: افشا در سطح معنایی. Semantical Level
به معني انتشار اطلاعات است، اما حسابداران اغلب تمایل به استفاده محدود از اين واژه به معناي انتشار اطلاعات صرفاً مالی واحد تجاری، در گزارشهای سالانه دارند. تعیین مقدار اطلاعات قابل ارائه بستگی به اهداف گزارشگری مالی و اهمیت اقلام دارد. هدف از گزارشگری
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 33 صفحه
قسمتی از متن word (..docx) :
2-1- مقدمه
یکی از اهداف گزارشگری مالی، تهیه و ارائه اطلاعات، جهت فراهم کردن مبنایی برای تصمیم گیری منطقی سرمایه گذاران و اعتبار دهندگان میباشد. در این راستا اطلاعات باید مفید و مربوط بوده و توان اثرگذاری بر تصمیمگیری اقتصادی افراد را داشته باشد و منجر به بهترین تصمیمگیری شود. از سوی دیگر برای مفید واقع شدن اطلاعات مالی در تصمیم گیری گروههای مزبور، هدفهای حسابداری و گزارشگری مالی ایجاب میکند که اطلاعات مربوط به گونه ای مناسب افشا و دسترسی به این اطلاعات برای همگان ممکن باشد.
افشای اطلاعات فرآیند تهیه اطلاعات از شرکت گزارشگر به بازارهای مالی است. شرکتهایی که به طور اختیاری اطلاعاتی را افشا میکنند که به وسیله مراجع قانون گذار اجباری برای ارائه آنها وجود ندارد، برای شکل دادن توقعات مشارکان بازار تلاش میکنند و از این رو به واسطه افشای اطلاعات اضافی از شرایط معامله با این اشخاص منفعت میبرند (مدهانی. Madhani
،2009).
افشا به مفهوم انتشار اطلاعات است، اما عکس العمل حسابداران نسبت به اصل افشا چندان که باید، جالب نیست. امروزه افشای اطلاعات تنها محدود به اطلاعات مالی در چارچوب گزارشهای مالی نیست، بلکه شرکتها معمولاً دستهای از اطلاعات غیر مالی را نیز با هدف اثرگذاری بر تصمیمات استفاده کنندگان بالفعل و بالقوه افشا میکنند. افشای اختیاری، نبود تقارن اطلاعاتی میان سرمایهگذاران و مدیران شرکتها و همچنین نبود تقارن اطلاعاتی میان گروههای مختلف سرمایه گذاری را از طریق ایجاد توازن میان میزان آگاهی، کاهش میدهد. میزان افشای اختیاری که عدم تقارن اطلاعاتی را کاهش میدهد، وابسته به میزان مفید بودن این اطلاعات است که بر اساس چارچوب نظری گزارشگری مالی، اطلاعاتی مفید هستند که مربوط، اتکاپذیر، مقایسه پذیر، به موقع و فهمیدنی باشند. اطلاعاتی مربوط است که بر تصمیم های اقتصادی استفاده کنندگان در ارزیابی رویدادهای گذشته، حال یا آینده یا تأیید یا تصحیح ارزیابیهای گذشتة آنها مؤثر واقع شود.
بنابراین كلية واقعيتهاي با اهميت واحد اقتصادي بايد به گونهاي مناسب و كامل افشا شوند، تا امكان اتخاذ تصميم فراهم گردد و از سردگمي جلوگيري به عمل آورد.
2-2- مبانی نظری تحقيق
2-2-1- افشای اطلاعات
گروههای استفاده کننده از گزارشات مالی از افراد و اقشار مختلف اجتماع با اهداف و سطوح آگاهی متفاوت تشکیل شده است. به این ترتیب، تنظیم گزارشهای مالی به نحوی که بتواند اطلاعات مورد نیاز تمام استفاده
کنندگان را فراهم سازد، میسر نمیباشد. از طرفی اصل افشا ایجاب میکند که کلیة واقعیتهای با اهمیت مربوط به رویدادها و فعالیت های مالی واحد تجاری به شکل کامل و مناسب گزارش شود (اسمعیل زاده مقری و احمد شعربافی،1389).
گزارشگری و افشای اطلاعات مهمترین ابزاری هستند که شرکتها برای ارتباط با سهامداران بکار میبرند. افشای اطلاعات همواره عاملی مناقشه برانگیز در جهت متقاعد ساختن سهامداران از تخصیص بهینه منابع و همچنین تقارن اطلاعاتی بین آنان و واحد تجاری است (مدهانی، 2009).
هندریکسون و ون بردا (1992) بیان میکنند که برای اینکه بتوان اطلاعات مناسب و قابل قبول افشا کرد، باید به پرسشهای زیر پاسخ داد:
این اطلاعات را باید به چه کسی داد؟
هدف از ارئه این اطلاعات چیست؟
چه مقدار اطلاعات را باید افشا کرد؟
تحقيقات پيشين نشان ميدهند كه افزايش نقد شوندگي در نتيجه عدم تقارن اطلاعاتي و هزينههاي سرمايه، پايينتر ميباشد. بوتوسان. Botosan
(1997)، بوتوسان و پلوملي. Botosan & Plumlee
(2002)، دياموند و ورچيا. Diamond, D. W. and R. E. Verrecchia
(1991)، لانگ و لاندهلم. Lang, M., and R. Lundholm
(1996) شواهدي را در رابطة با منافع بالقوه رشد افشا شامل کاهش ريسك برآورد و کاهش عدم تقارن اطلاعاتي، نشان دادند.
افشاي شركت داراي اهميتي اساسي براي كارا بودن بازار هاي سرمايه است. انجمن حسابداران رسمي آمريكا بيان ميدارد كه گزارشگري كسب و كار و افشاي اطلاعات داراي اهميت زيادي براي اثر بخش بودن فرآيند تصميمات سرمايهگذاري ميباشد. اگرچه قانونگذار، قوانيني كه شركت را ملزم به افشاي حداقل اطلاعاتي براي تصميمگيري سرمايهگذاران تصويب كرده است اما اين قوانين به اندازه كافي تقاضاي سرمايهگذاران براي افشاي اطلاعات شركت را ارضا نميكند.
سياستهاي افشاي اطلاعات در يك طيف از افشاي كامل تا افشاي بخشي از اطلاعات طبقه بندي ميشود. همچنين عدم افشاي اطلاعات بستگي به ميزان حساسيت حقوق برعملكرد مدير در حد بالا، متوسط يا پايين باشد. در افشاي بخشي اطلاعات اخبار خوب زودتر از اخبار بد افشا ميشود و در اين زمان است كه به احتمال زياد دارندگان اطلاعات نهاني در رابطه اخبار بد سهام خود را به احتمال زياد ميفروشند تا اينكه خريداري كنند. احتمال و مقدار افشاي اختياري اطلاعات به ميزان حساسيت حقوق مدير بر عملكرد مدير، كيفيت شركت و شمار شركاي دارنده اطلاعات نهاني و كاهش نقد شوندگي بازار بستگي
دارد. اجراي سختگيرانه قوانين معاملات متكي بر اطلاعات نهاني افشاي بيشتر اطلاعات را ترغيب ميكند در حالي كه ممنوعيت فروش كوتاه مدت سهام براي دارندگان اطلاعات نهاني افشاي كمتر اطلاعات را ترغيب ميكند (واتز و زيمرمن. Watts and Zimmerman
، 1986).
نتيجة اصلي در اين حوزه ناشي ازتحقیق گروسمن و ميلگروم (1981) اين است كه در يك بازار با انتظارات منطقي و افشاي اطلاعات بدون هزينه، شركتها بصورت اختياري همه اطلاعات را افشا خواهند كرد. بازار و افرادي كه در بازار حضور دارند ميدانند كه شركتها اخبار خوب را افشا ميكنند و از افشاي اخبار بد خودداري ميكنند و بنابراين بصورت منطقي اين اقدام شركت را بعنوان عدم افشاي اطلاعات تفسير خواهد كرد. در واقع جو بازار به گونهاي است كه اگر شركتها اطلاعاتي را كه مورد نياز سرمايهگذاران است به موقع افشا نكنند باعث ميشود بازار نسبت به شركت بدگمان شود و قيمت سهام شركت به كمترين سطح ممكن برسد. با اين وجود نتيجه افشاي كامل اطلاعات با رواج دادن الزامات افشاي اجباري اطلاعات سازگار نيست و مديران بطور گسترده بر اساس نظر و صلاحديد خوداطلاعات را افشا ميكنند (الفریح و الانزی،2011).
بر طبق تئوري اقتصادي، دو نوع تعامل استراتژيك مرتبط با افشای اطلاعات وجود دارد: (1) رقابت در ظرفيت كه شركتها را تحريك ميكند، بيشتر افشا كنند. (2) رقابت در قيمت، كه آنها را تحريك ميكند تا كمتر افشا كنند. موقعي كه شركتها بر روي ظرفيت، رقابت ميكند، اطلاعات بيشتري افشا ميشود تا هزينه سرمايه كمتري براي سرمايه گذاري نياز باشد. در مقابل، وقتي كه شركتها بر روي قيمتها رقابت ميكنند، آنها اطلاعات كمتري را افشا ميكنند، چرا كه هزينههاي اختصاصي بالا و منفعت حاصل از هرنوع كاهش در هزينه سرمايه پايين است، چرا كه حساسيت كمتري براي سرمايه اضافي وجود دارد (کاشانی پور و همکاران، 1388).
2-2-1-1- تعاریف افشا
در ادبيات مالي در خصوص موضوع افشا، تعاريف مختلفي بيان شده است كه مهمترين آنها عبارتند از: هندريكسن. Eldon S. Hendriksen
و ون بردا. Michael F.Van Berda
(1991) درکتاب تئوری های حسابداری افشا را چنين تعریف کردهاند ”: افشا در سطح معنایی. Semantical Level
به معني انتشار اطلاعات است، اما حسابداران اغلب تمایل به استفاده محدود از اين واژه به معناي انتشار اطلاعات صرفاً مالی واحد تجاری، در گزارشهای سالانه دارند. تعیین مقدار اطلاعات قابل ارائه بستگی به اهداف گزارشگری مالی و اهمیت اقلام دارد. هدف از گزارشگری