چارچوب نظری و پیشینه تجربی پژوهش حافظه فعال و نارساخوانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 48 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏نارساخوانی
‏تاریخچه نارساخوانی
‏اولین اشاره به اصطلاح نارساخوانی توسط ‏یک ‏پزشک آلمانی‏ به نام‏ "برلین Berlin
‏"‏(1872)‏ صورت گرفت. وی این اصطلاح را برای توصیف یک فرد بزرگسال مبتلا به نارساخوانی اکتسابی ‏به کار‏ برد که در این مورد فرد به دنبال آسیب مغزی Brain Lesion‏
‏، توانایی خواندن خود را از دست داده بود. برلین همچنین بیان کرد: ‏"‏اگر نقص در خواندن حروف چاپی شدید باشد، آن اختلال نارساخوانی است.‏ ‏در واقع نارساخوانی عضوی از خانواده بزرگ ‏اختلال‌های‏ زبانی یا "‏آفازیا Aphasia
‏" است ‏که با مشکلاتی مانند اختلال در درک یا تولید زبان بیانی Expressive Language
‏ یا هر دو مشخص ‏می‌شود‏"‏. مدت کوتاهی پس از کشف برلین، در سال ۱۸۷۷، اصطلاح ‏"‏کوری کلمات" توسط ‏یک پزشک دیگر به نام کاسمل Kausmal
‏ در توصیف یک بیمار بزرگسال آفازیک Aphasic
‏ که توانایی خواندنش را از دست داده بود، ‏به کار‏ برده شد. کاسمل همچنین معتقد بود که نشانه‏‌‏های فوق مربوط به نقص در ناحیه شکنج زاویه‏‌‏ای Angular Gyrus
‏ چپ مغز می‏‌‏باشد (گاردیولا Guardiola
‏ و ‏۲۰۰۱؛ شیویتز Shaywitz
‏، ۲۰۰۳). شاید نخستین گزارش درباره بیماران مبتلا به کوری کلمات به سال ۱۶۷۶ باز گردد، زمانی‏ که ‏جان اسمیت Schmidt
‏ ‏پزشک آلمانی‏،‏ افرادی را مشاهده کرد که ‏پس از‏ ضربه Stroke
‏، تومور‏ Tumor
‏ یا صدمه مغزی، توانایی خواندن خود را از دست می‏‌‏دادند، در حالی‏ ‏که پیش از بروز آسیب مغزی چنین توانایی را داشتند‏؛‏ چیزی که بعدها ب‏ه ‏عنوان "ناخوانی اکتسابی Alexia
‏" از آن نام بردند (به نقل از شیویتز، ۲۰۰۳). بدین ترتیب شارکوت Charcot
‏ (۱۸۸۷)، اصطلاح الکسیا را ب‏ه ‏عنوان فقدان کامل توانایی خواندن تعریف کرد. سرانجام بت من Bateman
‏ (۱۸۹۰)، الکسیا یا دیسلکسیا را ب‏ه عنوان شکلی از ‏یادزدودگی کلامی‏ Verbal Amnesia
‏ نام برد ‏ک‏ه در آن فرد مبتلا، حافظه مربوط به معنای قراردادی Conventional Meaning
‏ نمادهای ترسیمی Graphic Symbols
‏ را از دست می‏‌‏دهد.