تحقیق در مورد زندگينامه جلال الدين رومي

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ويرايش و آماده پرينت )

تعداد صفحه : ÷13صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

زندگينامه جلال الدين رومي

نوشته هلموت ريتر

جلال الدين بن بهاء‌الدين سلطان العلماء ولد بن حسين بن احمد خطيبي، مشهور به مولانا، شاعر ايراني وموسس طريقت درويشان مولويه( كه نامش را از مولانا گرفته است) در تاريخ ربيع الاول 604/30 سپتامبر 1207 م در بلخ به دنيا آمد، در پنجم جمادي الاخر سال 672 /1273 م در قونيه درگذشت.دلايلي كه در نفي تاريخ تولد مذكور، پيش نهاده اند (از جمله از سوي عبدالباقي گولپينارلي در مولانا جلال الدين ) معتبر نيست. پدر او كه خطبه ها ومواعظش محفوظ مانده و به چاپ رسيده است (معارف، مجموعه مواعظ وسخنان سلطان العلما بهاء‌الدين محمد بن حسين خطيبي بلخي مشهور به بهاءولد، به اهتمام بديع الزمان فروزانفر، تهران 1333 ش) خطيبي در بلخ بود. اين اقوال كه شجره النسب او به ابوبكر مي رسد، ومادرش دختر خوارزمنشاه علاء الدين محمد بوده است (افلاكي در مناقب العارفين، ص 8-9) بي اساس است.

(فروزانفر ، در يغما ،شماره 12 ، سال 1338 ، ص 164.احمد افلاكي، مناقب العارفين، به كوشش تحسين يازيجي، آنكارا 1953، پيشگفتار ص 44).

در سال 62 ق اين خانواده به درخواست امير سلجوقي علاء الدين كيقباد به قونيه نقل مكان كرد، و بهاء الدين ولد در 18 ربيع الثاني سال 628 ق در همانجا درگذشت (مناقب العارفين ، 1/32 ،56) يك سال پس از درگذشت او ،يكي از شاگردان ومريد پير او به نام برهان الدين محقق ، به قونيه آمد كه استاد و مراد پيشينش را ملاقات كند ولي از درگذشت او با خبر شد. جلال الدين تا پايان حيات سيد برهان الدين كه نه سال بعد درگذشت، مريد او شد. قبر او در قيصريه است. به گفته افلاكي ، جلال الدين پس از ورود سيد به حلب و دمشق، براي تكميل تحصيلاتش به آنجا رفت. برهان الدين اين نكته را او در ميان گذاشت كه پدرش علاوه بر علوم ظاهري، معرفت ديگري هم داشت كه جز طريق تجربه واحوال باطني قابل حصول نيست. پس ازوفات برهان الدين ،جلال الدين به مدت پنج سال تنها بود. در 26 جمادي الاخر سال 642 ق درويشي سرگشته و آوا به نام شمس الدين محمد تبريزي به قونيه آمد، و در كاروانسراي تاجران شكر سكنا گزيد.

چنانكه از غزلهاي بيشمار ديوان كبير بر مي آيد، او فردي انساندوست، و به دور از تعصب و داراي شخصيتي بسيار عاطفي است كه به سرعت شور وهيجان مي يابد آتش درون خود را با رقص و سماع فرو مي نشاند.اين نكته كه آيا انديشه هاي ديني را چيزي اصيل وعلاوه بر پارسايي عرفاني عام روزگارش دربر داشته يا نه بايد از تجزيه تحليل آثارش استنباط شود. آثار او از اين قرار است:

1)ديوان مشتمل بر غزليات و رباعيات. در اين ديوان ابيات يوناني و تركي هم آمد است كه حاكي از سروكارداشتن با بخشهايي از عامه مردم، و نيز با اقليتهاي غيرمسلمان در قونيه است.تخلص مولانا خاموش است. بعدها اين تخلص با شمس تبريز جانشين شده است. در بعضي غزلها هم نام صلاح الدين به عنوان تخلص آمده است. پيشين ديوان را كنار زده است تاكنون از اين تصحيح و طبع 3 مجلد انتشار يافته است.

2)مثنوي معنوي منظومه اي تعليمي به شيوه مثنوي ( هر بيت داراي قافيه اي مستقل مجعول و منسوب است الهامبخش سرايش اين منظومه بلند