صفحه محصول - اقتصاد چای در ایران

تاريخ چاي
براساس اسناد و مدارک موجود ، نخستين بار در سال 1262 شمسي مقارن سلطنت ناصرالدين شاه قاجار شخصي به نام حاج محمد حسين اصفهاني کشت چاي را در ايران آغاز نمود ، ولي به علل نامعلوم موفق نشد ؛ تا اينکه در سال 1279 شمسي مرحوم حاج محمد ميرزا کاشف السلطنه چايکار که در آن زمان ژنرال کنسول ايران در هند بود ، با کار و تلاش در مزارع چاي در هند موفق شد اصول و فنون چايکاري را بياموزد ؛ پس از آن با موافقت دولت هند دو هزار نهال را به ايران آورد.
وي با بررسي هاي قبلي ، بهترين محل کشت آن را زمينهاي حاصلخيز لاهيجان و تنکابن تشخيص داده بود ؛ شروع به کشت چاي در اين دو منطقه نمود و خوشبختانه موفق شد از آنها چاي مرغوبي برداشت نمايد.
البته بايد دانست که بر اساس افسانه اي قديمي ، چاي را 2737 سال قبل از ميلاد مسيح امپراتور چين کشف کرد.
گونه هاي مختلف گياه چاي به حالت وحشي در شمال هند ( آسام ) و مناطقي مانند تونکين و لائوس نيز مي رويد.
در حدود 800 سال پس از ميلاد مسيح ، لويو اولين کتاب را در زمينه چاي نوشت و موفق شد پس از مدتي روش هاي متفاوتي از زراعت و توليد چاي را در چين باستان تدوين نمايد و به همين دليل از سوي امپراطور وقت تشويق شد.
در کشور ژاپن اولين بار بذر چاي را يک کشيش بودايي به نام نيمس ، به منظور گسترش مذهب بودايي به اين کشور وارد کرد.

فایل دانلودی حاوی فایل word است.