تحقیق در مورد نماز از دیدگاه نهج البلاغه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 4 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

1
‏نماز از دیدگاه نهج البلاغه
‏امير‏ ‏المؤمنين‏ ‏على‏ ‏عليه‏ ‏السلام‏ ‏در‏ ‏نهج‏ ‏البلاغه‏ ‏در‏ ‏موارد‏ ‏عديده‏اى‏ ‏از‏ ‏نماز،‏ ‏اين‏ ‏فرمان‏ ‏بزرگ‏ ‏الهى‏ ‏و‏ ‏محبوب‏ ‏مورد‏ ‏علاقه‏اش‏ ‏كه‏ ‏براى‏ ‏هيچ‏ ‏عملى‏ ‏بمانند‏ ‏آن‏ ‏ارج‏ ‏نمى‏نهاد،‏ ‏سخن‏ ‏به‏ ‏ميان‏ ‏آورده‏ ‏و‏ ‏اهميت‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏يادآور‏ ‏شده‏ ‏است‏.
‏1- ‏از‏ ‏جمله‏ ‏در‏ ‏آغاز‏ ‏خطبه‏ 199 ‏كه‏ ‏موضوعات‏ ‏مهم‏ ‏اسلامى‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏اصحابش‏ ‏وصيت‏ ‏مى‏نمايد‏ ‏و‏ ‏نسبت‏ ‏به‏ ‏انجام‏ ‏دادن‏ ‏آن‏ها‏ ‏سفارش‏ ‏مى‏كند،‏ ‏مى‏فرمايد‏: ‏نماز‏ ‏را‏ ‏چنانكه‏ ‏بايد‏ ‏برپا‏ ‏داريد‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏حفظ‏ ‏و‏ ‏اداى‏ ‏آن‏ ‏كوشا‏ ‏باشيد،‏ ‏و‏ ‏هر‏ ‏چه‏ ‏بيشتر‏ ‏به‏ ‏جا‏ ‏آوريد‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏وسيله‏ ‏آن‏ ‏به‏ ‏خداوند‏ ‏تقرب‏ ‏جوئيد،‏ ‏زيرا‏ ‏كه‏ ‏خداوند‏ ‏در‏ ‏قرآن‏ ‏مى‏فرمايد‏: ‏نماز‏ ‏فريضه‏اى‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏در‏ ‏وقت‏ ‏معين‏ ‏بر‏ ‏اهل‏ ‏ايمان‏ ‏واجب‏ ‏شده‏ ‏است‏. ‏آيا‏ ‏پاسخ‏ ‏دوزخيان‏ ‏را‏ ‏نشنيده‏ايد‏ ‏كه‏ ‏وقتى‏ ‏طبق‏ ‏گفته‏ ‏خداوند‏ ‏در‏ ‏قرآن‏ ‏از‏ ‏آنها‏ ‏مى‏پرسند‏: «‏چه‏ ‏چيز‏ ‏شما‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏دوزخ‏ ‏افكند‏»‏ ‏مى‏گويند‏: ‏ما‏ ‏از‏ ‏نمازگزاران‏ ‏نبوديم‏.‏نماز،‏ ‏گناهان‏ ‏را‏ ‏مانند‏ ‏ريزش‏ ‏برگ‏ ‏درختان‏ ‏مى‏ريزد،‏ ‏و‏ ‏همچون‏ ‏رهايى‏ ‏چهارپايان‏ ‏از‏ ‏بند،‏ ‏انسان‏ ‏را‏ ‏رها‏ ‏مى‏سازد‏.
‏ ‏رسول‏ ‏خدا‏- ‏صلى‏ ‏اللَّه‏ ‏عليه‏ ‏و‏ ‏آله‏ ‏و‏ ‏سلم‏- ‏نماز‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏چشمه‏ ‏آب‏ ‏گرمى‏ ‏تشبيه‏ ‏فرمود‏ ‏كه‏ ‏بر‏ ‏در‏ ‏خانه‏ ‏مردى‏ ‏باشد‏ ‏و‏ ‏شبانه‏ ‏روز،‏ ‏پنج‏ ‏نوبت‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏شستشو‏ ‏كند،‏ ‏كه‏ ‏در‏ ‏اين‏ ‏صورت‏ ‏ديگر‏ ‏چركى‏ ‏در‏ ‏بدن‏ ‏وى‏ ‏باقى‏ ‏نخواهد‏ ‏ماند‏.‏مقام‏ ‏و‏ ‏اهميت‏ ‏نماز‏ ‏را‏ ‏مردانى‏ ‏از‏ ‏مؤمنين‏ ‏مى‏دانند‏ ‏كه‏ ‏زينت‏ ‏كالاى‏ ‏دنيا‏ ‏و‏ ‏فرزندى‏ ‏كه‏ ‏نور‏ ‏چشم‏ ‏انسان‏ ‏است،‏ ‏و‏ ‏ثروت‏ ‏و‏ ‏دارائى،‏ ‏آنها‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏خود‏ ‏مشغول‏ ‏نمى‏دارد‏ ‏چنانكه‏ ‏خداوند‏ ‏در‏ ‏قرآن‏ ‏مجيد‏ ‏فرموده‏ ‏است‏:
‏مردانى‏ ‏هستند‏ ‏كه‏ ‏تجارت‏ ‏و‏ ‏داد‏ ‏و‏ ‏ستد‏ ‏دنيا‏ ‏آنها‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏ياد‏ ‏خدا‏ ‏و‏ ‏اقامه‏ ‏نماز‏ ‏و‏ ‏پرداخت‏ ‏زكات‏ ‏باز‏ ‏نمى‏دارد‏.‏با‏ ‏اين‏ ‏كه‏ ‏خدا،‏ ‏بهشت‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏پيغمبر‏ ‏مژده‏ ‏داده‏ ‏بود‏ ‏از‏ ‏بس‏ ‏نماز‏ ‏مى‏گزارد،‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏رنج‏ ‏انداخته‏ ‏بود،‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏اين‏ ‏كار‏ ‏نظر‏ ‏به‏ ‏اين‏ ‏آيه‏ ‏شريفه‏ ‏داشت‏: ‏خانواده‏ات‏ ‏را‏ ‏فرمان‏ ‏ده‏ ‏نماز‏ ‏بگزارند،‏ ‏و‏ ‏خويشتن‏ ‏نيز‏ ‏بر‏ ‏انجام‏ ‏آن‏ ‏شكيبا‏ ‏باش‏.‏از‏ ‏اين‏ ‏رو‏ ‏پيغمبر‏ ‏هم‏ ‏خانواده‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏انجام‏ ‏اين‏ ‏فريضه‏ ‏بزرگ‏ ‏الهى‏ ‏وادار‏ ‏مى‏كرد‏ ‏و‏ ‏خود‏ ‏نيز‏ ‏با‏ ‏بردبارى‏ ‏به‏ ‏اداى‏ ‏آن‏ ‏مى‏پرداخت‏ .