تحقیق روش های برآورد خسارت و آسیب ساختمان

قسمتی از متن:

ارزیابی آسیب پذیری ساختمان ها به روش کیفی

این ارزیابی، مقایسه­ای بین اطلاعات قابل دسترسی از مشخصات سازه موجود و رفتار کلی مورد انتظار است. این نوع ارزیابی برای تعیین امکان تشخیص مشکلات ساختمان به کار می رود. گام هایی که باید در این زمینه برداشت به شرح زیر هستند:

الف) تحلیل بحرانی اطلاعات جمع آوری شده براساس اطلاعات به روز شده موجود که رفتار کلی سازه های بتن آرمه را در بر گرفته و توسط دانش متخصصانی که ارزیابی را انجام می دهند، تکمیل شده است. این بررسی باید شامل سن ساختمان، مقاومت مصالح مصرفی، نوع طراحی، جزئیات اجرایی، کنترل کیفیت و تکنیک های ساخت، سیستم باربر زیر سازه، پیکربندی ساختمان در پلان و ارتفاع، سیستم روسازه، فاصله ساختمان از ساختمان های مجاور، حضور اعضای صلبی که در تحلیل درنظر گرفته نشده­اند، شناسایی آسیب دیدگی­هایی که قبل از عملیات ارزیابی ایجاد شده اند و بالاخره شرایط فیزیکی ساختمان باشد.

ب) پس از تکمیل تحلیل عمومی فوق، نواقص سازه­ای ممکن را می توان به صورت کمی بدست آورد. برای این منظور تهیه یک ماتریس ارزیابی که شاخص آسیب دیدگی قابل اعمال را نشان می دهد، توصیه می شود.

براساس اطلاعات موجود و نتایج بدست آمده از تحلیل عمومی ساختمان، مقادیر پارامترهای مهم سازه­ای در ماتریس وارد خواهند شد. هر مقدار بسته به تراز آسیب دیدگی تخصیص یافته به آن در محدوده صفر تا یک خواهد بود. این مقادیر به شکل ماتریس نشان داده شده و سپس برای درنظر گرفتن اهمیت هرکدام در رفتار کلی سازه، در یک ضریب وزنی ضرب می شوند.

این کار سبب می شود هنگامی که مقادیر آسیب پذیری جزئی با هم جمع شوند، آسیب پذیری کلی حاصل شود.

ج) پس از آن که ماتریس ارزیابی تشکیل و شاخص آسیب پذیری تعیین شد، اثر خاک زیر سازه بر روی شاخص آسیب دیدگی درنظر گرفته می شود.

معمولاً در روش های کیفی که با بازرسی وضع موجود ساختمان در محل انجام می­شود فرم های مخصوصی که از قبل برای جمع­آوری اطلاعات طراحی شده اند در اختیار بازرسان ساختمان قرار می گیرد. از جمله اطلاعاتی که در این فرم ها ثبت می شوند می­توان به عکس ساختمان، گزارش مختصر از وضعیت ظاهری و پلان موقعیت ساختمان ، تاریخ ساخت ، تعداد طبقات ، زیربنای طبقات ، اطلاعات محلی (تراکم، توپوگرافی منطقه، فاصله از گسل، نوع خاک و ...)، اطلاعات سازه­ای (نوع مصالح، نوع کف ها، سیستم باربر جانبی و قائم، تقسیم بندی کیفی کل سازه، مشخصات اتصالات، ارتفاع سازه و ...) اشاره کرد. در نهایت براساس اطلاعات فوق ساختمان از نظر:

1) کیفیت ساخت (خوب، متوسط، ضعیف)

2) سیستم مقاوم در برابر نیروی زلزله (خوب، متوسط، ضعیف)

3) آسیب پذیری (بالا، متوسط، ضعیف)

4) نیاز به بررسی دقیق (بلی، خیر)

5) نیاز به تقویت (بلی، خیر)

مورد ارزیابی قرار می گیرد.

از این روش می توان برای برآورد اولیه و تقریبی ظرفیت مقاومت لرزه ای ساختمان های یک منطقه خاص استفاده کرد. اما قضاوت در مورد تخریب یا تقویت ساختمان با استقاده از این روش دشوار می باشد. [10]