پیشینه و مبانی نظری رادیو، طنز و شوخ طبعی در رسانه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 29 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏مبانی نظری وپیشینه تحقیق رادیو،‏ طنز و شوخ‌طبعی در رسانه
‏فصل دوم
‏مفاهیم و چهارچوب‌ نظری تحقیق
‏
‏2ـ1ـ مقدمه
‏مطالعات رادیویی به‌دلیل قدمت رادیو سن‌وسال دارد، اما به پیرمردی ضعیف می‌ماند! مطالعات رادیویی در کشور ما به دو دورۀ گسسته تقسیم می‏شود: دورۀ نخست، دوران ترجمه‌های قلیلی‏ست که اهالی ارتباطات از متن‏های مربوط به رادیو در تحقیقات غربی در دهه‌های قبلی کرده‏اند و سپس دوره‏ای که از اوایل دهۀ نود شمسی به‌اهتمام مرکز تحقیق و توسعۀ صدا، به‌عنوان ناشر رادیو انحصاری صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، همراه با انتشارات سروش تألیف‏ها و ترجمه‌های جدید دربارۀ رادیو منتشر شده است.
‏البته عجیب هم نیست؛ وقتی فقط نهادی حکومتی رادیو و تلویزیون را در انحصار دارد، تنها خود او متولی اصلی انتشار مطالعات این دو رسانه است. اگرچه جای پرسش است که چرا محافل دانشگاهی ما اصولاً با وجود تأثیر انکارناپذیر و فاصلۀ زیاد این دو رسانه با دیگر رسانه‏ها، از نظر گسترۀ مخاطب، چندان به این امر اهتمام نورزیده‏اند.
‏از همین‌رو نظریات مربوط به رادیو چندان نظریات و تجربیات گسترده‏ای نیست؛ چه رسد به تبلیغات در رادیو و، مهم‌تر و فقیرتر از آنها، طنز در رادیو.
‏2ـ2ـ رادیو
‏در سال‌ 1860 میلادی‌ جیمز كلارك‌ ماكس‌دل‌، فیزیك‌دان‌ و ریاضی‌دان‌ اسكاتلندی‌، تئوری‌ امواج‌ الكترومغناطیسی‌ را برای‌ اولین ‌بار عرضه‌ كرد.
‏در سال‌ 1887 هنریشن‌ هرتز، مهندس‌ و فیزیك‌دان‌ آلمانی،‌ نظریۀ‌ ماكس‌دل‌ را تأیید کرد. او موفق‌ شد از نوسانات‌ الكترونیكی‌ برای‌ انتقال‌ امواج‌ از محلی‌ به‌ محل‌ دیگر بدون‌ سیم‌ استفاده‌ كند. وی‌ برای‌ اولین‌ بار موفق‌ شد امواج‌ رادیویی‌ را در آزمایشگاه‌ تولید كند. نام‌ «هرتز» به‌صورت‌ واژه‌ای‌ بین‌المللی‌ برای‌ بیان‌ فركانس‌های ‌رادیویی‌ به‌كار می‌رود. پس‌ از او برانلی فرانسوی‌ در سال‌ 1890 آزمایش‌هایی‌ در این‌ زمینه‌ انجام‌ داد و بالأخره‌ دانشمندی‌ روسی‌ به‌نام‌ الكساندر پوپوف موجی‌ را با دستگاهی‌ كه‌ شبیه‌ دستگاه‌ هرتز و برانلی‌ بود اختراع کرد‌ و آنتن‌ را به‌وجود آورد و به‌این‌ صورت‌‌ دستگاه‌ تلگراف‌ مرس‌ ایجاد نمود. در مارس‌ 1896 پوپوف‌ اولین‌ پیغام‌ تلگرافی‌ را به‌ مسافت‌ 250 متری ‌فرستاد.
‏اولین‌ كسی‌ كه‌ متوجه‌ شد می‌توان‌ از بی‌سیم‌ به‌عنوان‌ وسیلۀ ارتباطی‌ استفاده‌ کرد، ماركونی ایتالیایی‌ بود كه‌ بعدها به‌نام‌ مخترع ‌رادیو معروف‌ شد. وی‌ در سال‌ 1895 اولین ‌خبر رادیویی‌ خود را به‌وسیلۀ‌ بی‌سیم‌ به فاصلۀ‌ 3 كیلومتری‌ فرستاد.
‏در ژوئن‌ سال‌ 1896 در لندن‌ اولین‌ ایستگاه ‌تلگرافی‌ بدون‌ سیم‌ به‌كمك‌ امواج‌ الكترونیكی‌ نمایش‌ داده‌ شد.
‏در سال‌ 1897 به‌ ایتالیا برگشت‌ و‌ ارتباطی بی‌سیم‌ بین‌ دو كشتی‌ جنگی‌ در مسافت‌ 12 كیلومتری‌ ایجاد کرد و بالأخره‌ در سال‌ 1901 در تكمیل‌ اختراع‌ خود موفق‌ شد علائم‌ بی‌سیم ‌را از یك‌ طرف‌ اقیانوس‌ اطلس،‌ یعنی‌ از شهر پل‏دو در انگلستان‌، به‌ آن‌ طرف‌ اقیانوس‌ اطلس‌، شهر سن‌ژان‌ امریكا، بفرستد.
‏مردم‌ از اختراع‌ ماركونی‌ چنان‌ به‌شور و هیجان ‌آمده‌ بودند كه‌ خواستار پخش‌ صدای‌ انسان‌ از رادیو شدند، اما چون‌ لامپ‌های‌ رادیو ضعیف ‌بود، سازندگان‌ رادیو باید فكر بهتری‌ می‌كردند. به‌همین‌ منظور در سال‌ 1906 فیزیك‌دان ‌امریكایی‌ به‌نام‌ دو فورست‌ لامپ‌ سه‌ الكترونی‌ را اختراع‌ كرد كه‌ برای‌ رادیو الكتریسیته‌ قابل‌ استفاده‌ بود. بعد از آن‌ روبرت‌ فون‌لیئن‌ موفق شد‌ لامپ‌های‌ قوی‌ بسازد. این‌ لامپ‌ها تحو‌لی بزرگ‌ در زمینۀ‌ دستگاه‌های‌ الكترونیكی‌ به‌وجود آوردند.
‏در سال‌ 1910 برای‌ اولین‌بار صدای‌ موسیقی‌ و آواز اپرای‌ متروپولتین‌-نیویورك‌ در سراسر امریكای‌ شمالی‌ شنیده‌ شد.
‏در سال‌ 1913 جمعی‌ از دانشمندان‌ سعی‌ كردند صدای‌ موسیقی‌ در تمام‌ نقاط جهان‌ شنیده‌ شود، ولی‌ جنگ‌ جهانی‌ اول‌ زحمات‌ آنها را بی‌نتیجه‌ گذاشت‌.
‏احتیاجات‌ نظامی‌ در دوران‌ جنگ‌ استفاده‌ از بی‌سیم‌ را گسترش‌ داد و در تاریخ‌ 11 نوامبر سال ‌1918  تلگراف‌ بی‌سیم‌ خبر پایان‌ جنگ‌ را به‌ همۀ‌ جهانیان‌ اعلام‌ کرد.
‏تاریخ‌ شروع‌ بهره‌برداری‌ عمومی‌ از رادیو سال 1920 است.
‏اولین‌ دستگاه‌های‌ پخش‌ منظم‌ رادیویی‌ در سال ‌1920 در انگلستان‌ به‌كار افتاد و در سال‌ 1926 اولین‌ كنفرانس‌ بین‌المللی‌ رادیویی‌ با شركت‌ 27 كشور جهان‌ در برلین‌ برپا شد و آیین‌‏نامۀ‌ مقررات ‌ارتباطات‌ رادیویی‌ به‌تصویب‌ رسید.
‏رشد فزایندۀ رادیو و مخاطبانش‌ آن‌ را ‌رسانه‌ای‌ جمعی‌ و فراگیر نمود. ارزانی‌ بهای‌ رادیوهای‌ ترانزیستوری‌ نیز به‌ پیشرفت‌ این‌ رسانه‌ در كشورهای‌ توسعه‌نیافته‌ كمك‌ كرد.
‏در حال حاضر‌ در دنیا تقریباً یك‌ میلیارد گیرندۀ ‌رادیویی‌ وجود دارد؛ یعنی‌ برای‌ هر چهار نفر یك‌ گیرنده‌ رادیویی‌ موجود است.
‏رادیو در ایران‌
‏در سال‌ 1303 هجری‌ شمسی‌ (1924 م‌) وزارت‌ جنگ‌ مقدمات‌ استفاده‌ از بی‌سیم را‌ فراهم نمود. در سال‌ 1305 بی‌سیم وارد‌ ایران‌ گردید. از سال‌ 1311 مؤسسات‌ بی‌سیم‌ توسعه‌ پیدا كردند كه‌ نهایتاً به‌ ایجاد رادیو منتهی‌ شد.