پیشینه و مبانی نظری تحقیق فقه سياسي شيعه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 37 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏2-1-فقيه كيست‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ 13
‏2-2- چيستي فقه سياسي‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ 15
‏2-3- تاريخ فقه سياسي‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ 21
‏2-4- رويكرد‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ 19
‏2-5- ضرورت حكومت‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ 20
‏2-1-5- ديدگاه اسلام درباره ضرورت حكومت‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ 21
‏2-6- انديشه رهبري در حكومت اسلام‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ 21
‏2-6-1- نظر شيعه‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ 27
‏2-6-2- نظر اهل سنت‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ 28
‏2-7- امامت ، انتخاب ، يا انتصاب‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ 29
‏2-8-1- تعريف آزادي‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ 32
‏2-8-2- انديشه آزادي در اسلام‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ 33
‏2-9-1- قيام ومبارزه‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ 36
‏2-9-2- جنگ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ 39
‏2-9-3-جهاد‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ 40
‏2-1. ‏فقيه کيست‏
‏قبل از هر چيز لازم است بدانيم فقيه کيست و او چه شرايطی بايد داشته باشد که بتواند در عصر غيبت بر مردم ولايت داشته باشد و آيا ولايت او ضروری است؟ نظر اسلام درباره آن چيست؟
‏درباره تعريف ولايت ‏در لغت از كلمه ولي گرفته شده به معني قرار گرفتن چيزي در كنارچيز ديگر است بطوري كه فاصله اي ميان آنها نباشد.‏ ‏به معني دوستي،‏ ‏ياري و نصرت،تصدي امر و‏ ‏سرپرستي
‏و معاني ديگر به كار رفته است(‏جوادي آملي‏ ،‏1387،‏ص16و15)ودر اصطلاح به معني سرپرستي به كار رفته است وداراي اقسامي است از قبيل ولايت تكويني،ولايت بر تشريع،ولايت تشريعي.
‏ولايت تكويني : ‏مربوط به موجودات عيني جهان است‏.‏ و چون رابطه حقيقي ميان دو طرف ولايت هست‏.‏ ولايت حقيقي است.‏ ‏ولايت تكويني يعني سرپرستي موجودات جهان و تصرف عيني در آنها مثل ولايت نفس انسان بر قواي دروني اش.‏ ‏و ولايت خداوند بر موجودات از اين نوع ولايت است‏.‏ كه او ولي حقيقي تمام موجودات است‏.‏(‏جوادي آملي‏ ،‏1391،‏ص 124-122)
‏ولايت بر تشريع‏:‏ ‏ولايت بر قانون گذاري وتشريع احكام است.يعني كسي سرپرست جعل قانون باشد. اين ولايت در حيطه قوانين است نه موجودات.‏ ‏اين نوع ولايت از نوع وصفي است نه حقيقي. البته اين نوع ولايت با يك تحليل عقلي به سنخ ولايت تكويني بر مي گردد.زيرا قلمرو‏ ‏ولايت بر تشريع همان فعل خود شارع است.
‏ولايت تشريعي‏:‏ ‏نوعي ولايت و سرپرستي است كه نه ولايت تكويني است و نه ولايت بر تشريع و
‏ قانون بلكه ولايتي است در محدوده تشريع و تابع قانون الهي كه اين ولايت دو نوع است يا ولايت بر محجوران است يا ولايت برجامعه خردمندان.‏ ‏اين نوع ولايت نيز مربوط به رابطه"علي ومعلولي"نيست بلكه از امور اعتباري و قرار دادي يا همان وضعي است نه حقيقي.‏ ‏و‏ ‏لذا ولايت پيامبر‏(ص)‏ و ائمه و‏ ‏فقها از اين نوع
‏ولايت است و آيات"انما وليكم الله ورسوله والذين امنوا..."(مائده،55)و"من قتل مظلوما‏ ‏فقد جعلنا لوليه سلطانا..."(اسراء،33)و...از اين نوع ولايت است.(همان،126-124)
‏ اما منظور فقيه در بحث ولايت فقيه مجتهد جامع الشرايط است نه هر کسی که فقه خوانده باشد و فقیه جامع الشرايط سه ويژگی برجسته دارد .
‏الف- اجتهاد مطلق ب- عدالت مطلق ج- قدرت مديريت و استعداد رهبری
‏( جوادي آملي ،1391، ص 136)
‏الف‏- ‏ اجتهاد مطلق :‏ اسلام يک مجموعه ی منسجم است؛ به گونه ای که ديانت آن عين سياست است و سياست آن عين ديانتش و فهم کامل نسبت به اسلام زمانی ممکن است که فقیه به همه ابعاد آن آگاه و مجتهد باشد. بنابراين کسی که مجتهد مطلق نيست بلکه نسبت به بخشی از معارف اسلام آگاهی دارد. و به تعبيری « مجتهد متجزی » است صلاحيت ولايت بر جامعه اسلامی را ندارد. و فقيهی که ابعاد سياسی اسلام را خوب نفهميده است توان چنين مسئوليت عظيمی را نمی تواند داشته باشد . فقيه جامع الشرايط بايد بتواند مسايل مستحدثه مسلمين را خوب حل کند. و آنها را بر اصول و فروع تطبیق دهد. در اينصورت می تواند مديريت جامعه اسلامی را بپذيرد. ( همان ، 137)
‏ب- ‏عدالت مطلق:‏ فقيه جامع الشرایط کسی است که هم از نظر عقل نظری و هم عقل عملی کامل باشد یعنی علاوه بر اینکه علم دین را خوب بفهمد باید خودش عامل به آن باشد و همه وظایف دینی را بخوبی عمل کند و در ابلاغ دین کوتاهی نکند. و براساس میل و هوس خود رفتار نکند . و اگر کسی در درون نفس خودش مطیع امیال شخصی خود باشد. و به تعبیر قرآن « اَفَرَاَیتَ مَنِ اتخّذَ اِلهَهُ هَواهُ ...(جاثیه،23 ) ( آیا دیدی کسی را که معبود خود را هوای نفس خویش قرار داده ...) چنین شخصی هیچگاه صلاحیت ولایت و هدایت مسلمین را ندارد و مشمول خطاب ابراهیم (ع) است که فرمود: « اُفٍ لَکُم وَ لِما تَعبدُونَ مِن دُونِ الله» ( انبیاء ،67 ) اف بر شما و بر هر آنچه غیر خدا می پرستید که این خطاب شامل بت پرستی ظاهری