پیشینه ومبانی نظری تحقیق تاریخچه بیمه در ایران

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 26 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏تاریخچه بیمه در ایران
‏بیمه در زبان فرانسه Assurance ‏ ‏و در زبان انگلیسی Insurance ‏معنا می‏‏دهد‏. ‏می‏‏توان گفت که هر دو این معانی که از‏ ‏ریشه لاتینی secures ‏به معنای اطمینان گرفته شده است، اما معادل آن در پارسی را می‏‏توان برگرفته از‏ کلمه ‏"بیم" که همان عدم اطمینان خاطر از حصول نتیجه مطلوب می‏‏باشد دانست‏.
‏فعالیت بیمه‏‏گری به سال 1552 در شهر فلورانس ایتالیا بر می‏‏گردد، اما شرکت لویدز لندن در سده هفدهم مهم‏‏ترین اجتماع بیمه‏‏گران را تشکیل می‏‏داد و‏ ‏از یک قهوه‏‏خانه تا یکی از بزرگ‏‏ترین بیمه‏‏های جهان نقش ایفاء می‏‏نماید‏.
‏در سال ۱۳۱۰ خورشیدی، فعالیت جدى میهن ما در زمینه‏‏ی‏ ‏بیمه‏ ‏آغاز‏ ‏شد‏. ‏در‏ ‏این‏ ‏سال‏ ‏بود‏ ‏که‏ ‏قانون‏ ‏و‏ ‏نظام‏‏نامه‏‏ی‏ ‏ثبت‏ ‏شرکت‏‏ها در ایران به تصویب رسید و متعاقب آن بسیارى از شرکت‏‏هاى بیمه‏‏ی‏ ‏خارجى‏ ‏از‏ ‏جمله‏ ‏اینگستراخ، آلیانس، ایگل‏ ‏استار، یورکشایر، رویال، ویکتوریا، ناسیونال‏ ‏سویس، فنیکس، اتحادالوطنى‏ ‏و‏... ‏به‏ ‏تأسیس‏ ‏شعبه‏ ‏یا‏ ‏نمایندگى‏ ‏در‏ ‏ایران‏ ‏پرداختند‏.
‏گسترش فعالیت شرکت‏‏هاى بیمه‏‏ی‏ ‏خارجی، م‏سئولان کشور را متوجه ضرورت تأسیس یک شرکت بیمه‏‏ی‏ ایرانى‏ ‏کرد‏ ‏و‏ ‏دولت‏ ‏در‏ ‏شانزدهم‏ ‏شهریور‏ ‏۱۳۱۴‏ ‏شرکت‏ ‏سهامى‏ ‏بیمه‏‏ی‏ ‏ایران‏ ‏را‏ ‏با‏ ‏سرمایه‏ ‏۲۰‏ ‏میلیون‏ ‏ریال‏ ‏تأسیس‏ ‏نمود. فعالیت‏ ‏رسمى‏ ‏شرکت‏ ‏سهامى‏ ‏بیمه‏‏ی‏ ‏ایران‏ ‏از‏ ‏اواسط‏ ‏آبان‏ ‏ماه‏ ‏همان‏ ‏سال‏ ‏آغاز‏ ‏شد‏. ‏تأسیس‏ ‏شرکت‏ ‏سهامى‏ بیمه‏‏ی‏ ایران، ‏نق‏ط‏ه‏ی‏ ‏عطفى‏ ‏در‏ ‏تاریخ‏ ‏فعالیت‏ ‏بیمه‏اى‏ ‏کشور‏ ‏به‏ ‏شمار‏ ‏مى‏رود‏ ‏زیرا‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏پس‏ ‏دولت‏ ‏با‏ ‏در‏ ‏اختیار‏ ‏داشتن‏ ‏تشکیلات‏ ‏اجرائى‏ ‏مناسب، قادر‏ ‏به‏ ‏کنترل‏ ‏بازار‏ ‏و‏ ‏نظارت‏ ‏بر‏ ‏فعالیت‏ ‏مؤسسات‏ ‏بیمه‎‏ی خارجى‏ ‏شد‏. ‏دو‏ ‏سال‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏تأسیس‏ ‏شرکت‏ ‏سهامى‏ ‏بیمه‏ ‏ایران‏ ‏یعنى‏ ‏در‏ ‏سال‏ ‏۱۳۱۶، ”قانون‏ ‏بیمه“‏ ‏در‏ ‏۳۶‏ ‏ماده‏ تدوین شد و به تصویب مجلس شوراى ملى رسید. پس از آن نیز مقررات دیگرى در جهت کنترل و نظارت بر فعالیت مؤسسات بیمه از طریق الزام آن‏‏ها به واگذارى ۲۵ درصد بیمه نامه‏‏هاى صادره به صورت اتکائى اجبارى به شرکت سهامى بیمه‏‏ی‏ ایران ‏وضع‏ ‏شد؛‏ ‏در‏ ‏این‏ ‏رهگذر، الزام‏ ‏به‏ ‏بیمه‏ ‏کرد‏ن کالاهاى وارداتى و صادراتى و اموال موجود در ایران و ایرانیان مقیم خارج از کشور نزد یکى از مؤسسات بیمه که در ایران به ثبت رسیده‏‏اند، بر استحکام شرکت‏‏هاى بیمه افزود‏. ‏شرکت سهامى بیمه‏‏ی‏ ایران ‏با‏ ‏حمایت‏ ‏دولت‏ ‏به‏ ‏فعالیت‏ ‏خود‏ ‏ادامه‏ ‏داد‏ ‏و‏ ‏این‏ ‏حمایت‏ ‏منجر‏ ‏به‏ ‏تقویت‏ ‏نقش‏ این شرکت در بازار بیم‏ه‏ی‏ ‏کشور‏ ‏و‏ ‏توقف‏ ‏تدریجى‏ ‏فعالیت‏ ‏شعب‏ ‏و‏ ‏نمایندگى‏هاى‏ ‏شرکت‏هاى‏ ‏بیمه‏ی‏ ‏خارجى‏ ‏شد‏. ‏این‏ ‏روند‏ ‏کماکان‏ ‏ادامه‏ ‏یافت‏ ‏تا‏ ‏آنکه‏ ‏در‏ ‏سال‏ ‏۱۳۳۱‏ ‏بر‏ ‏اساس‏ ‏مصوبه‏ی‏ ‏هیأت‏ ‏دولت‏ ‏کلیه‏ی‏ ‏شرکت‏ ‏هاى‏ ‏بیمه‏ی خارجى‏ ‏موظف‏ ‏شدند‏ ‏براى‏ ‏ادامه‎‏ی‏ ‏فعالیت‏ ‏خود‏ ‏در‏ ‏ایران‏ ‏مبلغ‏ ‏۲۵۰‏ ‏هزار‏ ‏دلار‏ ‏ود‏یعه نزد بانک ملى ایران توزیع نمایند و پس از آن نیز منافع سالیانه ‏خود‏ ‏را‏ ‏تا‏ ‏زمانى‏ ‏که‏ ‏این‏ ‏مبلغ‏ ‏به‏ ‏۵۰۰‏ ‏هزار‏ ‏دلار‏ ‏برسد‏ ‏بر‏ ‏آن‏ ‏بیفزایند‏. ‏این‏ ‏تصمیم‏ ‏موجب‏ ‏تعطیل‏ ‏شدن‏ ‏کلیه‏ی‏ ‏نمایندگى‏ها‏ ‏و‏ ‏شعب‏ ‏شرکت‏هاى‏ ‏بیمه‏ی‏ ‏خارجى‏ ‏در‏ ‏ایران‏ ‏به‏ ‏استثناءِ‏ ‏دو‏ ‏شرکت‏ ‏بیمه‏ی‏ ‏”یورکشایر“‏ ‏و‏ ‏”اینگس‏تراخ“ گردید و شرایط را براى گسترش فعالیت شرکت‏‏هاى بیمه‏‏ی‏ ایران ‏فراهم‏ ‏ساخت
‏.
‏نخستین شرکت بیمه ‏خصوصى‏ ‏ایران‏ ‏به‏ ‏نام‏ ‏”بیمه‏ ‏شرق“‏ ‏در‏ ‏سال‏ ‏۱۳۲۹‏ ‏خورشیدى‏ ‏تأسیس‏ ‏شد‏. ‏پس‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏تا‏ ‏سال‏ ‏۱۳۴۳‏ ‏به‏ ‏تدریج‏ ‏هفت‏ ‏کشور‏ ‏بیمه‏ی‏ ‏خصوصى‏ ‏دیگر‏ ‏به‏ ‏نام‏هاى‏ ‏آریا، پارس، ملی، آسیا، البرز، امید‏ ‏و‏ ساختمان و کار ‏به ‏ترتیب تأسیس شدند و به فعالیت بیمه‏‏اى پرداختند. همان‏‏طور که اشاره شد از سال ۱۳۱۶ کلیه ‏شرکت‏هاى‏ ‏بیمه‏ ‏موظف‏ ‏شدند‏ ‏۲۵‏ ‏درصد‏ ‏از‏ ‏امور‏ ‏بیمه‏اى‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏صورت‏ ‏اتکائى‏ ‏اجبارى‏ ‏به‏ ‏شرکت‏ بیمه‏‏ی‏ ایران ‏واگذار‏ ‏نمایند‏. ‏این‏ ‏واگذارى‏ ‏عمدتاً‏ ‏از‏ ‏طریق‏ ‏لیست‏ ‏هائى‏ ‏به‏ نام ‏"‏بردرو‏"‏ که حاوى کلیه ‏اطلاعات‏ ‏راجع‏ ‏به‏ ‏بیمه‏ ‏نامه‏هاى‏ ‏صادره‏ ‏و‏ ‏خسارت‏هاى‏ ‏پرداخت‏ ‏شده‏ی‏ ‏این‏ ‏شرکت‏ها‏ ‏بود‏ ‏انجام‏ ‏گرفت‏. ‏بدیهى‏ ‏است‏ ‏ارائه‏ ‏اطلاعات‏ ‏به‏ ‏شرکت‏ ‏بیمه‏ ‏رقیب‏ ‏هیچ‏گاه‏ ‏نمى‏توانست‏ ‏مورد‏ ‏رضایت‏ ‏و‏ ‏علاقه‏ ‏شرکت‏هاى‏ ‏بیمه‏ ‏واگذرانده‏ ‏باشد‏. ‏از‏ ‏سوى‏ ‏دیگر، با‏ ‏افزایش‏ ‏تعداد‏ ‏شر‏کت‏‏هاى بیمه، ضرورت اعمال نظارت بیشتر دولت بر این صنعت و تدوین اصول و ضوابط استاندارد براى فعالیت‏‏هاى بیمه‏‏اى به منظور حفظ حقوق بیمه‎‏گذاران و بیمه‏‏شدگان احساس مى‏‏شد. به همین دلیل در سال ۱۳۵۰ ”بیمه ‏مرکزى‏ ‏ایران“‏ ‏به‏ ‏منظور‏ ‏تحقق‏ ‏هدف‏هاى‏ ‏فوق‏ ‏تأسیس‏ ‏شد‏.
‏در ماد‏ه‏ی‏ ‏۱‏ قانون تأسیس بیمه‏ ‏مرکزى‏ ‏ایران‏ ‏و‏ ‏بیمه‏گرى‏ ‏چنین‏ ‏آمده‏ ‏است‏: ‏”به‏ ‏منظور‏ ‏تنظیم‏ ‏و‏ ‏تعمیم‏ ‏و‏ ‏هدایت‏ ‏امر‏ ‏بیمه‏ ‏در‏ ‏ایران‏ ‏و‏ ‏حمایت‏ ‏بیمه‏گذاران‏ ‏و‏ ‏بیمه‏شدگان‏ ‏و‏ ‏صاحبان‏ ‏حقوق‏ ‏آن‏‏ها، همچنین‏ ‏به‏منظور‏ ‏اعمال‏ ‏نظارت‏ ‏دولت‏ ‏بر‏ ‏این‏ ‏فعالیت، مؤسسه‏اى‏ ‏به‏ ‏نام‏ ‏بیمه‏ ‏مرکزى‏ ‏ایران‏ ‏طبق‏ ‏این‏ ‏قانون‏ به‏‏صورت شرکت سهامى تأسیس مى‏‏گردد“. این قانون از دو بخش تشکیل شده است. در بخش اول، سازمان، ارکان، تشکیلات، نظارت و نحوه ‏اداره‏ ‏بیمه‏ ‏مرکزى‏ ‏ایران‏ ‏تعیین‏ ‏شده‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏بخش‏ ‏دوم‏ ‏ضوابط‏ ‏مربوط‏ ‏به‏ ‏نحوه‏ ‏تأسیس‏ ‏و‏ ‏فعالیت‏ ‏شرکت‏هاى‏ ‏بیمه‏ ‏و‏ ‏ادغام‏ ‏و‏ ‏انحلال‏ ‏و‏ ‏ورشکستگى‏ ‏آن‏‏ها‏ ‏مشخص‏ شده است. طبق این قانون بیمه ‏مرکزى‏ ‏ایران‏ ‏سازمانى‏ ‏است‏ ‏مستقل‏ ‏که‏ ‏هیچ‏ ‏گونه‏ ‏وابستگى‏ ‏تشکیلاتى‏ ‏و‏ ‏ارگانیک‏ ‏با‏ ‏هیچ‏ ‏یک‏ ‏از‏ ‏وزارت‏ها‏ ‏و‏ ‏سازمان‏هاى‏ ‏دیگر‏ ‏دولتى‏ ‏ندارد‏ ‏و‏ ‏تنها‏ ‏ارتباط‏ ‏آن‏ ‏با‏ ‏وزارت‏ ‏امور‏ ‏اقتصادى‏ ‏و‏ ‏دارائى‏ ‏این‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏وزیر‏ ‏امور‏ ‏اقتصادى‏ ‏و‏ ‏دارائى‏ ‏رئیس‏ ‏مجمع‏ ‏عمومى‏ ‏بیم‏ه ‏مرکزى‏ ‏ایران‏ ‏است‏. ‏وزیران‏ ‏بازرگانى‏ ‏و‏ ‏کار‏ ‏و‏ ‏امور‏ ‏اجتماعى‏ ‏نیز‏ ‏عضو‏ ‏مجمع‏ ‏عمومى‏ ‏بیمه‏ ‏مرکزى‏ ‏ایران‏ ‏هستند‏. ‏رئیس‏ ‏کل‏ ‏بیمه‏ ‏مرکزى‏ ‏ایران‏ ‏کلیه‏ ‏اختیارات‏ ‏ناشى‏ ‏از‏ ‏این‏ ‏قانون‏ ‏را‏ ‏دارد‏ ‏و‏ ‏بسته‏ ‏به‏ ‏صلاحدید‏ ‏مى‏تواند‏ ‏به‏ ‏معاونان‏ ‏یا‏ ‏مدیران‏ ‏بیمه‏ ‏مرکزى‏ ‏تفویض‏ ‏اختیار‏ ‏نماید‏.
‏براساس تشویق سرمایه‏‏گذارى‏‏هاى خارجی، مؤسسات بیمه ‏خارجى‏ ‏نیز‏ ‏براى‏ ‏ورود‏ ‏به‏ ‏بازار‏ ‏بیمه‏ ‏ایران‏ ‏دست‏ ‏به‏ ‏کار‏ ‏شدند‏ ‏اما‏ ‏بیم‏ ‏آن‏ ‏مى‏رفت‏ ‏که‏ ‏اگر‏ ‏کنترل‏ ‏و‏ ‏نظارت‏ ‏دقیقى‏ ‏در‏ ‏بازار‏ ‏بیمه‏ ‏نوپاى‏ ‏ایران‏ ‏اعمال‏ ‏نشود‏ ‏صنعت‏ ‏بیمه‏ ‏در‏ ‏خطر‏ ‏هجوم‏ ‏مؤسسات‏ ‏بیمه‏ ‏خارجى‏ ‏که‏ ‏از‏ ‏هر‏ ‏جهت‏ ‏مجهزتر‏ ‏بودند‏ ‏قرار‏ ‏گی‏رد. تصویب قانون تأسیس بیمه ‏مرکزى‏ ‏ایران‏ ‏و‏ ‏آغاز‏ ‏بیمه‏گرى‏ ‏با‏ ‏شروع‏ ‏افزایش‏ ‏درآمدهاى‏ ‏ارزى‏ ‏و‏ ‏شروع‏ ‏فعالیت‏هاى‏ ‏عمرانى‏ ‏هم‏‏زمان‏ ‏بود‏. ‏بر‏ ‏اثر‏ ‏این‏ ‏درآمدها‏ ‏بر‏ ‏تعداد‏ ‏شرکت‏ها‏ ‏که‏ ‏با‏ ‏مشارکت‏ ‏مؤسسات‏ ‏بیمه‏ ‏خارجى‏ ‏همراه‏ ‏بود‏ ‏موفقیت‏ ‏بازار‏ ‏ملى‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏خطر‏ ‏مى‏انداخت‏ ‏بیمه‏ ‏مرکزى‏ ‏ایران‏ ‏ب‏ا همین اندیشه تأسیس شد تا نهاد نظارتى دولت در امر فعالیت‏‏هاى بیمه‏‏اى به‏‏منظور حفظ حقوق بیمه‏‏گذاران باشد. بیمه ‏مرکزى