پیشینه تحقیقات داخلی وخارجی رابطه حقوق و دستمزد و جابجایی کارکنان با عملکرد

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 8 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏تحقیقات داخلی
‏ازوجی و امینی (1387) ‏تحليل و بررسي رابطه دستمزد و بهره وري نيروي كار در صنايع ايران را مورد مطالعه قرار دادند. ‏تغيير دستمزد متناسب با تغيير متغيرهاي كليدي بازار كار از جمله بهره وري نيروي كار در جهت گيري بنگاه ها نقش مهمي دارد. هدف از اين پژوهش، شناسايي رابطه بين دستمزد و بهره وري نيروي كار در ‏بخش صنعتي ايران بود. براي اين منظور از الگوي اقتصادسنجي به روش خودهمبسته با وقفه هاي توزيعي (ARDL) ‏و الگوي تصحيح خطا (ECM)‏ استفاده شد. ‏نتايج‏ برآورد مدل نشان داد كه بهره وري نيروي كار، متوسط سال هاي تحصيل شاغلان صنعتي و حداقل دستمزد واقعي نقش موثري بر عملکرد واقعي بخش صنعتي داشته و اين رابطه در كوتاه مدت و بلندمدت تاييد مي شود.‏ در حالي كه متغيرهاي دستمزد بخش عمومي و نرخ بيكاري در بلندمدت بر دستمزد بخش صنعت اثر ندارد، هر چند كه در ‏كوتاه مدت دستمزدهاي بخش صنعت از دستمزد بخش عمومي متاثر مي شود. بدين روي، براي افزايش دستمزد واقعي و رفاه نيروي كار در كنار افزايش سودآوري بنگاه ها پيشنهاد شد كه شرايط مناسب براي ارتقاي بهره وري نيروي كار فراهم شده و نظام تعيين دستمزد با توجه به عامل بهره وري مورد بازنگري قرار گيرد.
‏کازرونی و محمدی (1386) ‏از مطالعات گسترده خود نتیجه گرفتند که در ایران بیشتر بخش های اقتصادی بزرگ در کنترل و یا مالکیت دولت می باشد که بخش اصلی شاغلان را در این بخش ها به خود اختصاص می دهند. ‏در بخش های دولتی عمدتا تعیین سطح اشتغال و دستمزد پولی هیچگونه ارتباطی با عملکرد و بهره وری نیروی کار نداشته و تنها جنبه بوروکراتیک و اداری دارد.‏ در نتیجه نیروی کار انگیزه ای برای بهبود عملکرد در خود احساس نمی کنند.
‏سوری (1384) در مطالعه ای نقش دستمزدها را به عنوان ابزاری برای افزایش کارایی و بهره وری صنایع ایران مورد بررسی قرار داده و نشان می دهد که اولا دستمزدها با شاخص کارایی و بهره وری نیروی کار رابطه مثبت و معنی داری دارد. ثانیا، حساسیت پایین کارایی نسبت به دستمزدها باعث می شود که افزایش کم سطح دستمزدها نتواند اثر محسوسی بر کارایی داشته باشد. ‏ثالثا، تأثیر اندازه سازمان بر سطح دستمزدها و کارایی معنی دار است و سازمان های بزرگتر دستمزد بیشتری را پرداخت می کنند و بهره وری آنها نیز افزایش می یابد.