مباني نظري نظریه های جرات ورزی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 33 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏تعریف جرأت‏‏ورزی
‏ از آن‏‏جا که انسان موجودی اجتماعی است، همواره در تلاش‏‏است تا مهارت‏‏هایی جهت تسهیل روابط میان‏‏فردی به دست بیاورد. توجه روز افزون به جرأت ورزی به عنوان موردی از مهارت‏‏های زندگی، حاکی از آشکارشدن ارزش‏‏ها و تأثیرات فراوان این مهارت است. اهمّیت جرأت ورزی در ارتباطات بین فردی و نقش مؤثر آن در تعامل‏‏های اجتماعی، منجر به پژوهش‏‏های متعددی در این زمینه گردیده‏‏است.
‏در متون ترجمه شده به فارسی کلمه assertion‏ معادل با واژه‏‏ی جرأت‏‏ورزی، ابراز وجود، تأیید خود، اظهار وجود، خود بیانگری، جسارت و قاطعیت به کاررفته است. مسأله‏‏ی ابراز وجود و مقوله‏‏ی جرأت ورزی، در واقع توانایی افراد جهت برقرارنمودن روابط بین فردی مناسب در تعاملات اجتماعی و یکی از مهم‏‏ترین عوامل مؤثر در بهداشت روانی است. (بندورا‏-Bandora
‏،1977). می‏‏توان جرأت‏‏ورزی یا ابراز وجود را قلب رفتار میان‏‏فردی ( لین و همکاران،2004) یا مهارت برقراری ارتباط میان‏‏فردی ( آلبرتی و آمونز، 1977) برشمرد.
‏سازمان جهانی بهداشت، ده مهارت را به عنوان مهارت‏‏های زندگی اصلی معرفی نموده است. این ده مهارت عبارتند از: 1- مهارت خودآگاهی 2- مهارت همدلی 3- مهارت برقراری ارتباط مؤثر 4- مهارت مدیریت خشم 5- توانایی ایجاد و حفظ روابط بین فردی مؤثر 6- مهارت رفتار جرأت‏‏مندانه 7- مهارت حل مسئله 8- مهارت مقابله با استرس 9- مهارت تصمیم‏‏گیری 10- مهارت تفکر خلاق
‏ سازمان جهانی بهداشت این مهارت‏‏ها را به سه طبقه تقسیم می‏‏کند: الف) مهارت‏‏های مرتبط با تفکر نقاد یا تصمیم‏‏گیری ب) مهارت‏‏های بین‏‏فردی و ارتباطی ج) مهارت‏‏های مقابله‏‏ای و مدیریت فردی.
‏ مهارت جرأت‏‏ورزی در دسته‏‏ی دوّم قرار می‏‏گیرد. گروه دوم، مهارت‏‏هایی را دربر می‏گیرد که با ارتباط کلامی و غیرکلامی، گوش دادن فعال و توانایی ابراز احساسات و بازخورد دادن، مرتبط هستند. در این طبقه، مهارت‏‏های مذاکره، امتناع و ردکردن درخواست دیگران و مهارت‏‏های رفتار جرأت‏‏مندانه نیز جای می‏‏گیرند.
‏ جرأت‏‏ورزی را به طورکلی می‏‏توان توانایی ابراز صادقانه‏‏ی نظرات، احساسات و نگرش‏‏ها بدون احساس اضطراب دانست، جرأت‏‏ورزی همچنین شامل دفاع فرد از حقوق خود، به شکلی که حقوق دیگران پایمال نشود، می‏‏باشد. (سازمان جهانی بهداشت، ترجمه فنی و همکاران، 1385)