تحقیق در مورد معماری صفویه 25 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 26 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏معماری صفویه
‏مقدمه :
‏يكی از درخشان‏‌‏ترين دوره‏‌‏های هنری ايران پس از اسلام دوره‏‌‏ی صفويه است. در سال 907 ‏قمری (1502 م) شاه اسماعيل، سلسله صفوی را تاسيس كرد. در اين دوره مراكز و ‏كانون‏‌‏های صنعتی و هنری در ايران افزايش يافت، درابتدای تاسيس اين سلسله، تبريز ‏پايتخت بود و به همين سبب اين شهر مركزی شد برای فعاليت‏‌‏های هنرمندانی مانند ‏خطاطان، تذهيب‏‌‏كاران، نقاشان و صحافان و هم‏‌‏چنين هنرمندانی كه در ديگر فنون و صنايع ‏كار مي‏‌‏كردند و هنرمندانی كه در معرق‏‌‏كاری و رنگ‏‌‏آميزی كاشي‏‌‏ها و در بناها و ‏كتيبه‏‌‏ها نقش داشتند يا هنرمندانی كه در صنايع منسوجات و بافت پارچه به كار ‏مي‏‌‏پرداختند.
‏در اواخر قرن دهم قمري، در زمان شاه عباس پايتخت از قزوين به ‏اصفهان انتقال يافت. با انتخاب پايتخت جديد، اين شهر به عنوان يكی از درخشان‏‌‏ترين ‏شهرهای خاور گسترش پيدا كرد. بازارها، كاخ‏‌‏ها، مساجد، باغ‏‌‏ها، پل‏‌‏ها در نقشه‏‌‏ی شهر ‏گنجانيده شده بود. در اين زمان همه‏‌‏ی بناهای مذهبی با تزيينات كاشي‏‌‏كاری آرايش ‏شدند. بناهای مسجد شيخ‏‌‏ لطف الله سر درب قيصريه و مسجد امام (شاه) در ميدان نقش ‏جهان با كاشي‏‌‏های معرق مزين شدند. آجرهای مربع كاشی منقوش، معروف به آجرهای ‏«‏هفت ‏رنگ‏»‏ در بناها به مقياس گسترده مورد استفاده قرار گرفت. نقش و نگار كاشي‏‌‏ها و ‏رنگ‏‌‏های آن‏‌‏ها زينت خاصی به بناهای اين دوره بخشيده است. نه تنها ديوارها، بلكه ‏گنبدها، ايوان، طاق‏‌‏نماها سر درب ورودي‏‌‏ها و مناره با كاشی و موزاييك آراسته شد. ‏ساخت سر درب‏‌‏های بزرگ با كاشي‏‌‏های شفاف و گچ‏‌‏بری مقرنس‏‌‏كاری در عصر صفويه پيشرفت ‏بسيار داشت. تركيب سر درب بزرگ و مناره‏‌‏های طرفين آن با صحن چهار ايوانی و ‏ساختمان‏‌‏های اطراف آن و قرار دادن گنبد به گونه‏‌‏ای كه با همه‏‌‏ی ساختمان متناسب ‏باشد، در معماری زمان صفوی به درجه‏‌‏ی كمال رسيد. با توجه به امنيت ايران در اين ‏دوره بناهايی بزرگ و عالی مانند كاخ‏‌‏های عالی قاپو، چهل ستون، هشت بهشت و تالار ‏اشرف در اصفهان و بقعه شاهزاده حسين، سر درب عالی قاپو و چهل‏‌‏ ستون در قزوين ساخته ‏شدند. ديوارهای اين كاخ‏‌‏ها از كاشي‏‌‏های خوش آب و رنگ پوشيده شده و ميان مجموع آن ها ‏با نقوش نقاشان معروف آن دوره پيوند است. سقف‏‌‏ها و ديوارها نيز غالبا با منبت‏‌‏كاری ‏تزيين می‏‌‏شدند.
‏تزيينات چوبی در بناهای غيرمذهبی دارای نقش اصلی بود و در آن‏‌‏ها ‏ميزان بيش‏‌‏تری از تذهيب‏‌‏كاری و نقاشي‏‌‏های لاكی استفاده مي‏‌‏شد. طرح‏‌‏های آن‏‌‏ها با هنر ‏مينياتور دارای رابطه‏‌‏ی نزديكی بود. كنده‏‌‏كاری و خراطی به ويژه در درب‏‌‏ها و سقف‏‌‏ها ‏خود هنر خاصی در اين دوره بوده است. نقاشي‏‌‏های ديواری (فرسك) در كاخ عالی قاپو، قصر ‏روی ايوان عباسی و ايوان جنوبی قرار دارند. طلاكاری ايوان صحن كهنه به فرمان نادر ‏شاه افشار انجام شده و از اين رواست كه به ‏«‏ايوان نادري‏»‏ معروف است. به طور كلی ‏برخی از بهترين تزيينات و آيينه‏‌‏كاری و نمونه‏‌‏ی كاشی‏‌‏كاری سه دوره‏‌‏ی تاريخی متوالی ‏را در آن مكان مقدس مي‏‌‏توان ديد. زيرا مسجد گوهرشاد در زمان تيموريان، صحن قديمی در ‏زمان صفويه و صحن نو در دوره‏‌‏ی قاجاريه ساخته شده است.