تحقیق در مورد گوجه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 2 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏مقدمه
‏گوجه فرنگی گی‏اهی است بومی کشور پرو درامریکای‏ ‏جنوبی که در اواسط قر‏ن شانزدهم به اروپا وارد گردید و‏ ‏مدتهای مدیدی به عنوان یک گیاه زینتی مورد ‏استفاده‏ ‏قرار می گرفت و در اواخر قرن هجدهم به ع‏نوان یک‏ ‏گیاه با مصرف خوراکی شناخته شد.
‏ اهمیت گوجه ف‏رنگی به صورت امروزی به علت وجود‏ ‏انواع ویتامینها واملاح ‏معدنی است که به مقادیر زیاددرآن‏ ‏یافت می شود وحتی به عنوان خوراکی ‏مناسب برای‏ ‏تقویت سیستم گوارشی ومبتلایان به ‏ورم مفاصل‏ ‏وروماتیسم از آن یاد می شود.
‏نیازهای‏ ‏محیطی گوجه فرنگی: ‏
‏گوجه فرنگی گیاهی است گرما دوست وکلیه ارقام آن حساس به سرما می باشد.درجه حرارت پایه برای جوانه زنی گیاه 11درجه سانتی گراد‏ ‏ودر 25 تا 27 درجه سانتی گراد بهترین رشد را داراست .
‏درجه حرارتهای بالا و پایین در هر مرحله از رشد می تواند باعث توقف رشد ونمو گیاه درهمان مرحله باشد یا سبب شیوع بیماریهای خاصی در گیاه گردد.درارقام کم برگ و یا شرایطی که سایه اندازی برگها بر روی میوه کافی نباشد خسارت آفتاب زدگی می تواند از کمیت وکیفیت محصول بکاهد.
‏خاک:
‏به طور کلی خاکی برای کشت گوجه فرنگی مناسب است که دارای بافت متوسط، حاصلخیز،عمیق،دارای زه کشی خوب باشد.
‏خاکهای شور وقلیایی و خیلی اسیدی برای کشت گوجه فرنگی مناسب نیستند.خاکهایی با بافت سبک (شنی)با اینکه تا حدی باعث زودرسی محصول میگردند می توانند عملکرد را کاهش دهند.خاکهای خیلی سنگین نیز محصول را دیررس کرده وشرایطی ایجاد می نماید که عدم تهویه وشرایط بی هوازی و ایجاد ترکهای عمیق در خاک باعث آسیب به عملکرد می شوند.زمینهایی که تا حدی شور باشند عملکرد پایین تر داشته ولی میوه حاصل از طعم ومزه بهتری برخوردار است.
‏
‏آب‏:
-آب مناسب آبیاری گوجه فرنگی باید عاری از املاح مضر باشد - بهتر است آبیاری زود به زود انجام گیرد.
- میزان آب داده شده بیشتر از میزان تبخیر باشد
آبیاری ردیفی در شرایط آب و خاک شور موثر نیست واحتمالا‏ ‏محصول تولیدی بسیار کم خواهد بود.
-اگر خاک شنی باشد ونفوذ آب خوب باشد با استفاده از روش آبیاری‏ ‏طره ای می توان در شرایط نسبتا شور نیز انتظارعملکرد مطلوبی داشت.
‏روشهای مرسوم کاشت گوجه فرنگی در ایران:
‏در کشور ما با توجه به کوچک بودن قطعات زمین ومشکلاتی‏ ‏از این رو بیشترین سطح زیر کشت گوجه فرنگی در قطعات‏ ‏پراکنده وبه صورت سنتی یا نیمه سنتی اداره می شود که دارای‏ ‏ ‏شکالاتی به شرح ذیل می باشد:
‏1-در کشتهای سنتی سیستم آبیاری عموما غلام گردشی وبا استفاده‏ ‏ز جویهای عمیق وپشته های عریض می باشد.
‏2-به علت عدم امکان استفاده از ماشین آلات هزینه های کارگری‏ ‏دیگر هزینه های تولید بسیار بالاست.
‏3-هزینه های تحمیلی جهت خرید پلاستیک وساخت دهانه جویها‏ ‏و جویچه های آبیاری بس‏یار بالاست و درنهایت بقایای این‏ ‏مواد‏ ‏پلاستیکی باعث آلودگی خاک خواهد شد.
‏4-کوچک بودن قطعات زمین و سودآور بودن محصول گوجه‏ ‏فرنگی نیز باعث می شود تا تناوب زراعی صحیح رعایت نشود‏ ‏وکشت مداوم این محصول موجبات شیوع بیماریها وآفات وانگلها‏ ‏را فراهم می آورد.
‏روشهای کاشت گوجه فرنگی:
‏1-روش نشا کاری
‏ ‏2-روش کشت مستقیم بذر‏ ‏درزمین اصلی‏
‏روش نشا کاری:
‏- حدود 45روز قبل از آمادگی هوا برای کشت و بر طرف شدن‏ ‏آخرین سرمای دیر رس بهاره بذر را در خزانه کشت می کنند.
‏- جنس پوشش خزانه از پلاستیک شفاف می باشد.
‏- خاک محل خزانه معمولا به وسیله کود حیوانی پوسیده تقویت‏ ‏می شود.
‏