چالش هاي اصلي توسعه فن آوري اطلاعات وارتباطات درايران وجهان

چالش هاي اصلي توسعه فن آوري اطلاعات وارتباطات درايران وجهان

الف : چالش هاي اصلي توسعه فناوري اطلاعات و ارتباطات در ايران
الف -1- : چالش هاي فرهنگي توسعه فناوري اطلاعات و ارتباطات (مديران و توده مردم)
الف -1-1- : عدم آشنايي عميق مديران کشور با فناوري¬ هاي جديد و بي¬ توجهي به پي آمدهاي آن
مثلا اگر در چند سال آينده نتوانيم فناوري اطلاعات را بومي کنيم جزء کشورهاي عقب مانده خواهيم بود. اگر ذهنيت مديريت ارشد کشور نسبت به آن روشن وتوجيه نباشد خيلي از امور بر رويکردي گذرا مبتني خواهد بود.
الف -1-2- : فرهنگ سازي فراگير در جامعه و آموزش آحاد مردم
اگر مردم از تحولات جهاني بي خبر باشند وآموزشهاي لازم را نبينند، تکنولوژي اطلاعات هيچگاه در کشور پا نخواهد گرفت. مثلا کشور هند در روستاهاي خود هم فرهنگسازي مي¬کند و آموزش مي¬دهد. که در اين راستا بخش¬هاي ديگري همچون سازوکارهاي حزبي هميار دولت هستند.
الف – 1-3- : چاره انديشي و برنامه ريزي جهت تعديل بار فرهنگي ناشي از توسعه فناوري اطلاعات.
الف-2- : چالش نيروي انساني آموزش، پژوهش و اشتغال
الف2-1- : کمبود نيروي انساني متخصص در ز مينه فناوري اطلاعات
الف-2-2- : همکاري هاي بين دانشگاهي و مراکز تحقيقاتي ضعيف است
الف-2-3- : از نيروي انساني محدودي که داريم بهينه استفاده نمي¬ شود
الف-2-4- : نبود فرصتهاي شغلي مناسب و مهاجرت نخبگان و فارغ¬التحصيلان
الف-2-5- : در آموزش به مباحث مديريت تکنولوژي توجه نمي¬ شود
در تربيت متخصص, صرفاً بعد علمي را در نظر مي¬گيريم و به مديريت تکنولوژي و اقتصاد تکنولوژي اهميت نميدهيم. متخصصي که مديريت نداند، از خود اراده ¬اي نخواهد داشت و به جاي آنکه در کشور کارآفريني کند، تبديل به کارمند ديگران مي ¬شود و به خارج کشور پناه ميبرد
الف-2-6- : با عدم وجود برنامه و مديريت کارا، افزايش سرمايه گذاري تنها اتلاف منابع و بدبيني مردم به توسعه فناوري اطلاعات را در پي خواهد داشت.