زن از منظر اسلام

زن از منظر اسلام
و معيوب تعبير«فتبارک الله الحسن الخالقين»به کار ببرد؟؟چگونه است که در بعضي از تعابير ديني، واژه هاي ناقص العقل و ناقص الايمان به کار رود؟؟در اين نوشتار سعي بر اين است که براي رفع اين شبهه، ضابطه هائي مطرح شود تا بتوان بر اساس آن ضوابط، درباره ي احاديثي اين گونه قضاوت و داوري شود.
اما زن در نهج البلاغه:

زن در نهج البلاغه ترسيم يک طرح يک بعدي از چهره ي کامل زن در قرآن است.فضاي اين طرح را جوي آکنده از فتنه هاي زمانه و دسيسه هاي سياسي در بر گرفته است.زنان در نهج البلاغه با عبارتهائي چون عقرب ،ناقص العقل، ناقص الايمان، و ناقص البهره وصف شده اند و مع االسف ، اکثر شارحان در نهج البلاغه نيز در جهت اثبات اين مطلب بر آمده اند که زنان در مقام عبوديت، عروج و تکامل، دريافتهاي ذهني و انتزاعات عقلي از مردان ناقصترند.
پس در اين ميان، آيات قرآني چه مي شود؟؟ مگر نه اين است که ملاک شناخت سخنان ائمه در احاديث و دعاها، هماهنگ بودن مفاهيم و معاني آنها با قرآن و کلام الهي است.
قرآن ماهيت زن و مرد را يک چيز مي شمارد .بر خورداري آنها از ارزشهاي معنوي، مانند ايمان و عمل صالح ، علم ، تقوي ، سبقت در ايمان ،جهاد و هجرت يکسان دانسته است و در کسب صفات عالي انساني، تفاوتهائي ميان آن دو قائل نيست.(در سوره هاي نساء آيه 1، اعراف آيه 189، زمر6، نمل 97، مجادله 11، حجرات 13، واقعه 10 و 11، نساء 95 ، آل عمران 195، احزاب 35)
توان رشد و کمال جوئي براي هر دو يکسان است و هر دو مي توانند به مقامات بلند معنوي و انساني راه يابند.اين چنيني است که زنان مسلمان ما در پي تصويري شايسته از مقام انساني زن در نهج البلاغه مي گردند.


اما متأسفانه از يک سو، برخي تعابير موجود در نهج البلاغه، مانند نقصان عقل و نقصان ايمان، اين ديدگاه را آسيب پذير مي سازد و از سوي ديگر، تشت و تناقض موجودي در آراي شارحان نهج البلاغه، مانع درک صحيح امام علي(ع) مي شود.
اين شارحان گاهي با زبان فلسفه و گاه با زبان تاريخ و يا روانشناسي در صدد توجيه عبارات نهج البلاغه بر آمده اند و با هر کلام، زن مسلمان را در اين ميان متحير ساخته اند.واقع آن است که درک مردان از روحيه ي زنان درکي تجربي و حصولي است و هنوز مسأله روح زن و ماهيت واقعي وي در پرده اي از ابهام و در نهايت، در پس تأويلات قرآن، مجهول مانده است و عبارات نهج البلاغه در انتظار شارحي راستين است تا باطن آنها را بنمايد. بنده نيز به نوبه خود در جستجوي آن هستم که به تصوير راستين کلمات نهج البلاغه دست يازيم و بذر اطمينان را در قلب زن مسلمان متحير بيفشانيم و اعتلاي فکري و روحي زنان مسلمان و هويت انساني و اسلامي او را به مقصد و مقصود برسانيم نه به شکل سطحي و گذرا ، بلکه به شکلي اصولي، با مسائل نظري و ديدگاههاي موجود در باره زن برخورد کنيم و گامي کوچک در مسير احياي فرهنگ راستين اسلام بردارم و به رسالت خويش در اين زمينه عمل کنيم.
براي دستيابي به تصوير راستين کلمات نهج البلاغه، بايد اين کلمات را از نظر سند و محتوا مورد بررسي قرار دهيم.در بررسي سند، وثاقت راويان و محدثان و وجاهت ناقلان حديث را بررسي مي کنيم و در بررسي محتوا، به مواردي مانند مخالف نبودن حديث با کتاب خدا و نيز عقل، مي پردازيم؛ زيرا اگر حديثي مخالف کتاب خدا باشد بايد کنار نهاده شود.و همچنين اگر مضمون حديث با ادراک روشن عقل و نيز با حس و وجدان مخالفت داشته باشد پذيرفته نمي شود.


اما اول بررسي سند خطبه 79

خطبه 79 از زبان اميرالمومنين(ع)، از طريق شريف رضي به صورت مرسل در نهج البلاغه نقل شده است و کليني نيز اين خطبه را از تعدادي از اصحاب، از احمد بن ابي عبدالله از پدرش از کساني که ذکر کرده اند از حسن بن مختار از ابي عبدالله (ع)، که فرمود: قال اميرالمومنين(ع) في کلام له...... .سند ضعيفي دارد و بعيد نيست که قطعه اي از حديث مرسل شريف باشد.البته همه اينها حديث يا بخشي از آن صاحب نظران، در ساير کتابهاي حديثي خود آورده اند که چون اغلب به صورت مرفوع و از ناحيه ائمه ديگر، مانند ابي عبدالله (ع)است که از محل بحث خارج است.بنده خود بر اين باورم که اين حديث به احتمام زياد جعل شده ، چرا که در همه مواردي از آيات و احاديث مبهم توسط امامان شيعه توضيح و تفسير شده است و محال است که چنين حديث مبهمي از ناحيه آنها تفسير نشده است و هيچ روايتي هم در مورد تفسير اين حديث نداريم!!
اما روايتهائي که از علي (ع)نقل شده است، چنانچه که گفتيم، سندي ضعيف و مرسل دارد و بر فرض دلالت بر مطلوب، فاقد حجيت است و چنان چه سند ضعيف داشته باشد ، دلالت انها بر مدعا، محل بحث است.