تحقیق اماده مدارك مسئوليت غار در فقه و حقوق

تحقیق اماده مدارك مسئوليت غار در فقه و حقوق
در فصل مدارك و مستندات مسئوليت غار ابتداء ازمدارك مسئوليت غار در فقه و سپس از مدارك مسئوليت غار در حقوق بحث خواهيم كرد. چرا كه مسئوليت غار مستثني از بقية موارد نيست و بايد داراي پشتوانة علمي و سند مستدل باشد تا بتوانيم در مقام اثبات به آن استناد كنيم چرا كه در غير اينصورت بايد مسئوليت غار را بدون دليل بپذيريم و منطق و علم را زيرپا بگذاريم.
مبحث اول: مستندات و مدارك مسئوليت غاردر فقه:
در تعريف علم فقه گفته شده « هو علم استنباط الاحكام الشرعيه اوعلم عمليه الاستنباط» يعني فقه، علم استنباط احكام شرعي است يا به تعبير ديگر علم عملي استنباط احكام است طبق تعريف فقه زماني ارزش علمي خواهد داشت كه اثبات و استخراج احكام شرعي از روي ادله باشد آن هم نه هر ادله، بلكه ادله‌هايي كه در فقه شيعه معتبر مي‌باشند. ادله‌هايي كه براي اثبات و استخراج احكام شرعي در فقه شيعه معتبر مي‌‌باشند عبارتند از 1- كتاب 2- سنت 3- اجماع 4- ادله‌هاي عقليه .
نگارنده رسالة نيز اين شيوة حسنة فقيهان را رعايت كرده و براي اثبات مسئوليت غار از روي ادله‌هاي مختلف مورد بررسي قرار مي‌دهد.
1- كتاب:
اولين و مهمترين دليل اثبات احكام و در«ماغن فيه» كتاب ( قرآن) مي‌باشد. چرا كه قرآن از لحاظ سند قطعي است اگر چه از لحاظ دلالت ممكن است گاهي قطعي باشد و گاهي ظني. البته در اين مورد نبايد شك كرد چرا كه خود قرآن دراين مورد مي‌فرمايد: « هوالذي انزل عليك الكتاب منه آيات محكمات هن ام‌الكتاب و اخرمتشابهات فأما الذين في قلوبهم زيغ فيتبعون ماتشابه منه ابتغاء الفتنه و ابتغاء تأويله و مايعلم تاويله الا الله والراسخون في‌العلم يقولون ءامنا به كل من عند ربنا و مايذكر إلا اولوالالباب» .
ترجمه: « خدايي كه بر تو كتاب را نازل كرد كه بعضي از آن، آيات محكم كه ام‌‌كتاب هستند و بعضي از آن نيز متشابهات هستند تا آنكه كساني كه در دلشان ميل به باطل دارند متشابه را پيروي كرده تا امتحان شوند بتأويل كردن آن در دين راه شبه و فتنه گري را پديد آرند در صورتي كه تأويل آن را فقط خدا واهل دانش مي‌دانند مي‌گويند كه ما آنچه نزدخداست ايمان داريم و تنها خردمندان عالمند.
در تعريف محكم گفته‌اند كه هر چيزي كه دلالت آن قطعي باشد و درمعناي خود نص ‌باشد و احتمال خلاف داده نشود.
و در تعريف متشابه مقابل آن را گفته‌اند يعني هر چيزي كه دلالت آن قطعي نباشد و در معناي خود احتمال خلاف داده شود .
در تعريف تأويل نيز گفته‌اند كه هر چيزي كه غير از معناي ظاهري آن اراده شود. مثل كلام خدا كه مي‌فرمايد « ثم استوي علي العرش » كه مراد از استواء در آيه، قرار گرفتن خدا بر روي عرش نيست.
اينكه سند قرآن قطعي است نبايد شكي در آن كرد زيرا خداوند مي‌فرمايد: «إنا نحن نزلنا الذكرو إناله لحافظون» ما آن را نازل كرديم و حافظ آن نيز خواهيم بود.