تحقیق آماده با عنوان ‌اقرار از ادله اثبات دعوي

تحقیق آماده با عنوان ‌اقرار از ادله اثبات دعوي
‌اقرار از ادله اثبات دعوي
مبحث اول: مفهوم اقرار
بند اول:‌معناي لغوي
اقرار از حيث لغوي مصدر بوده و از واژه قرار گرفته شده است ودرفرهنگ هاي مختلف معاني نزديك به هم براي آن ذكر شده است. از جمله اينكه كسي را در مكاني ابقاء كردن، انحراف به حق، سخني را به روشني بر زبان آوردن، چيزي را در كاري استوار كردن....
طريحي در اين باره مي گويد:‌واقرالشيء اي سكن واتفاد واستقرار الشي فسكن وقر.
راغب در مضررات مي فرمايد والاقرار اثبات اشيء‌قال: (ونقر ني الارحام مانشاء الي اجل) و قديكون اثباتا اما بانقلب و اما باللسان واما بهما.
آنچه كه از جمع كلام علماي لغت و متنعاهم عرفي برمي آيد اين است كه مقصود از اقرار چيزي را صاحب قرار دادن و ثبات گرداندن و وقتي گفته مي شود اقره علي شغله يعني وي را بر شغل و كارش ثابت گردانددن است. البته انبات چيزي را كه متزلزل باشد را هم اقرار گويند. صاحب شرح فتح الفدير از قول لغوين مي گويد «وقال في الغنايه الاقرار مشتقل من الاقرار فكان في اللغه عباره من اثبات مان كان متزلزلا».

بند دوم: معناي اصطلاحي
تعريف فقه اسلامي از اقرار همان طور در قانون مدني ماده 1259 آمده است و اكثر فقهاي اسلامي با الفاظي نزديك به هم درصدد همين تعريف برآمده اند و آن عبارت است از:
«اقرار عبارت است از اخبار به حقي است براي غير به ضرر خود.»
براي وضوح بيشتر اين معنا كه قانون مدني تعريفي را كه ارايه نموده است تعريفي است كه از فقه اسلامي گرفته شده است تعاريف بيان شده از سوي چند تن از فقهاي شيعه و سنی را به عنوان نمونه ذكر مي كنيم:
علامه حلي اقرار را اينگونه تعريف كرده است:‌«الاقرار وهواخبار النسان بحق لازم له.»
مرحوم كاشف العظاء در تعريف اقرار فرموده اند:
«الاقرار هواخبارالانسان عده حق عليه لآخر»
فاضل مقداد فرموده اند: «هو اخبار عن لازم للغير»
البته گروهي از فقها هم به لحاظ روشن بودن مفهوم اقرار اساسا وارد تعريف آن نشده اند و از ابتداي بحث اقرار وارد احكام و تقسیم بندي آن شده اند.
استاد شيخ الاسلام كه اقرار از ديدگاه مذاهب شاخصي را بررسي مي كند در تعريف لغوي اصطلاحي اقرار مي گويد: «اقرار در لغت به معناي اثبات ودراصطلاح شرع، اخبار شخصي است به نبوت حقي برخود كه آن را اعتراف نيز مي نامندو اگر اخبار به حق خود برديگري باشد آن را دعوي و اگر اخبار به حق ديگري بر ديگري باشد آن را شهادت گويند.
قانون مدني مصر نيز در ماده 408 خويش تعريفي در راستاي تعرايف فوق ارايه كرده است:
«الاقرار هواعتراف الخصم امام القضاء بواقعه قانونيه مدعي بها عليه وذلك اثناء السيوفي الدعوي و المتعلقه بهاره الواقعه»
حقوقدانان اروپايي نيز تعاريفی شبيه تعاريف حقوقدانان اسلامي ذكركرده اند. ساواتيه حقوقدان مشهور فرانسوي در خصوص تعريف اقرار مي گويد: «اقرار اظهاري است كه به وسيله آن شخص واقعه اي را كه عليه او داراي آثار حقوقي است تصديق مي كند»
قانون مدني فرانسه نيز اقرار را چنين تعريف كرده است:‌«اقرار اعلامي است كه مقر توسط آن وجود واقعه اي را مي پذيرد كه مي تواند به زيان او عواقبي حقوقي داشته باشد».
لازم به ذكر است كه پاره اي از حقوقدانان مصري ضن اينكه اقرار را به شهادت انسان بر عليه خودش و هو شهاده المره علي نفسه بما يضرها تعبير مي كنند معتقدند كه اقرار سيد ادله بود. و چون اقرار متهم بر عليه خودش نسبت به شهادت به غير به صدق نزديك تر است و لذا از شهادت اقوي است.