شرایط، اهداف و اشخاص در سیاست بین المللی

شرایط، اهداف و اشخاص در سیاست بین المللی
مقدمه
مورگنتا، پيشكسوت نظريه پردازان بعد از جنگ جهاني دوم در روابط بين الملل و سياست بین المللی است. او در كتاب خود روش منطقي و يا عقلايي را تائيد كرده و مي نويسد: "ما (تحليلگر) خود را به جاي سياستمداري قرار مي دهيم كه بعضي از مسائل سياست بین المللی ملتي را بايد تحت شرايطي حل نمايد و از خود مي پرسيم، در چنين شرايطي چه راه هاي منطقي ديگري وجود دارد كه يك سياستمدار مي تواند (با فرض اينكه هميشه رفتار منطقي داشته باشد) براي حل اين مسئله انتخاب كند و كداميك ازاين راه هاي منطقي را اين سياستمدار احتمالا انتخاب خواهد كرد."(محبیان، 1395، 89).
براي هر كشوري در سياست بین المللی، نوع كشوري كه در مقابل براي ايجاد ارتباط برگزيده است، مهم مي باشد. به نظر مي رسد كه در يك تقسيم بندي كلي، كشور روبرو مي تواند در يكي از هفت گروه زير باشد:
• دشمن ما
• متحد ما
• بي طرف
• تسلط طلب
• متحد وابسته به دشمن ما
• وابسته به كشور ما
• دست نشانده كشورما
در اكثر اوقات تصميم گيرندگان در سياست بین المللی پس از آنكه كشوري را در يكي از دستجات فوق الذكر جاي دادند، از آن پس نوع تصميم گيري و تعامل با آن كشور پيرو هنجارهاي حاكم بر اين دسته از كشورها مي باشد(ساسانی، 1395، 54).

محيط سياست بین المللی از ديدگاه روانشناختي
تصميم گيري در سياست بین المللی در محيطي انجام مي شود كه داراي عوامل متعدد است. مي توان به صورت ساده اين عوامل را به عوامل داخلي وخارجي تقسيم نمود، گرچه اين كار نيز به لحاظ تعامل عوامل داخلي و خارجي به دقت نمي تواند انجام پذيرد(خرازي آذر، 1397، 54).
از طرف ديگر رفتار انساني در سالهاي اخير كشف شده است كه ريشه در درون آدمي و مسائل ژنتيكي دارد. عوامل روانشناختي پيامدهاي جدي بر روي رفتار انسانها بخصوص در نحوه تصميم گيري بشر دارد. بنابراين محيط روانشناختي در سياست خارجي از عواملي همچون ادراك، تصوير ذهني، فرضيات و انتظارات تصميم گير از تعامل با جهان تشكيل مي شود(خرازي آذر، 1397، 54).
رفتارشناسي معرفتي به معناي آن است كه انسان به محيط خود از طريق خودآگاهي كه خود درك او از مسائل در پرتو دانايي قبلي اوست، به واكنش مي پردازد. معرفت و يا شناخت، به معناي پروسه ذهني دانستن، يادگيري و درك امور است. بنابراين مطالعات مربوط به شناخت به موضوعاتي همچون تصوير ذهني و راه هايي كه اين تصوير ساخته مي شود، اصلاح مي شود، عمل مي كند و بر رفتار انسان تسلط دارد مربوط است(خرازي آذر، 1397، 54).
ارزشها عناصري هستند كه بر روي كنش انسان تاثير دارند. هركسي سعي دارد كه ارزشهاي مورد قبول خود را به اهداف سياسي مشخصي منتقل نمايد و تصميم گيران در سياست بین المللی نيز تلاش مي نمايند تا ارزشها و تجربيات خود را در تصميمات منعكس نمايند و در همين زمان آنها تحت تاثير تعداد بي شماري از عوامل محيط داخلي و خارجي هستند(خرازي آذر، 1397، 54).