پاورپوینت شرایط ایران قبل از شروع جنگ

پاورپوینت شرایط ایران قبل از شروع جنگ (pptx) 68 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 68 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

شرایط ایران قبل از شروع جنگ الف- اوضاع سياسي ايران قبل از جنگ ایران به محض پیروزی انقلاب اسلامی ، از نظر ساختار سیاسی در درون کشور در مرحله کنار گذاشتن نظام سابق و ایجاد نظام جدید قرار گرفت. بنابراین در مرحلة گذار و انتقال به سر می‌برد. خصوصیت مرحلة انتقال این است که اقتدار در درون کشور معمولاً کاهش پیدا می‌کندیعنی قدرت مرکزیت حکومت کم بوده و در عوض قدرت احزاب، گروه‌ها و جریانات سیاسی افزایش می یابد. این خاصیت دوران گذار است. برای هر حکومتی فرق نمی‌کند.درایران هم وقتی حکومت شاهنشاهی کنار گذاشته شد، مردم حکومت را در دست گرفتند. بنابراین اگر بخواهیم ساختار حکومتی ایران را ارزیابی بکنیم، اینطور می‌توان گفت که ایران از نظر ساختاری در حال تدوین قانون اساسی بود. و قانون اساسی‌ای را تنظیم کرده که به خاطر نگرانی از استبداد رژیم گذشته و دیکتاتوری‌های قبل به گونه‌ای تنظیم شده بود که ساختار قدرت در ایران توزیع‌ شود. بین مجلس، بین رئیس‌جمهور، نخست وزیر، رهبری و... پس ساختار حکومتی، ساختار بسیار پخشی است و تمرکز تقریباً به صورتی که آن طرف، در دشمن وجود داشته، اینجا وجود ندارد بنابراين مي‌توان گفت كه ساختار سياسي ايران، از قدرت كمتري نسبت به ساختار سياسي عراق براي اداره جنگ برخوردار بود از طرفی پست نخست‌وزیری را داریم که ادارة هیأت وزیران را به عهده دارد، رئیس‌جمهور را داریم که تقریبا یک مقام تشریفاتی غیراجرایی است، رهبری را داریم که اختیار نیروهای مسلح را در اختیار دارد و بخشی از اختیارات دیگر را... از نظر ساختار قوانین و مقررات، در ایران یک حکومت متمرکز و یک حکومتی که اختیار اداره کشور دست یک نفر باشد تقریباً در قانون اساسی اول وجود نداشته است. از نظر وضعیت سیاسی هم همة احزاب، گروه‌ها و نیز مردم احساس می‌کردند که آزادند و شرایط در درون کشور یک شرایط تثبیت‌شده‌ای نبود به دليل ظهور آزادي‌ها در ايران، تمام‌ گروه‌هاي سياسي فعال شده و هريك به دنبال اهداف خود بودند. يكي از نشانه‌هاي بارز اوضاع سياسي ايران بعد از پيروزي انقلاب اسلامي حاكميت ليبرالهاست. تحقيقاً آغاز نخست‌وزيري مهندس بازرگان(16 بهمن 1357) تا سقوط بني‌صدر در تيرماه 1360 را مي‌توان دوران حاكميت ليبرالها ناميد. نكته قابل توجه در مورد ليبرالها اين است كه سابقة مبارزاتي آنها عليه رژيم پهلوي نظير سياست كشورداري آنها در بعد از انقلاب بوده است، آنها نه‌تنها هيچگاه مبارز جدي نبودند، بلكه اساساً اعتقادي هم به سرنگوني رژيم پهلوي نداشنتد، با وجود اين بعد از پيروزي خود را متولي اصلي انقلاب قلمداد كرده و حتي امام(ره) را از چهره‌هاي مبارزي مي‌دانستند كه به آنها پيوسته است. امّا روي كار آمدن مهندس بازرگان به عنوان نخست‌وزيري از سوي حضرت امام(ره) بر اساس تدبير خاصي صورت گرفته بود. زيرا امام راحل(ره) به خوبي مي‌دانست كه اگر بخواهد ليبرالها و هر مدعي ديگري مانند بني‌صدر را با علم به بي‌كفايتي آنها اصلاً وارد صحنه سياست نكند، براي هميشه مخلّ نظام جمهوري اسلامي خواهند بود و در شرايط نارس سياسي و فكري جامعه، انقلاب اسلامي را با مشكلات عمده‌اي مواجه مي‌ساختند .