پاورپوینت اندازه گیری استهلاک دارایی های ثابت

پاورپوینت اندازه گیری استهلاک دارایی های ثابت (pptx) 21 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 21 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

اندازه گیری استهلاک دارایی های ثابت مراکز حرفه ای و صاحبنظران این دانش نظری، مبانی مختلفی را برای تعریف هزینه استهلاک در نظر گرفته ، که برخی از دیدگاهها در این متون مورد بررسی قرار می گیرد: انجمن حسابداران آمریکا (AAA) : کاهش ظرفیت خدمات بالقوه داراییهای ثابت مشهود که در اثر فرسودگی و کاهش ارزش ناشی از منسوخ شدن آن ایجاد می گردد را استهلاک گویند. - هندریکسون، استهلاک را فرآیند تخصیص بهای تمام شده اولیه دارایی به دوره های استفاده از آن می داند. بلکویی در کتاب تئوری حسابداری خود، استهلاک را به صورت زیر تعریف نموده است: « استهلاک یک سیستم حسابداری است که هدف آن تسهیم بهای تمام شده داراییهای سرمایه ای پس از کسر ارزش باقیمانده بر مبنای عمر مفید برآوردی دارایی مربوط، بر مبنای یک سیستم منظم و معقول می باشد» استهلاک از دیدگاه بلکویی یک سیستم تخصیص بهای تمام شده است، نه فرایند ارزش گذاری. هیات تدوین استانداردهای حسابداری مالی (FASB) در بیانیه شماره (6) استهلاک را به صورت زیر تعریف نموده است: « فرایند تخصیص بهای تمام شده دارایی به صورت منظم و معقول به دوره هایی که انتظار می رود منافع آتی برای واحد تجاری ایجاد گردد، استهلاک نامیده شده است. « با این تعبیر تخصیص سیستماتیک مبلغ استهلاک پذیر یک دارایی طی عمر مفید آن استهلاک نامیده می شود . در نتیجه می توان چنین بیان نمود که استهلاک ،فرآیند انباشتن و ذخیره وجوه برای جایگزینی دارایی های ثابت مشهود به شمار نمی آید، ( بنابراین از بکار گیری لفظ ذخیره واندوخته استهلاک خودداری گردد). واستهلاک تخصیص ارزشهای جاری داراییهای عملیاتی تلقی نمی شود بلکه « تخصیص سیستماتیک مبلغ استهلاک پذیر یک دارایی طی عمر مفید آن است ». متغیرهایی که در تعیین مبلغ استهلاک سالانه موثر می باشند عبارتند از : مبلغ استهلاک پذیر. برآورد ارزش باقیمانده . برآورد عمر مفید. مبلغ استهلاک پذیر : شامل کلیه مخارج لازم برای تحصیل دارایی و سایر مخارج بعد از تحصیل تا مرحله بهره برداری است. بهای تمام شده دارایی یا سایر مبالغ جایگزین بهای تمام شده پس از کسر ارزش باقیمانده آن، بر مبنایی منظم در دوره های آتی به هزینه استهلاک تخصیص می یابد. ارزش باقیمانده : مبلغ برآوردی که واحد تجاری درحال حاضر می تواند از واگذاری دارایی پس ازکسر مخارج برآوردی واگذاری به دست آورد، با این فرض که دارایی در وضعیت متصور در پایان عمر مفید باشد را ارزش باقیمانده گویند. تفاوت بین بهای تمام شده، تحصیل و برآورد ارزش باقیمانده را مبنای استهلاک ( ماخذ استهلاک) گویند. عمرمفید : دارائی های ثابت مشهود به استثناء زمین دارای عمرمفید محدودی می باشند « مدت زمانی که انتظار می رود دارایی مورد استفاده قرار گیرد یا تعداد تولید یا واحدهای مقداری مشابه که انتظار می رود در فرآیند استفاده از دارایی توسط واحد تجاری تحصیل شود را عمر مفید گویند» متغیرهایی که در عمر مفید یک دارایی محدودیت ایجاد می کنند، به دو دسته تقسیم می شوند: عوامل فیزیکی عوامل کاربردی کارکردی یا اقتصادی عوامل فیزیکی ، شامل : فرسودگی و خرابی عادی ناشی از کارکرد خرابی و خسارت، صدمه دیدن ناشی از آتش سوزی، سیل، زلزله یا سایر حوادثی که عمر مفید یک دارایی را کاهش می دهد. پوسیدگی و زنگ زدگی( گذشت زمان). عوامل کاربردی ، شامل: نابابی فنی: نابابی فنی ناشی از تغییرات یا بهبود تولید یا تغییر در تقاضای بازار برای محصولات و خدمات تولید شده به وسیله آن دارایی( به بازار آمدن یک ماشین جدید با ظرفیت تولید بیشتر ممکن است دارایی فعلی را از رده خارج سازد). عدم کفایت: مربوط به شرایطی ازدارایی است که مناسب برای اندازه عملیات واحد تجاری نمی باشد. به عبارت دیگر، چنانچه یک دارایی با حداکثر ظرفیت تولیدی هم به کار ادامه دهد، نمی تواند پاسخگوی تقاضای موجود باشد. محدودیتهای قانونی یا محدودیتهای مشابه در مورد استفاده از دارایی از قبیل وجود تاریخ انقضا در مورد قراردادهای اجاره سرمایه ای. نکته مهم: استهلاک دارایی تا زمانی شناسایی می شود که ارزش باقیمانده از مبلغ دفتری آن کمتر باشد. مبانی اندازه گیری استهلاک : مبانی اندازه گیری استهلاک بر اساس روشهای مختلف به شرح زیر طبقه بندی می شود: 1- روشهای استهلاک : معمولابرای دارایی هایی که بطورجداگانه(تک) نگهداری و کاربرد آنها بصورت یک واحد مجزا است، از روش استهلاک استفاده می شود. 2- سیستمهای استهلاک: برای داراییهایی که به صورت گروهی نگهداری می شود( نظیر وسایط حمل و نقل ) از سیستمهای استهلاک استفاده می شود. * روشهای اندازه گیری استهلاک به قرار زیر می باشد: الف- بر حسب زمان-روش خط مستقیم، بر مبنی تخصیص مساوی ( مبلغ استهلاک ثابت) برای هر دوره زمانی تعیین می شود. ب- بر مبنای فعالیت ( استهلاک بر مبنای میزان استفاده یا تولید مورد انتظار دارایی محاسبه می شود): 1- ساعات کارکرد 2- میزان تولید ج- روشهای سریع ( استهلاک عمر مفید دارایی سال به سال کاهش می یابد): 1- مجموع سنوات 2- مانده نزولی 3- استهلاک به روش قسط السنین * روشهای اندازه گیری سیستمهای استهلاک به قرار زیر می باشد: 1- بر مبنای تجدید ارزیابی 2- بر مبنای گروهی و ترکیبی 3- بر مبنای برکناری از جریان تولید و تعویض یا جایگزینی. * روش اندازه گیری استهلاک مورد استفاده برای هر دارایی بر اساس الگوی منافع اقتصادی مورد انتظار آن دارایی انتخاب می شود و به طور یکنواخت از دوره ای به دوره دیگر اعمال می گردد، چنانچه تغییری قابل ملاحظه در الگوی مصرف منافع اقتصادی مورد انتظار دارایی مربوط، جهت انعکاس الگوی جدید به وجود می آید، روش استهلاک تغییر می یابد. این تغییر باید به عنوان تغییر در برآورد حسابداری محسوب و استهلاک دوره جاری و دوره آتی دارایی تعدیل می شود. * در کلیه روشها و سیستمهای اندازه گیری استهلاک، داراییها حداکثر تا مبلغ بهای تمام شده دارایی به کسر ارزش باقیمانده ( لازم به ذکر است که در روش مانده نزولی برای محاسبه هزینه استهلاک دارایی، ارزش باقیمانده نادیده گرفته می شود) می باشد. مبنای اندازه گیری استهلاک از تاریخی که دارایی ثابت مشهود برای بهره برداری آماده و در اختیار واحد تجاری قرار می گیرد ، محاسبه می گردد. نحوه محاسبه دارائیها براساس روش های مختلف اندازه گیری و ثبت آن در دفاتر به قرار زیر است: روش خط مستقیم : به موجب این رویکرد، مبلغی مساوی ازمبنای دارایی قابل استهلاک برای هر سال از عمر مفید دارایی تخصیص می یابد. به عبارت دیگر روش خط مستقیم مبتنی بر این فرض است که دارایی قابل استهلاک با نرخ ثابتی طی عمرمفید دارایی کاهش می یابد. استهلاک در روش خط مستقیم تابعی از گذشت زمان است و هیچگونه ارتباطی با کارکرد یا استفاده از دارایی ندارد و به خاطر سهولت در عمل کاربرد زیادی دارد. روش اندازه گیری استهلاک بر مبنای فعالیت . در این روش استهلاک بر مبنای میزان استفاده ( ساعات کارکرد، کیلومتر کارکرد...) یا تولید ( وزن ، اقلام، بشکه...) مورد انتظار دارایی محاسبه می شود. متغیرهای دیگری مثل گذشت زمان دخالتی درتعیین استهلاک ندارد و استهلاک دوره رابطه مستقیم با میزان استفاده یا تولید در هر دوره دارد. نکته: استهلاک دارایی های ثابت بر مبنای فعالیت مناسب ترین روش طبق اصل تطابق ( هزینه یا درآمد) می باشد روش های استهلاک مبتنی بر کارکرد، در صورتی که تولیدی برای دارایی وجود نداشته باشد هزینه استهلاک آن صفر می باشد. اندازه گیری استهلاک به روشهای سریع. این روش مبتنی براین فرض است که داراییهای عملیاتی مشهود(ثابت)در سالهای اولیه عمر مفید به دلیل نو بودن، کارایی، توان و بهره وری بیشتری نسبت به سالهای آخر دارد، بنابراین درآمد بیشتری نصیب واحد تجاری شده و به علت فرسودگی بیشتر لازم است هزینه استهلاک به میزان بیشتری نسبت به سالهای بعد تعیین گردد. از انجا که استهلاک در این روشها سیر نزولی دارد، به همین دلیل روش نزولی خوانده می شود. مهمترین روش برای تخصیص سیستماتیک استهلاک دارایی هایی که به علت تغییر تکنولوژی به سرعت توانمندیهای خود را از دست می دهند استفاده ازروش نزولی در محاسبه استهلاک می باشد. مهمترین روشهای سریع اندازه گیری استهلاک به قرار زیر می باشد: روش مجموع سنوات روش مانده نزولی