پاورپوینت هستی بخش درس اول دین و زندگی دوازدهم ریاضی و تجربی

پاورپوینت هستی بخش درس اول دین و زندگی دوازدهم ریاضی و تجربی (pptx) 29 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 29 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

پاورپوینت هستی بخش درس اول دین و زندگی دوازدهم ریاضی و تجربی آیا تاکنون برایتان پیش آمده است که در فضایی آرام نشسته و به دور از هیجان و هیاهوی زندگی درباره این جهان پر جنب وجوش تفکّر کرده باشید؟ آیا هرگز درباره آغاز و پایان این هستی پهناور فکر کرده اید؟ میلیاردها میلیارد کهکشان و ستاره و سیّاره، با میلیاردها موجود متنوّع از کجا آمده اند؟ موجودات جهان، هستی خود را وامدار چه کسی هستند؟! نیازمندی جهان به خدا در پیدایش هر کدام از ما، براساس فطرت خویش، خدا را می یابیم و حضورش را درک می کنیم. به روشنی می دانیم در جهانی زندگی می کنیم که آفریننده ای حکیم آن را هدایت و پشتیبانی می کند و به موجودات مدد می رساند. یکی از راه های درک وجود خدا تفکّر درباره نیازمند بودن جهان، در پیدایش خود، به آفریننده است. اگر به خود نظر کنیم، خود را پدیده ای می یابیم که وجود و هستی مان از خودمان نیست. در اشیای پیرامون نیز که بیندیشیم، آنها را همین گونه می بینیم؛ حیوانات، گیاهان، جمادات، زمین، ستاره ها و کهکشان ها، همه را پدیده هایی می یابیم که وجودشان از خودشان نبوده و نیست. پدیده ها، که وجودشان از خودشان نیست برای موجود شدن نیازمند به پدیدآورنده ای هستند که خودش پدیده نباشد، بلکه وجودش از خودش باشد همان طور که چیزهایی که شیرین نیستند، برای شیرین شدن نیازمند به چیزی هستند که خودش شیرین باشد. ما و همه پدیده های جهان، در پدیدآمدن و هست شدن خود به آفریننده ای نیازمندیم که خودش پدیده نباشد و سرچشمه هستی باشد. این وجود برتر و متعالی خدا نامیده می شود. اگر کسی این را بگوید هر موجودی به آفریننده نیاز دارد، باید نتیجه بگیرد که خدا هم به آفریننده نیازمند است. نتیجه چنین حرفی این است که هیچ چیزی وجود پیدا نکند، زیرا هر موجودی را که ما فرض کنیم، باید قبل از آن موجودی باشد تا آن را پدید آورد و این سلسله تا بی نهایت پیش خواهد رفت و هیچ گاه، هیچ موجودی پدید نخواهد آمد. چرا موجودات این جهان باید به آفریننده نیاز داشته باشند امّا خود آفریننده به خالق نیاز نداشته باشد؟! همان طور که ذهن ما نمی پذیرد که یک پدیده بدون پدید آورنده باشد همان طور هم، برعکس، نمی پذیرد وجودی که ذاتاً موجود است نیازی به پدید آورنده داشته باشد.