پاورپوینت عوامل مهم درتغییر سکونتگاه ها(گسترش و یا از بین رفتن سکونتگاه ها)

پاورپوینت عوامل مهم درتغییر سکونتگاه ها(گسترش و یا از بین رفتن سکونتگاه ها) (pptx) 9 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 9 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

بنام خدا عوامل اثرگذار در گسترش سکونتگاه ها عوامل مهم درتغییر سکونتگاه ها(گسترش و یا از بین رفتن سکونتگاه ها) عوامل اثرگذار مانند آب، خاک، شیب زمین و... نه تنها در پیدایش سکونتگاه ها، بلکه در تغییرات به وجود آمده در آنها نقش دارد. عوامل انسانی وطبیعی ، در گسترش سکونتگاه ها اثرگذار است.به همین علت بسیاری از سکونتگاه های شهری و روستایی ایران گسترش چشمگیری داشته است. چه شهرها و روستاهایی را می شناسید که در دهه های اخیر گسترش یافته است؟ چه عوامل طبیعی و انسانی بر این گسترش اثر گذاشته است؟ گاهی عوامل طبیعی یا انسانی، موقعیتی به وجود می آورد که یک سکونتگاه اعتبار خود را از دست می دهد یا از بین می رود؛ به طور مثال شهر باستانی بیشاپور، که در شمال غربی کازرون قرار دارد در زمان ساسانیان از اهمیت ارتباطی مهمی در ایران برخوردار بود. این شهر تا قرن هفتم هجری، آباد و مسکونی بود. علل ازبین رفتن بیشاپور په بوده است؟ به شکل 7و8 در صفحه 78 نگاه کنید چه عاملی بر شکل گیری این سکونتگاه تاثیر داشته ؟ این عوامل چه تاثیری برگسترش سکونتگاه داشته است؟ ویرانه های بیشاپور برای مطالعه: به سال ۲۶۶ میلادی و به دستور شاپور اول پادشاه ساسانی ساخته شده‌است. پس از پیروزی شاپور بر والرین امپراتور روم، شاپور دستور داد در ناحیه‌ای خوش آب و هوا بر سر راه تخت جمشید به تیسفون شهری بنا کنند. این جاده در زمان هخامنشیان، شهرهای تخت جمشید و استخر را به شوش وصل می‌کرد. شاپور نام خود را بر این شهر نهاد. معماری از اهالی سوریه قدیم به نام آپاسای (اپاسای) برای ساخت شهر تازه انتخاب شد.... موقعیت شهربیشاپوروشهرهای تاریخی دیگردرایران هیر روستایی است در بخش رودبار الموت غربی شهرستان قزوین واقع در استان قزوین در ایران. رودخانه «نینه رود» آنرا سیراب می‌سازد،دارای معدن زغال سنگ نیز می‌باشد. هیر روستاهی کوهستانی و سردسیر است.زبان مردم این روستا تاتی است و بزرگ ترین تولید کننده زغال اخته درکشوراست. چشم انداز هیر در زمستان انواع سکونتگاه زندگی شهری زندگی روستایی زندگی عشایری زندگی عشایری قدیمی ترین نوع سکونتگاه که در ایران شناخته شده است، سکونتگاه عشایری است. در این شیوه زندگی، سکونت ویکجانشینی دائمی دیده نمیشود. عشایر به طور مستقیم از منابع طبیعی استفاده میکنند. در ایران، وجود کوههای البرزو زاگرس و نیز دشت های پست و هموار مجاور آنها از قرنها پیش شرلیط مساعدی را برای دامپروری فراهم کرده است. عشایر، زندگی اجتماعی قبیله ای دارند و از ایل و طایفه تشکیل شده اند و پیوندهای خویشاوندی با هم دارند. ایل سون، بختیاری، قشقایی و ترکمن از ایلات عمده کشور ایران هستند. به کسانی که به جامعه عشایری تعلق دارد عشایر گفته می‌شود. واژه عشایر، جمع عشیره به معنی قبیله است. جامعه عشایری شیوه زیستی متفاوت و جدای از شیوه زیست شهری و شیوه زیست روستایی است. این جامعه عبارت است از جامعه انسانی نسبتاً خوداتکا و خودبسنده که ساخت اجتماعی قبیله‌ای دارد و عموماً زندگی خود را از دامداری اداره می‌کنند. واژه عشایر بیشتر در زبان فارسی و در مورد ایل‌های کوچنده در ایران به کار می‌رود. عشایر در قدیم در تعیین حکومت‌ها نقش اساسی داشته‌اند و اکثر خاندان هاو سلسله‌های حاکم بر ایران خاستگاه عشایری داشته‌اند.[نیازمند منبع] عشایر تقریباً نیروهای اصلی جنگی ایران را تشکیل می‌داده‌اند. شیوه زیست عشایری اصطلاحات و ادبیات خاص خود را باز تعریف کرده و به عنوان جامعه سوم در ایران مطرح است. بعضی ازاصطلاحاتی که مشتق از واژه عشایری است عبارتند از: عشایر اسکان یافته: خانوارهای عشایری که تمامی اعضای آن در یک مکان، سکونت ثابت اختیار کرده و کوچ نمی‌کنند اما با توجه به حفظ برخی مناسبات اقتصادی (مالکیت و حقوق بهره‌برداری از مراتع و منابع قلمرو) و فرهنگی ـ اجتماعی (احساس تعلق به ایل و عشیره) خود را عضو ایل، طایفه و ... تلقی می‌کنند. عشایر کوچنده: به عشایری که حداقل سه ویژگی ساخت اجتماعی قبیله‌ای، اتکای معاش به دامداری، و شیوه زندگی مبتنی بر کوچ را داشته باشند گفته می‌شود. عشایر نیمه کوچنده: به آن تعداد از خانوارهای عشایری گفته می‌شود که حداقل در یکی از قطب‌های استقرار (منطقه ییلاق، قشلاق و یا میان‌بند) دارای سکونت‌گاه ثابت بوده و همواره تعدادی از اعضای خانوار در آنجا سکونت دارند. عشایر رمه‌گردان: به آن تعداد از خانوارهای عشایری گفته می‌شود که اکثر اعضای خانواده در یک نقطه یا مکان (در داخل قلمرو ایلی و یا خارج از آن) سکونت ثابت اختیار کرده و در کوچ شرکت نمی‌کنند. در شیوه کوچ رمه‌گردانی، دام‌ها به همراه چوپان و تعدادی از افراد ذکور خانواده جابجا شده یا کوچ داده می‌شوند.