پاورپوینت اقتصاد کاربردی براي مديران

پاورپوینت اقتصاد کاربردی براي مديران (pptx) 30 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 30 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

اقتصاد كاربردي براي مديران بسمه تعالي تابع تولید تابع تولید، تولید مقدار بازده در یک اقتصاد را به درداده عوامل تولید و وضعیت دانش فنی ارتباط می دهد. تابع زیر تابع تولید را برحسب نماد نشان میدهد: که در رابطه، Nو K نشان دهنده درداده سرمایه و نیروی کارو A نشان دهنده وضع دانش فنی است. تابع تولید AF(K,N) در معادله بالا مبین آن است که بازده تولید شده به عوامل درداده K و N و وضعیت دانش فنی بستگی دارد. افزایش عوامل درداده و بهبود دانش فنی به افزایش در عرضه بازداده می انجامد. عوامل تولیدکننده رشد بازداده را نشان می دهد: پیشرفت دانش فنی+ رشد سرمایه × سهم سرمایه نیروی کار+ رشد × سهم نیروی کار= رشد بازداده که در آن ө-1 و ө اوزانی هستند که سهم درآمد نیروی کار و سرمایه را در تولید نشان میدهند. 1- تأثیر رشد عوامل درداده در دو قلم اول مشاهده می شود. نیروی کار و سرمایه هریک معادل میزان رشد خود ضرب در سهم آن داده در درآمد، به رشد بازداده کمک می کند. 2- میزان بهبود دانش فنی، که پیشرفت دانش فنی یا رشد فرآوری کل عوامل نامیده می شود. میزان رشد فرآوری کل عوامل عبارت از مقداری است که بازداده در نتیجه بهبود شیوه تولید، بدون تغییر کلیه درداده ها، افزایش می یابد، به دیگر سخن هنگامی که فرآوری کل عوامل دارای رشد است که با همان عوامل تولید، بازداده بیشتری به دست آید. 3- یک تابع تولید، عوامل درداده و دانش فنی را به سطح بازداده ارتباط می دهد. رشد بازداده با فرض ثبات سطح دانش فنی، عبارت از میانگین وزنی رشد در داده هاست که اوزان برابر با سهم درآمدند. تابع تولید توجیهات را به عوامل درداده و تغییرات در دانش فنی، به منزله منابع رشد بازداده معطوف می کند. 4- نظریه رشد، عوامل تشکیل دهنده رشد میان مدت و بلندمدت بازداده را مورد مطالعه قرار می دهد. این معادله تأثیر رشد درداده و بهبود فرآوری را در رشد بازداده خلاصه می کند: نتیجه گیری: اقتصاد دانان طرفدار دیدگاه عرضه، افزایش سطح و میزان رشد بازداده اشتغال کامل را، از طریق ایجاد انگیزه های بهتر برای کارکردن، پس انداز و سرمایه گذاری و از طریق کاهش مقررات پیشنهاد می کنند، پژوهشهای تجربی نشان می دهد که این انگیزه ها در بخش طرف عرضه نیروی کار موفق است و اینکه کاهش کسری دولت سبب تهییج سرمایه گذاری می شود. ∆Y ∆N NO YO Y=F(N,…) تابع تولید مقدار بازداده را به درداده نیروی کار، باتوجه به سایر عواملف، نظیر سرمایه، ارتباط می دهد. افزایشهای متوالی نیروی کار، اضافه بازداده کمتر و کمتری را به دست می دهد. تولید نهایی نیروی کار X∆/ Y∆ یعنی افزایش بازداده برای هر واحد افزایش در اشتغال با شیب تابع تولید نشان داده شده است. مسطح شدن شیب نشان دهنده آن است که تولید نهایی نیروی کار نزولی است. رشد اقتصاد رشد سولو با وجود اینکه الگوی سولو بهترین چارچوب را برای آغاز بررسی مبحث رشد اقتصادی ارائه می کند ، درواقع این الگو فقط آغازگر راه است. در این الگو بسیاری از جنبه های جهان به ساده ترین شکل خود درآمده اند و بسیاری از عوامل به حساب نیامده است. اقتصاددانانی که مبحث رشد اقتصادی را مورد بحث و مطالعه قرار می دهند، سعی می کنند تا بتوانند پرسشهای بیشتری را مطرح نمایند. در الگوهای پیشرفته تر هریک از عواملی را که در الگوی سولو عامل برونزا به حساب آمده است به یک عامل درونزا تبدیل می کنند. میزان مصرف باتوجه به نوع تصمیماتی که خانوارها نسبت به مقدار مصرف امروز و فردای خود می گیرند، تغییر می کند و احتمالاً افزایش می یابد. الگوهای رشد پیشرفته تر و پیچیده تری که براساس تئوری رفتار خانوارها قرار دارد، جایگزین تابع مصرف الگوی سولو شده است. برای مثال در الگوی سولو نرخ رشد جمعیت یک عامل برونزا به حساب آمده است. در برخی از الگوهای پیچیده تر در محاسبه نرخ رشد اقتصادی نرخ زاد و ولد را هم به حساب می آورند. شاید مهمترین مطلب این باشد اقتصاددانان کوشیده اند تا الگوهایی را ارائه نمایند که بتوانند بدان وسیله میزان و رشد کارایی کارگر را توجیه نمایند. برخی از اقتصاددانان مسأله آموزش را ( کسب دانش و مهارت کارگران) یعنی انباشت سرمایه های انسانی، مورد تأکید قرار داده اند. سایرین براین نکته تأکید کرده اند که پیشرفت تکنولوژی مرهون منافعی است که در سایه محصولات فرعی فعالیتهای خاص اقتصادی نصیب جامعه می گردد. یکی از محصولات جانبی را صرفه های خارجی می نامند) برای مثال، شاید در طی فرایند اقزایش سرمایه برای تولید، روشهای بهتر و جدیدی ارائه و توصیه شود. اگر این آینده نگری درست از آب درآید، منافع افزایش سرمایه که نصیب جامعه خواهد شد ، بسی بیش از میزانی است که رهاورد الگوی سولو می باشد.الگوی سولو فقط مؤید این مطلب است که رشد پایدار سطح زندگی در گرو پیشرفت تکنولوژی است. 1- الگوی رشد سولو بیانگر این مطلب است که نرخ پس انداز در یک سیستم اقتصادی تعیین کننده میزان کالاهای سرمایه ای( ودرنتیجه سطح تولید) است. هرقدر نرخ پس انداز بالاتر رود میزان کالاهای سرمایه ای افزایش خواهد یافت و سطح تولید بالاتر خواهد رفت. 2- افزایش نرخ پس انداز باعث می شود که سیستم دریک دوره زمانی شاهد رشد بالایی باشد تا اینکه آن سیستم به یک وضع پایدار جدید برسد. نرخ پس اندازدر بلند مدت نمی تواند بر نرخ رشد اقتصادی اثر بگذارد. رشد مداوم یا پایدار تولید در ازای هر کارگر در گرو پیشرفت تکتولوژی است. 3- غالباً سیاستگذارهای اقتصادی مدعی اند که باید نرخ افزایش سرمایه را بالا برد. افزایش پس اندازهای دولت و ایجاد انگیزه های مالیاتی برای پس اندازهای خصوصی از روشهای دوگانه برای تشویق به افزایش سرمایه است. 4- الگوی سولو نشان می دهد که در یک سیستم اقتصادی نرخ رشد جمعیت عامل دیگری برای تعیین سطح زندگی است. هرقدر نرخ رشد جمعیت بالاتر رود میزان تولید هر کارگر کمتر خواهد شد. خلاصه تقاضا نیروی کار از تابع تولید به بررسی تقاضا برای نیروی کار می پردازیم. پرسش این است که یک بنگاه تا چه اندازه می خواهد نیروی کار استخدام کند. قانونمندی سالم این است که بنگاه تاجایی که استخدام نیروی کاراضافی و گسترش تولید، سود بنگاهی را فزونی بخشد، این کار را ادامه می دهد. بنگاه تا آنجا که بیشتر درآمدش را بیش از هزینه های دستمزدش افزایش دهد، به استخدام نیروی کار اضافی می پردازد. افزایش بازداده ناشی از نیروی کار اضافی را تولید نهایی نیروی کار می نامند. تولید نهایی نیروی کار برابر با شیب تابع تولید است. تابع نهایی هم مثبت و هم نزولی است. بدین معنا که اشتغال اضافی به طور تصاعدی دارای فرآوری کمتری می شود. بنگاه تاجایی نیروی کار اضافی استخدام می کند که تولید نهایی نیروی کار یا به طور خلاصه MPN از هزینه اشتغال اضافی فزونی یابد. هزینه نیروی کار اضافی عبارت از دستمزد واقعی یعنی دستمزد اسمی تقسیم بر سطح قیمت است. دستمزد واقعی، مقدار درداده واقعی را که بنگاه ناگزیر است به هر کارگر بپردازد اندازه می گیرد. منحنی تقاضا برای نیروی کار همان MPN است، بنگاهها تا نقطه ای که MPN برابر دستمزد واقعی شود نیروی کار استخدام می کنند. عرضه نیروی کار عرضه نیروی کار را به منزله تابعی از دستمزد پولی نشان میدهد. تا N هر مقدار نیروی کار در دستمزد معلوم WO عرضه می شود. NO WO SN=Pe g(N) DN=Pe f(N) N W