بوته ميري جاليز 17 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 17 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏بوته ميري جاليز
Phytophthora drechsleri Tucker
Pythium aphanidermatum (Edson) Fitzp.
Phytophthora capsici Leonian
‏مقدمه
‏بوته ميري گياهان جاليزي شامل خيار، انواع خربزه، هنداونه و كدو از ديرزمان در ايران و بخصوص در اصفهان و ساير مناطقي كه كشت اين گياهان بيشتر معمول مي باشد شايع بوده است.
‏ارشاد و مستوفي پور (1348) مي نويسند كه بوته ميري با پوسيدگي ريشه جاليز اولين بار در سال 1323 به وسيله قوام الدين شريف در اصفهان روي خربزه ديده شده كه عملاً از خيلي قبل از آن هم وجود داشته است. بيماري بوته ميري احتمالاً در كليه نقاط كشور بويژه خوزستان، اصفهان، فارس، كرمان، يزد، تهران، گرمسار، ورامين، كاشان، ساوه، قزوين، همدان، خراسان، بندرعباس، مازندران، آذربايجان، شيراز و مشهد انتشار داشته و به نام هاي محلي گوناگون ‏بوته ميري، بيماري سبز خشك، داغزدگي، گلوله و آب زدگي معروف مي باشد. علوي (1352) خسارت بيماري را 20 تا 25 درصد محصول تخمين زده است. در اصفهان در زراعت هاي ‏بهاره و كرتي خسارت بوته ميري حتي در صد درصد كل بوته هاي مزرعه نيز برآورد شده است (بهداد، 1359).
‏آماربرداري هايي كه در سال 1355 از 60 مزرعه جاليزكاري در منطقه ورامين و گرمسار به عمل آمد، نشان داد كه 35 درصد ‏بوته هاي طالبي در اثر بيماري از بين رفته بود. در مزارع خيار درصد آلودگي به بيماري تا 25 درصد و در خربزه كاري ها حداكثر تا 12 درصد مشاهده گرديد. ميزان آلودگي در مزارع هندوانه و كدو در منطقه گرمسار به ترتيب از 3 و 1 تجاوز نكرده بود (اعتباريان، 1357).