مبانی نظری و ادبیات تحقیق کودکان استثنايی

قسمتی از متن:

تاريخچه کودکان استثنايي :

علاقمندي به ارضاي نيازهاي کودکان استثنايي در اوايل سال 1800 آغاز شد. و هدف آن اين بود تا کودکان «کودن» و «ديوانه» را مورد آموزش و حمايت قرار دهند. پزشکان اروپايي مانند : ايتارد – پينل و سگن مونتسوري کوششهايي منظم و سيستماتيک جهت معالجه و آموزش کودکان استثنايي به عمل آوردند. قسمت اعظم پيشرفت هايي که در تاريخ آموزش هاي ويژه به عمل آمده است و کوششهاي مشترک متخصصان حرفه اي و والدين است. مثلاً انجمن کودکان استثنايي (CEC) يکي از انجمن هاي موثري است که با شعباتي که دارد کارهاي زيادي در اين زمينه انجام داده است. از جمله اين کارها مي توان به اين موارد اشاره کرد. مطالعه و تحقيق درباره ي معلوليت هاي ويژه، مطالعه ي درباره ي مديريت، سرپرستي و اجراي برنامه هاي آموزش هاي ويژه، مسئوليت تربيت معلمان و گزينش دانش آموزان و غيره.

سازمان ديگري به نام سازمان شهروندان عقب مانده (ARC) وظيفه دارد که اطلاعات لازم را درباره ي معلوليت هاي مختلف براي والدين، اولياي مدارس و عموم مردم فراهم آورده و همچنين خدمات لازم را در اختيار کودکان قرار دهد. قانون ديگري که وضع گرديد، قانون 142-94 PL که برنامه آموزشي را براي همه ي کودکان استثنايي لازم تشخيص داده است چنين تشريح مي کند : «براي اين که مدارس بتوانند از کمک هاي مالي دولت برخوردار شوند بايد آموزش هاي لازم را براي همه کودکان استثنايي به طور مناسب و رايگان فراهم نمايند.» (هالاهان و کافمن، 1372).

تعريف کودکان استثنايي :

کودکان استثنايي، افرادي هستند که براي شکوفا ساختن استعدادهاي بالقوه و انساني شان به آموزش هاي ويژه و خدمات مربوط به آن دارند. منظور از آموزشهاي ويژه يعني طرح برنامه اي که بتواند نيازهاي بي همتايي کودکان استثنايي را برآورده سازد. خدمات آموزشهاي ويژه فراوان براي کودکاني که به نوعي با افراد عادي تفاوت دارند هم اکنون در اختيار است. (هالاهان و کافمن 1372).

دانش آموزي که از نظر جسمي يا خصوصيات رفتاري و ذهني با اکثر دانش آموزان همکلاس خود تفاوت فاحش دارد و آموزش ويژه براي اوضا بستر از آموزش معمولي باشد. در اينجا منظور از مناسبتر بودن آموزش نسبت به آموزش عادي اين است که از طريق آزمايش و بررسي مشخص شود که اين آموزش از لحاظ تطبيق و سازش همه جانبه ي دانش آموز با محيط و همچنين پيشرفت تحصيلي او، برتر است. با توجه به تعريف دانش آموز فقط براي مدتي از دوران مدرسه که شرايط بالا را دارد استثنايي خوانده مي شود. (عزت ا... نادري و سيف نراقي، 1380).

آموزش و پرورش کودکان استثنايي بايد جرئي از آموزش و پرورش براي همه کودکان باشد. همانند ديگر کودکان، اين کودکان نيز بايد قسمت اصلي و اساسي از طرح کلي نظام آموزشي باشند. خارج کردن دانش آموزان استثنايي به طور مطلق از برنامه ي عادي و معمولي آموزش و پرورش، بدين معني است که ما آنان را از آشنايي و تماس با همسالان و مربيان عادي خود دور کرده و تاکيد در جدا کردن و دور نگاهداشتن آنان از روال طبيعي داريم . (عزت ا... نادري و سيف نراقي، 1380).

گروهبندي دانش آموزان استثنايي :

محققان مختلف، در زمينه ي دانش آموزان استثنايي، تقسيم بندي هاي گوناگوني را پيشنهاد کرده اند، ولي در اين قسمت فقط تقسيم بندي کلي را که کرک از انواع اين دانش آموزان به عل آورده است، ارائه مي گردد.

اين گروهبندي عبارتند از :

1- انحرافات هوشي : دانش آموزان تيزهوش و گندذهن

2- نقايص حسي: دانش آموزان کم شنوا- ناشنوا- کم بينا، نابينا

3- دشواريهاي ارتباطي : دانش آموزان با مشکلات تکلمي و دانش آموزان با نارسايي هاي ويژه ي يادگيري

4- نابهنجاري هاي رفتاري : دانش آموزان با اختلالات رفتار

5- دشواريهاي حرکتي : دانش آموزان با معلوليت هاي بدني

6- ساير موارد استثنايي و بيماريها